Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άρθρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άρθρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

41o Φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας - Βραβεία

http://www.cinemagazine.gr
Η ταινία «Άβανος» του Παναγιώτη Χαραμή ήταν ο μεγάλος νικητής του 41ου Φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας
Ολοκληρώθηκε το 41ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, με τον «Άβανο» του Παναγιώτη Χαραμή να κερδίζει τον Χρυσό Διόνυσο του φεστιβάλ.
Η κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ, αποτελούμενη από τον Βασίλη Καρδάση (Πρόεδρο) και μέλη τους Βαγγέλη Λυμπερόπουλο, Έλενα Μαυρίδου, Άρη Σταύρου, Γιώργο Τελτζίδη ανέφερε σχετικά με τις βραβεύσεις πως «Πολλές ταινίες ξεχωρίσαμε και θα το δείτε στη συνέχεια. Έχουμε απόλυτη συνείδηση ότι υπήρχαν και άλλες πολύ καλές, ή έστω με ξεχωριστά χαρίσματα ταινίες, που δεν λαμβάνουν κάποιο βραβείο ή μια τιμητική διάκριση. Πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε από την πληθώρα των ταινιών! [...] Θα ακούσετε τις αποφάσεις της Επιτροπής. Ευχόμαστε να κινητοποιήσουν τις αισθήσεις σας και να σας παρακινήσουν, ώστε πολλοί από εσάς να ακολουθήσετε το Φεστιβάλ Δράμας στο ταξίδι του».
Αναλυτικά τα Βραβεία του 41ου Εθνικού τμήματος είναι:
Χρυσός Διόνυσος
«Για την πιστή αποτύπωση του αδιεξόδου των ηρώων της σε ένα περίκλειστο μη-αστικό περιβάλλον, με άρτια πολυεπίπεδη κινηματογράφηση».
Αργυρός Διόνυσος
«Για την ιδιαίτερη κινηματογραφική αφήγηση».
Βραβείο «Σωκράτης Δημητριάδης» για την καλύτερη ταινία της κατηγορίας Έλληνες του Κόσμου
«Σε μια ταινία που αγγίζοντας μια δύσκολη θεματική, αυτή μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, καταφέρνει να αποδώσει υψηλά νοήματα».
Βραβείο Ντοκιμαντέρ
Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας
Βραβείο Τώνια Μαρκετάκη για την καλύτερη γυναικεία σκηνοθετική παρουσία
Για το ρυθμό, την τόλμη και την αριστοτεχνική κατασκευή.
Ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη. «Ντίνος Κατσουρίδης»,
«Για τη γεμάτη αυτοπεποίθηση 1η κινηματογραφική δημιουργία».
Στην μνήμη του μεγάλου Έλληνα κινηματογραφιστή, η  οικογένεια Κατσουρίδη συνεχίζει να χορηγεί το βραβείο που είχε αθλοθετήσει ο ίδιος πριν από 18 χρόνια και προσφέρει στο σκηνοθέτη πλήρη τεχνική κάλυψη για την παραγωγή της επόμενης ταινίας του.
Ειδικό Βραβείο Περιβάλλον & Κλιματική Αλλαγή
«Για την ευρεία αποτύπωση του περιβαλλοντικού ζητήματος».
Τιμητική Διάκριση Σεναρίου
Τιμητική διάκριση Φωτογραφίας
Στον Claudio Bolivar -GSC για την φωτογραφία στην ταινία «Άβανος», σε σκηνοθεσία του  Παναγιώτη Χαραμή.
Τιμητική Διάκριση Μοντάζ
Στην  Μυρσίνη Αριστείδου για το μοντάζ της ταινίας « Άρια» την οποία και σκηνοθέτησε.
Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας
Στη Σοφία Κόκκαλη  για την ερμηνεία της στην ταινία «Μόλλυ 6-8» σε σκηνοθεσία του Ευθύμη Μιχελουδάκη.
Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας 
Στον Κίμωνα Κουρή για την ερμηνεία του στην ταινία «Άβανος» σε σκηνοθεσία του  Παναγιώτη Χαραμή.
Τιμητική Διάκριση Ήχου
Στον Adriano Mantova  για την ταινία «Ave Eva» σε σκηνοθεσία της Oliwia Twardowska.
Τιμητική Διάκριση Σχεδιασμού Ήχου
Στον William Miller για την ταινία «The sound» σε σκηνοθεσία του Antony Petrou.
Τιμητική Διάκριση  Πρωτότυπης Μουσικής 
Στον Βασίλη Ζλατάνο για τη μουσική της ταινίας «Βουρβουρού» σε σκηνοθεσία της Καρίνας Λογοθέτη.
Τιμητική Διάκριση Σκηνικών
Στη Χρύσα Σερδάρη για την ταινία «Άβανος» σε σκηνοθεσία του  Παναγιώτη Χαραμή.
Τιμητική Διάκριση Κοστουμιών
Στη Μάρλι Αλειφέρη για την ταινία «Βουρβουρού» σε σκηνοθεσία της Καρίνας Λογοθέτη.
Ειδικό Βραβείο
To ειδικό Βραβείο απονέμεται στο Βασίλη Κεκάτο για την ταινία «Η Σιγή των Ψαριών όταν Πεθαίνουν».
«Για την ανατρεπτική ιδέα και τη σαρκαστική διάθεση έναντι στο θάνατο».
Εύφημο Μνεία
Εύφημος μνεία απονέμεται στην Νιόβη Χαραλάμπους για την ερμηνεία της  στην ταινία «Quidnunc» σε σκηνοθεσία του Χάρη Αγιώτη.
Εύφημο Μνεία
Εύφημος μνεία απονέμεται  στον Chris Scott για την ερμηνεία του  στην ταινία «Βeyond good & evil or (The exuberantly painful process of teething» σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Παπαθανασόπουλου.
«Για τον εσωτερικό ρυθμό που ανέπτυξε στο ρόλο. Για την ισορροπημένη απόδοση ενός ακραίου χαρακτήρα».
Βραβείο PITCHING LAB Φίνος Φιλμ
