Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ken Loach. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ken Loach. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2021

Οι προτάσεις μας: Ladybird Ladybird | EDITORIAL

Tόσο απλά, τόσο σκληρά…
Από τους πιο αριστερούς και ανατρεπτικούς σκηνοθέτες της εποχής μας, ο Κεν Λόουτς, δεν σταματά στις ταινίες και στις συνεντεύξεις του, να μας δηλώνει κάτι πολύ σημαντικό κάτι πολύ ουσιαστικό. Όταν κάνεις ταινίες για τις ζωές των ανθρώπων, η πολιτική είναι απαραίτητη. Και εγώ θα πρόσθετα σε αυτό: Όταν ζεις, η πολιτική είναι απαραίτητη. 
Ο σκηνοθέτης που δεν απαλύνει τον πόνο στις ταινίες του, γιατί όπως δηλώνει ο ίδιος, ο πόνος βοηθάει την κυβέρνηση και απαλύνοντάς τον απλά της επιτρέπεις να τον συντηρεί, δημιούργησε την ταινία Ladybird Ladybird το 1994 που ήταν πραγματικά γροθιά στο στομάχι. Καμία ωραιοποίηση κανένας εξωραϊσμός παρά μόνο ωμή καταγγελία απέναντι σε ένα πολύ σκληρό, ανελέητο σύστημα που ούτε καν τα προσχήματα της επιφανειακής κάλυψης της απανθρωπιάς του δεν φροντίζει να τηρήσει. Η  αληθινή ιστορία μιας ανύπαντρης γυναίκας από τις λαϊκές συνοικίες του Λονδίνου, της Μάγκι, που η κοινωνική πρόνοια της πήρε και τα έξι της παιδιά γιατί έκρινε ότι ήταν ανίκανη μητέρα. Αυτό είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας. Μία κακοποιημένη γυναίκα που χάνει τα παιδιά της ενώ μπορεί να τα φροντίσει γιατί απλά τα αγαπά και όμως της