Η Φίνος Φιλμ απένειμε το βραβείο PITCHING LAB στο πλαίσιο του 41ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στο Θάνο Ψυχογιό για το project Scar. Το βραβείο συνοδεύεται με το χρηματικό ποσό των 1.500 ευρώ προσφορά της Φίνος Φιλμ.
Διακρίσεις κίνητρα Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
To Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου απένειμε χθες βράδυ και τρεις διακρίσεις ΚΙΝΗΤΡΑ στους εξής νέους κινηματογραφιστές. 
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου βραβεύει νέους δημιουργούς, οι οποίοι βρίσκονται στα πρώτα τους βήματα και τούς παρέχει το ΚΙΝΗΤΡΟ για να συνεχίσουν να δημιουργούν στον κινηματογράφο. Για το λόγο αυτό το ΕΚΚ αποφάσισε να απονείμει 6 ισότιμα βραβεία, χρηματικού ποσού ύψους 2.000€ το καθένα, ως ενίσχυση για την πραγματοποίηση της επόμενης ταινίας τους.
Τα βραβεία απονέμονται στους ακόλουθους δημιουργούς:
Βραβείο PITCHING LAB Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου απένειμε το βραβείο PITCHING LAB στο πλαίσιο του 41ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στον  Michael Kam για το project Nursey Rhyme ως οικονομική ενίσχυση με το χρηματικό ποσό των 2.000€ για την παραγωγή της ταινίας.
Βραβείο Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών
Το GSC, η Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών, είναι ουσιαστικά μία ένωση των διευθυντών φωτογραφίας του ελληνικού κινηματογράφου.
Οι διευθυντές φωτογραφίας σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο αρέσκονται να τονίζουν ότι η διεύθυνση φωτογραφίας δεν είναι ένα απλό τεχνικό ακολούθημα της κινηματογραφικής ταινίας, αλλά αποτελεί μία θεμελιώδη όψη της ίδιας της αφήγησής της. Αποκαλούν δε αυτή την όψη ως «οπτική αφήγηση», η οποία, μολονότι εντάσσεται ολοκληρωτικά στο κυρίως σώμα της ταινίας, ακολουθεί παράλληλα του δικούς της κώδικες και υπακούει στους δικούς της κανόνες.
Συντασσόμενοι με αυτή την πεποίθηση, η Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών έχει ονομάσει το βραβείο της «βραβείο για την οπτική αφήγηση» και το απονέμει κάθε χρόνο σε έναν νέο Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας.
Έτσι, στο πλαίσιο του 41ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, η Επιτροπή της Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών, αποτελούμενη από τους Χρ. Αλεξανδρή, Γ. Φρέντζο και Διον. Ευθυμιόπουλο, κρίνοντας ότι με την εικόνα του υπηρετεί με συνεπή και ουσιαστικό τρόπο την ταινία, απένειμε το «βραβείο για την οπτική αφήγηση» στον Γιάννη Σίμο, για την «Νάρκη» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τσαλαπάτη.
Βραβείο Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας
Η Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας απένειμε Βραβείο Καλύτερης Ταινίας του Εθνικού Διαγωνιστικού Τμήματος του 41ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στην ταινία «37 Μέρες» της Νικολέτας Λεούση γιατί με «αμεσότητα, αφηγηματική αρτιότητα, κριτική ρεαλιστική ματιά, φαντασία, χιούμορ και ζωντανή αποτύπωση του κεντρικού γυναικείου χαρακτήρα, που ερμηνεύει δυναμικά η Έλλη Τρίγγου, αναδεικνύει την αγωνία των νέων για την εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία και την ανάγκη δυναμικής διεκδίκησής του».
Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου
Πριν από την ανακοίνωση του βραβείου η ΠΕΚΚ υπενθύμισε πως στήριζε και εξακολουθεί να στηρίζει τον αποκεντρωμένο θεσμό, που γεννήθηκε εδώ στη Δράμα, την ώρα που πολλαπλασιάζονται οι συγγενείς διοργανώσεις και πως ο αριθμός των συμμετοχών στο εθνικό διαγωνιστικό πρόγραμμα παραμένει μεγάλος. Η δραστική μείωσή του είναι απαραίτητη, ώστε να μην αδικούνται οι αξιόλογες παρουσίες από τη μία και να μην υποχωρεί ο μέσος όρος της ποιότητας από την άλλη.
«Μέσα από 3-4 υποψηφιότητες που μας απασχόλησαν, καταλήξαμε στο βραβείο μας, το βραβείο της Π.Ε.Κ.Κ. για την καλύτερη ταινία του ελληνικού τμήματος, που συγκεντρώνει τα εξής χαρακτηριστικά: Συμπυκνώνει με επιτυχία ένα μυθιστόρημα, δίχως να προδίδει το πνεύμα του, καταφέρνει την ανασύσταση μιας ολόκληρης εποχής, επιμένοντας στη φωτογραφία και στην ατμόσφαιρα, υπογραμμίζει την ξεχωριστή ιδιότητα του σινεμά να συνδυάζει στο πέρασμα του χρόνου την οδύνη των χαμένων ευκαιριών με το καταφύγιο στην αναπόληση των χαμένων παραδείσων».
Το βραβείο κέρδισε η ταινία του Ευθύμη Μιχελουδάκη «Μόλλυ 6 με 8».
Βραβείο Τεχνικής Αρτιότητας της Ένωσης Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης ΕΤΕΚΤ

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

41ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας

Το Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας επιστρέφει για τη 41η διοργάνωση του, από τις 16 έως τις 22 Σεπτεμβρίου 2018, μαζί με το 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους.
Το 41ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας θα διεξαχθεί στην αίθουσα «Ολύμπια» και το Δημοτικό Ωδείο, δίνοντας το καθιερωμένο του ραντεβού με το πιο ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κινηματογραφίας: τους νέους Έλληνες μικρομηκάδες. Αλλά και αυτούς που επιμένουν στην μικρή φόρμα αντιμετωπίζοντας την μικρού μήκους ταινία όπως της αξίζει: ως ένα αυτόνομο έργο τέχνης.
Στη φετινή διοργάνωση θα προβληθούν συνολικά 195 ταινίες από 52 χώρες (σε όλα τα προγράμματά της).
Όπως σημειώνει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ, Αντώνης Παπαδόπουλος «Η ταινία μικρού μήκους αποδεικνύεται ο πλέον ώριμος χρονικογράφος του καιρού μας. Το μέγεθος και η διάρκεια βοηθούν στην ταχύτητα της αποτύπωσης. Η δημιουργική προσέγγιση όμως των σκηνοθετών, και το ταλέντο, προσδίδουν αυτή την γλυκιά, ουμανιστική ‘’γεύση’’ που αγκαλιάζει και τις πιο τραχιές συγκρούσεις της ζωής.Το σίγουρο είναι, ότι στην ελληνική ταινία μικρού μήκους, μπορούμε να ανιχνεύσουμε τάσεις και σχολές.
Αλλά κυρίως, μπορούμε να διαπιστώσουμε μια συγκροτημένη εθνική κινηματογραφία»
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ
Από τις συνολικά 227 αιτήσεις που τελικά κατατέθηκαν (αριθμός που ξεπερνά κάθε προηγούμενο), 67 ταινίες θα διεκδικήσουν τα βραβεία της 41ης διοργάνωσης.  Από αυτές οι 4 είναι ντοκιμαντέρ και οι 2 animation.
Συμμετέχουν αρκετοί παλιοί γνώριμοι του φεστιβάλ που έχουν διακριθεί στο παρελθόν αλλά και πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι. 
H οικονομική κρίση συνεχίζει να απασχολεί μια μερίδα των νεαρών δημιουργών: ανεργία, φτώχια, επαγγελματική κατάρρευση, ξενιτιά, χρέη, εξώσεις, κατασχέσεις και τζόγος.
Όμως πρωταγωνιστικό ρόλο φέτος έχουν οι εργασιακές σχέσεις: απλήρωτοι εργαζόμενοι που καταλήγουν στο δρόμο και το κρύβουν από το περιβάλλον τους, υπάλληλοι που δεν έχουν να φάνε, διεφθαρμένοι συνδικαλιστές που αποτελούν μέρος του προβλήματος, εργατικά ατυχήματα, αλλά και ταξικές ανισότητες, σχέση πολίτη-αστυνομίας, πολιτικές αλληγορίες. Ταυτόχρονα, νέες θεματικές ενότητες έχουν έρθει στο προσκήνιο: η γενιά των social media, η νέα γλώσσα των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, ο εθισμός στο διαδίκτυο, η «σελφίτιδα» και η φρενίτιδα των live, οι ερωτικές γνωριμίες μέσω F/B, αλλά και τα fake news στην ανθρωποφάγα τηλεόραση που αναπαράγει τα στερεότυπα απέναντι στους ξένους.
Τα γηρατειά, η μοναξιά, το αλτσχάϊμερ, η κακοποίηση γυναικών, η εγκατάλειψη παιδιών, οι αυτοκτονίες, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ, η σχέση εγγονών και παππούδων συνεχίζουν να απασχολούν μια σημαντική μερίδα δημιουργών. Αν και φέτος λείπουν οι κωμωδίες, αρκετοί σκηνοθέτες έχουν επιλέξει να διηγηθούν μετααποκαλυπτικές ιστορίες για το ζοφερό αύριο ενός πολιτισμού σε παρακμή.
Οι ανθρώπινες σχέσεις, η διαχείριση της απώλειας, η οικογένεια και ο έρωτας συνεχίζουν σταθερά να εμπνέουν τους δημιουργούς, ενώ κάποιοι τολμούν να θίξουν θέματα ταμπού (όπως οι ομοφυλοφιλικές ερωτικές σχέσεις μεταξύ Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων).
Από φέτος, στο Εθνικό Φεστιβάλ, θεσπίζεται ένα ακόμα βραβείο για ταινίες που αφορούν στην κλιματική αλλαγή και το φυσικό περιβάλλον. Το βραβείο θα συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 4.000 ευρώ και προσφέρεται από την εταιρεία «Κύκλωψ».
Τα μέλη της φετινής κριτικής επιτροπής είναι κινηματογραφιστές που στο παρελθόν έχουν βραβευθεί στο Φεστιβάλ Δράμας.
Πρόεδρος: Βασίλης Καρδάσης, πρόεδρος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου
Μέλη (με αλφαβητική σειρά):
Βαγγέλης Λυμπερόπουλος, σκηνοθέτης, παραγωγός
Έλενα Μαυρίδου, ηθοποιός
Άρης Σταύρου, κινηματογραφιστής
Γιώργος Τελτζίδης, σεναριογράφος, σκηνοθέτης
Τον ρόλο του κριτικού σχολιαστή του φετινού ελληνικού προγράμματος (Grand Temoin) έχει αναλάβει η ιστορικός κινηματογράφου και διδάσκουσα ιστορίας κινηματογράφου Γιάννα Αθανασάτου.
Ακολουθεί η λίστα των ταινιών που προκρίθηκαν:
  1. Πέρα από τ' Αστέρια της Στελάνας Κληρή
  2. Thin Green Line του Μάριου Ψαρά
  3. Κιόκου Πριν Έρθει το Καλοκαίρι του Κωστή Χαραμουντάνη
  4. Άβανος του Παναγιώτη Χαραμή
  5. Just Love του Μιχάλη Χαπέσιη
  6. Νάρκη του Δημήτρη Τσαλαπάτη
  7. Ντάνια της Μάρσιας Τζιβάρα
  8. Εντροπία του Χρήστου Τάτση
  9. Versus του Κώστα Τατάρογλου
  10. Check In του Κωνσταντίνου Στραγαλινού
  11. Η Στιγμή του Γιάννη Στεφανάκι
  12. Live του Βασίλη Σταυρόπουλου
  13. Newstria του Κώστα Σταματόπουλου
  14. Tropical Dreams της Βαγγελιώς Σουμέλη
  15. Όλα για Όλα του Μαρίνου Σκλαβουνάκη
  16. Η Φάμπρικα του Αλέξανδρου Σικαλιά
  17. The Sound του Άντονι Πέτρου
  18. 30 του Κωνσταντίνου Πατσαλίδη
  19. Η Γυναίκα στο Δωμάτιο του Ρωμανού Παπαϊωάννου
  20. Παρεμπιπτόντως του Κωνσταντίνου Οικονόμου
  21. Ομπρέλα της Αμέρισσας Μπάστα
  22. Μόλλυ 6 με 8 του Ευθύμη Μιχελουδάκη
  23. Όταν Ήμουν στο Λύκειο, Ήμουν Ερωτευμένος με την Άννα της Ελένης Μητροπούλου
  24. Τυφλόμυγα της Δέσποινας Μαυρίδου
  25. Το Τηλεφώνημα του Ανδρέα Μαριανού
  26. Διάβαση του Νίκου Μαθιού
  27. Βουρβουρού της Καρίνας Λογοθέτη
  28. 37 Μέρες της Νικολέτας Λεούση
  29. Sunday 11.00 - 12.00 του Στέλιου Κουκουβιτάκη
  30. Let's Talk About Love του Αλέξη Κουάντα
  31. Η Σιγή των Ψαριών Όταν Πεθαίνουν του Βασίλη Κεκάτου
  32. Fake News του Δημήτρη Κατσιμίρη
  33. Η Τελευταία Κόρη της Εύης Καραμπάτσου
  34. Selfitis της Πέγκυς Ζούτη
  35. Springtime Rest του Γιάννη Ζαφείρη
  36. En Partie της Αναστασίας Μελίας Ελευθερίου
  37. Τέταρτος Τοίχος του Δημήτρη Γκότση
  38. Ο Συλλέκτης του Θοδωρή Βουρνά
  39. Yawth των Δημήτρη Τσακαλέα και Λήδας Βαρτζιώτη
  40. Deathcar του Ανδρέα Βακαλιού
  41. Άρια της Μυρσίνης Αριστείδου
  42. Hippo του Θεοφύλακτου Αργυρού
  43. Natron των Άρη Απαρτιάν και Σοφίας Αβραμίδου
  44. Calling - Άρτεμις Αναστασιάδου
  45. Quidnunc του Χάρη Αγιώτη
  46. 3-0 στο 89' του Μπόρις Στάουτ
  47. Sisters της Λιούμπα Κριβοχίζα
  48. Muffin του Ντάνιελ Μπόλντα
  49. Πολυέλαιος του Αντώνη Γλαρού
  50. Grief της Αλεξάνδρας Ματθαίου
  51. Βασιλεία της Αναστασίας Κρατίδη
  52. Έξοδος του Αλκιβιάδη Παπαδόπουλου
  53. Shapes of Mine του Γιώργου Καψανάκη
  54. O Ήχος του Βλαδιβοστόκ του Μάριου Ιωάννου Ηλία
  55. The Penal Colony των Μάνου Τσίζεκ και Λίντσεϊ Αλικσανιάν
  56. Ρίτα του Γιώργου Δανόπουλου
  57. Τεμπέλης του Διονύσιου Χρονόπουλου
  58. Έκτορας Μαλό: Η Τελευταία Μέρα της Χρονιάς της Ζακλίν Λέντζου
  59. You Should Know Better του Θάνου Τοπούζη
  60. Δεσμοί του Ανδρόνικου-Κωνσταντίνου Δημόπουλου 
  61. Άγγελος Νομάς του Σήφη Στάμου
  62. Ο Αδερφός μου του Θοδωρή Παπαδουλάκη
  63. Beyond Good & Evil or (The Exuberantly Painful Process of Teething) του Αλέξανδρου Παπαθανασόπουλου
  64. Ο Ευρωπαίος Πολίτης του Νίκου Καμπέρη
  65. Φλεγύας του Δημήτρη Αντζου
  66. Open Up της Κάτια Κορνίλοβα
  67. Ave Eva της Ολίβια Τβαρντόσκα

Τρίτη 3 Ιουλίου 2018

"Το σχήμα και το χρώμα του νερού" | Editorial

Με άρτια παραγωγή, πανέμορφα σκηνικά και εκπληκτικές ερμηνείες, ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο κατάφερνει να  παραδώσει ένα αριστούργημα της έβδομης τέχνης, και την ταινία της χρονιάς. Η βασική ιδέα είναι μια παραλλαγή του μύθου της Πεντάμορφης και του Τέρατος. Μια πεντάμορφη, που είναι μια αλλιώτικη πριγκίπισσα με κόκκινα γοβάκια και ένα τέρας που έρχεται να προστεθεί σε μια μεγάλη σειρά από κινηματογραφικά τέρατα, με μια σημαντική διαφορά: εδώ όλοι αναγνωρίζουν την ομορφιά και τη μοναδικότητά του. Με τη δύναμη της αγάπης, δεν αλλάζει η εμφάνιση του τέρατος, αλλά αλλάζει η Πεντάμορφη και οι άνθρωποι γύρω της. 

Ακολουθούν spoiler!! 

Η πεντάμορφη, εδώ δεν είναι παρά μια απλή , περιθωριοποιημένη κοπέλα με ειδικές ανάγκες. Αυτή και οι υπόλοιποι άνθρωποι που περιβάλλουν και υποστηρίζουν το Πλάσμα, είναι φαινομενικά μια ετερόκλητη ομάδα αλλά έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι όλοι άνθρωποι που με έναν τρόπο ή με άλλο η κοινωνία τους έχει περιθωριοποιήσει. Μια άλαλη, μια μαύρη , ένας ομοφυλόφιλος και ένας Σοβιετικός κατάσκοπος , αυτή είναι η ομάδα που συμμαχεί για τη διάσωσή του Πλάσματος. Είναι άτομα που βιώνουν κάθε μέρα ρατσισμό, ομοφοβία και άλλες διακρίσεις , και είναι ταιριαστό να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να σώσουν ένα ακόμα πλάσμα του περιθωρίου. Είναι άτομα που νιώθουν – και είναι – μόνοι, όπως το Πλάσμα, και παραδόξως μέσα από τη μοναξιά που τους ενώνει, καταφέρνουν να δράσουν συλλογικά.
Με μια άλλη ανάγνωση, δύο μέλη της εργατικής τάξης , ένας καλλιτέχνης και ένας επιστήμονας, είναι αυτοί που βλέπουν πέρα από το συμφέρον, για να διασώσουν ένα πλάσμα σε ανάγκη. Οι αφετηρίες είναι ελαφρά διαφορετικές: οι καθαρίστριες από αγάπη και αλληλεγγύη, ο καλλιτέχνης από ευαισθησία, ο επιστήμονας από θαυμασμό.  Είναι εμφανές ότι οι μικροαστοί της μεσαίας τάξης βρίσκονται στο αντίπαλο στρατόπεδο , με κύριο εκπρόσωπο τον Στρίκλαντ, που ζει το Αμερικάνικο Όνειρο των προαστίων, με την τέλεια γυναίκα και το αυτοκίνητο του μέλλοντος. Όμως το όνειρο αυτό σκιάζεται από κάτι σάπιο, όπως το δάχτυλο του Στρίκλαντ, και κάτι αηδιαστικό, όπως οι πίτες της καφετέριας. 
Και οι δύο αναγνώσεις, συγκλίνουν σε μια σύγκρουση των αξιών, που υποβόσκει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Όλοι οι « κακοί» της ταινίας εκπροσωπούν συντηρητικές ιδέες και αξίες, και μιλούν συνέχεια για ένα αόριστο Μέλλον. Η ομάδα, όμως, των πρωταγωνιστών , ζητά νεωτεριστικές ιδέες και τις διεκδικεί στο παρόν, χωρίς να μιλά για το μέλλον. Η Ελάιζα και ο Τζάιλς διεκδικούν ελευθερία στον έρωτα. Η Ζέλντα διεκδικεί ισότητα στο γάμο. Ο Ντιμίτρι διεκδικεί μια διαφυγή από την Ψυχροπολεμική πλάνη. Αυτό είναι ένα μέλλον που οι εγκλωβισμένοι στο σύστημα μικροαστοί  (ο νεαρός της καφετέριας, ο εκδότης, ο σύζυγος της Ζέλντα, ο Στρίκλαντ) δε μπορούν καν να φανταστούν. 
Η ταινία, όμως , πέρα από αυτά, δεν παύει να είναι πάνω απ’όλα μια ιστορία αγάπης. Η αγάπη είναι αυτή που βγάζει την Ελάιζα από την αυστηρή ρουτίνα της, στην οποία τη βρίσκουμε στην αρχή της ταινίας, όπου μέχρι και οι βασικές απολαύσεις της είναι ενταγμένες σε πρόγραμμα. Η αγάπη σταδιακά την ελευθερώνει και η Ελάιζα μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας, καθώς αρχίζει να αποδέχεται και να αποζητά το τυχαίο. Χάρη στην εκπληκτική ερμηνεία της Σάλυ Χώκινς, μέχρι και τα χαρακτηριστικά της αλλάζουν χάρη στην αγάπη. Καθώς το Πλάσμα ζει σε ένα κόσμο χωρίς χρόνο, έτσι και η Ελάιζα σταδιακά απαρνείται το χρόνο και τις συμβάσεις της κοινωνίας στην οποία ζει, για να βυθιστεί – μεταφορικά και κυριολεκτικά – σε έναν άχρονο κόσμο. Κάνοντας την υπέρτατη θυσία, αρνείται κάθε έκφανση της μέχρι τότε ζωής της, μέχρι και τη ζωή της την ίδια, και δίνεται ολοκληρωτικά στην αγάπη. 
Η χρήση του λόγου φαίνεται να δυσχεραίνει, παρά να διευκολύνει τον έρωτα και την επικοινωνία. Η αγάπη της  Ελάιζα για το Πλάσμα δε στηρίζεται σε λόγια, αφού είναι και οι δύο αδύνατο να τα χρησιμοποιήσουν. Στηρίζεται σε πράξεις αγάπης, αφού η Ελάιζα του προσφέρει αυγά (σύμβολο γονιμότητας) και του βάζει μουσική. Παράλληλα, παρακολουθούμε τις υπόλοιπες ερωτικές ιστορίες ,μεταξύ ατόμων που χρησιμοποιούν το λόγο, να αποτυγχάνουν δραματικά. Ο ομοφυλόφιλος καλλιτέχνης προσπαθεί μάταια να φλερτάρει. Η Ζέλντα έχει αδυναμία επικοινωνίας με τον άντρα της. Μέχρι και ο Στρίκλαντ, αδυνατεί να επικοινωνήσει με τη γυναίκα του. 
Η χρήση του χρώματος παίζει μεγάλο ρόλο στην ταινία. Το δυσοίωνο μέλλον, όπως μας υπενθυμίζουν πολλοί δευτερεύοντες χαρακτήρες, είναι σε τόνους του πράσινου, με παραδείγματα τις πίτες, το αυτοκίνητο και τους τοίχους του εργαστηρίου. Το σπίτι της Ελάιζα είναι όλο υδάτινο, γεγονός που προοικονομεί και το φινάλε της ταινίας. Ο χώρος του και ο κινηματογράφος, χώροι ασφαλείς και αγαπημένοι, είναι βαμμένοι με τα ζεστά χρώματα του καφέ και της σέπιας. Το αποστειρωμένο σπίτι του Στρίκλαντ, ωστόσο, είναι σε παστέλ τόνους του μουσταρδί. 
Η αγάπη και το πάθος έχουν το χρώμα κόκκινο, όπως το αίμα στο εργαστήριο. Η δε Ελάιζα εξαρχής φοράει κόκκινα παπούτσια, δηλώνοντας την αντίθεσή της με τις κοινωνικές συμβάσεις, και σταδιακά μετά την ερωτική πράξη φοράει κόκκινη κορδέλα και κόκκινο παλτό.
Ο σχεδιασμός του Πλάσματος αξίζει ξεχωριστής μνείας, καθότι βρίθει διαφόρων χρωμάτων, με πιο έντονο το τυρκουάζ  και το λιλά σε σκούρο φόντο, και παραπέμπει έντονα στα χρώματα του γαλαξία. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο που Ρώσοι και Αμερικάνοι διεκδικούν το Πλάσμα, όπως και την κυριαρχία του γαλαξία, αδιαφορώντας για το κόστος.

https://www.cinepetroupolis.gr/2018/07/i-morfi-tou-nerou.html
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Βικτώρια Αθανασοπούλου
Μένει στην Πετρούπολη και είναι μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης από το 2003. 
Αγαπημένες της ταινίες είναι το Persona και το Evil Dead II.
Στον ελεύθερο χρόνο της παίζει φλάουτο και ταίζει πολλές γάτες.



Τρίτη 26 Ιουνίου 2018

"Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι" ή αλλιώς "Η κόλαση είναι οι άλλοι" | Editorial


Μετά την εκπληκτική "Αποστολή στη Μπριζ", ο Μάρτιν μακ Ντόνα μας μεταφέρει στο Μιζούρι, σε μία τυπική κωμόπολη στον αμερικανικό Νότο, όπου σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες ψάχνουν αφορμή να παρεξηγήσουν ή να τσακωθούν με κάποιον. Ένα κωμικό δράμα, ή μάλλον μια δραματική κωμωδία, αβίαστα αστεία, παρά το βαρύ θέμα της.
Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία είναι αψεγάδιαστη, και πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για τις ερμηνείες, τόσο των πρωταγωνιστών που δίκαια απέσπασαν Όσκαρ Α' Γυναικείου και Β'  Ανδρικού ρόλου, όσο και του υπόλοιπου καστ.  Αυτό όμως που πραγματικά μένει στο θεατή είναι οι χαρακτήρες και η βαθιά ανθρωπιά τους. Γιατί στις «Τρεις πινακίδες», οι χαρακτήρες είναι εμποτισμένοι με ανθρώπινα ψεγάδια, κάτι που καθιστά τις πληγές που προκαλούν ο ένας στον άλλο αληθινά αιχμηρές.  Έτσι μπορούν να είναι ανά στιγμές κωμικοί  ή τραγικοί, και ο θεατής τους νιώθει ρεαλιστικούς, παρά την υπερβολή τους.
Τα κυριότερα θέματα της ταινίας, όπως και σε κάποιες από τις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη, είναι η δυνατότητα εξιλέωσης και ο κύκλος της βίας.

(ακολουθούν spoiler, διαβάστε αφού τη δείτε! )

Η βία εισέρχεται στις «Τρεις πινακίδες» με το αποτρόπαιο έγκλημα που είχε ως θύμα την κόρη της πρωταγωνίστριας Μίλντρεντ, αλλά όχι μόνο. Πράξεις βίας φαίνεται να προϋπήρχαν στη μικρή πόλη, με θύμα την ίδια τη Μίλντρεντ, αλλά και γενικά τους κοινωνικά αδύναμους. Η ίδια η πρωταγωνίστρια, απρόθυμα και δικαιολογημένα στην αρχή, αλλά με βεβαιότητα που στη συνέχεια μοιάζει ολοένα και περισσότερο με φασισμό, απορροφά τη βία γύρω της και την επιστρέφει στην κοινωνία που τη δημιούργησε. Γεγονός που παρασύρει το θεατή, ο οποίος εξαρχής συμπάσχει και συμμαχεί μαζί της, να την ακολουθήσει σε ηθικά γκρίζες ζώνες.
Το άλλο θέμα που κυριαρχεί στις «Τρεις πινακίδες», όπως και στις περισσότερες ταινίες του Μάρτιν Μακ Ντόνα, είναι το θέμα της εξιλέωσης. Άνθρωποι χωρίς ηθική, χωρίς παιδεία, άνθρωποι φαινομενικά ανάξιοι συμπάθειας ή οίκτου, προσπαθούν να εξιλεωθούν με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία για τις πράξεις τους. Αυτή είναι και η ρίζα της αντιπαράθεσης που προκάλεσαν οι «Τρεις πινακίδες», και πιθανώς και ο λόγος που δεν κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ταινίας.
Ο απροκάλυπτα ρατσιστής, ομοφοβικός και βίαιος σερίφης, συμπεριφέρεται στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας σαν υπάνθρωπος. Όμως, όταν με τη σειρά του θυματοποιείται, η συμπάθεια της ταινίας και αναγκαστικά του θεατή γυρίζουν υπέρ του. Όταν δε η βία του στρέφεται προς την ίδια κατεύθυνση με της πρωταγωνίστριας, κερδίζει και τη δική της αναγνώριση. Αυτό κρίθηκε αρκετά προκλητικό στην Αμερική της αστυνομικής βίας και του Black lives matter και θεωρήθηκε ότι η ταινία κατά βάση εξιλεώνει έναν ρατσιστή.
Παρ’όλα αυτά, το φιλμ δίνει πολλά περισσότερα, και καθώς όλοι οι χαρακτήρες κινούνται σε τόνους του γκροτέσκου, είναι άδικο να της αποδοθούν ρατσιστικές προθέσεις. Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα γενικά ελκύεται από αυτό, και οι περισσότεροι χαρακτήρες του είναι ένα ιδιαίτερο κράμα ανθρωπιάς, σαρκασμού αλλά και βίας.
Όσον αφορά το πρωτότυπο φινάλε, η τελική απόφαση των χαρακτήρων προσομοιώνει κάποιας μορφής happy end, αλλά ταυτόχρονα συνιστά και μια γροθιά στο στομάχι, καθώς πιθανότατα ο κύκλος της βίας θα συνεχιστεί, αυτή τη φορά με τη μορφή της αυτοδικίας. Ωστόσο, η συμμαχία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών φέρει συναισθηματικά μία λύτρωση και φαίνεται σαν αυτό να ήταν το ζητούμενο: έστω ένας άνθρωπος, να μπορέσει να κατανοήσει και να στηρίξει τον άλλο.
Και αυτό καθιστά την ταινία μια σπουδή, κυρίως πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ανάγκη για αποδοχή, καθώς και στο χάσμα ανάμεσα στο «Εγώ» και στο μεγάλο «Άλλο».
www.cinepetroupolis.gr/2018/06/three-Billboards.html
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Βικτώρια Αθανασοπούλου
Μένει στην Πετρούπολη και είναι μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης από το 2003. 
Αγαπημένες της ταινίες είναι το Persona και το Evil Dead II.
Στον ελεύθερο χρόνο της παίζει φλάουτο και ταίζει πολλές γάτες.



Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

“ Η καρδιά των Σινεφίλ χτυπά στον Δήμο Πετρούπολης” – Η Αγγελική Τσιώλη συζητά με την ομάδα της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης | Athenswest.gr

Απόγευμα Τετάρτης.
Τοποθεσία: Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πετρούπολης.
Εδώ, οι Τετάρτες είναι σινεφίλ. Πλημμυρίζουν από κινηματογραφικά καρέ. Μοσχοβολούν βούτυρο και ποπ-κορν.
Γεμίζουν με μπλε, ζεστές πολυθρόνες και μας περιμένουν για δωρεάν προβολές.
Θα συναντήσω την οικογένεια της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης.
Πρόκειται για μια ομάδα εφοδιασμένη με αγάπη, στοργή και αφοσίωση για τον κινηματογράφο.
Η παράδοση της Λέσχης κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, ενώ περίπου τριάντα έτη σινέ ζωής κρύβονται από πίσω.
Η Ρούλα Τζιωρτζιώτη- Αλατζάκη (πρόεδρος), ο Σάββας Σκληρός και η Αφροδίτη Παπαδάκη (γραμματείς), μέλη του ΔΣ της Λέσχης, θα με υποδεχτούν.
«Είμαστε όλοι ένα σώμα, εδώ, μια γροθιά, μια παρέα , μια αγκαλιά», θα μας αφηγηθούν σε λίγο.
Ας τους αφήσουμε να μας μυήσουν στη μαγεία του δικού τους ονείρου.
Ο κινηματογράφος αποτελεί το καλειδοσκόπιο της καθημερινότητάς μας, άλλωστε.
Πού μπορούμε να απολαύσουμε τις κινηματογραφικές προβολές που φιλοξενείτε; Ποια είναι τα κριτήρια συγκομιδής των ταινιών που προβάλλετε;
Το πνευματικό κέντρο του Δήμου Πετρούπολης φιλοξενεί τις χειμερινές μας προβολές. Μόλις υποδεχτούμε την άνοιξη, μεταφερόμαστε στο χώρο του Θερινού κινηματογράφου, όπου ταξιδεύουμε τα ζεστά θερινά απογεύματα. Διαβάστε περισσότερα >>

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

Ταινίες που βασίστηκαν σε Video Games που θέλουμε να ξεχάσουμε…. ( Μέρος 2ο) | Editorial


Hitman 
Ο Agent 47 είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές στο χώρο του gaming, κατέχοντας μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά των gamers και δη αυτών που λατρεύουν το stealth και τη τακτική. O μυστηριώδης και αινιγματικός χαρακτήρας συμπεριλαμβανομένου των δολοφονικών του ικανοτήτων είναι οι βάσεις των παιχνιδιών Hitman. Η ταινία που κυκλοφορεί το 2007 με τον Timothy Olyphant στο βασικό ρόλο, απογοήτευσε του πάντες προσφέροντας ένα αρκετά ρηχό αποτέλεσμα. Ωστόσο, το πρόσφατο reboot, Hitman: Agent 47, ήταν σαφέστατα λίγο καλύτερο από το προηγούμενο έργο χωρίς να κάνει τη διαφορά.

Doom
Ο κανόνας (ταινίες που βασίζονται σε Video Games είναι κακές) δεν θα μπορούσε να μην ισχύει και για το Doom. Το παιχνίδι είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο FPS (First Person Shooter) με σπουδαία κληρονομία στο χώρο. Το 2005 κυκλοφορεί η ταινία Doom με τον The Rock στο ρόλο του πρωταγωνιστή. Το σενάριο δεν είχε καμία σχέση με αυτό των παιχνιδιών Doom και αναμενόμενα η ταινία πήρε τον κατήφορο εισπράττοντας απογοητευτικές κριτικές.

Far Cry
Απλά άλλη μια κακή ταινία που βασίστηκε σε σειρά παιχνιδιών. Μάλλον μόνον ο τίτλος είναι κοινός γιατί στην ουσία η ταινία έχει ένα τελείως διαφορετικό ύφος (μην πούμε για το σενάριο) από τα γνωστά FPS. Ακόμη και οι fans του είδους θα θέλουν να ξεχάσουν το οικτρό πόνημα του Uwe Boll που βγήκε στις αίθουσες το 2008.

Need For Speed
Η σειρά ταινιών Fast & Furious είναι κυρίαρχος στη κατηγορία των ταινιών ταχύτητας. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη σειρά Need For Speed στο χώρο των video games. To 2014 θα κυκλοφορήσει και η ομώνυμη ταινία Need For Speed με τον Aaron Paul (γνωστό από τη σειρά Breaking Bad). Η ταινία ουσιαστικά πέρασε αδιάφορη χωρίς στην ουσία να έχει αφήσει κάτι το ιδιαίτερο αποτελώντας ένα κακό αντίγραφο των  Fast & Furious.
------------------------------------------------------------------------

Σάββας Σκληρός 
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης. Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία και κατοικεί από το 1998 στην Πετρούπολη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στον τομέα Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας των Ενόπλων Δυνάμεων. Λάτρης του καλού σινεμά, της λογοτεχνίας και του αθλητισμού. 
Instagram: @Savas_Skliros

Ετικέτες

Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης dimos petroupolis petroupoli.gov.gr pkdp.gr σινέ πετρούπολις Δήμος Πετρούπολης Θερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης δημοτικός κινηματογράφος πετρούπολης Θερινό Σινεμά Πετρούπολης Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης πολιτιστικό κέντρο πετρούπολης πρόγραμμα 2017 Κινηματοθέατρο Πετρούπολις editorial άρθρα Ελεύθερη είσοδος παιδική ταινία πρόγραμμα 2018 όσκαρ πρόγραμμα 2019 ελληνική ταινία cinelesxi_petroupolis Petroupoli Πετρούπολη καλοκαίρι 2022 Ταινίες Ινστιτούτο Θερβάντες Σινεμά Πετρούπολη καλοκαίρι 2018 πρόγραμμα 2020 καλοκαίρι 2019 καλοκαίρι 2021 Ισπανική πρεσβεία καλοκαίρι 2020 καλοκαίρι 2023 κωμωδία Πρεσβεία Αργεντινής γαλλική ταινία Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ισπανική ταινία πρεσβεία βενεζουέλας Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ιταλική ταινία χειμώνας 2019-2020 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ιρανική πρεσβεία Πρεσβεία Νορβηγίας ιρανική ταινία Απρίλιος 2019 Ιούνιος 2023 πρόγραμμα 2021 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Πρεσβεία Ουρουγουάης πρεσβεία Ισημερινού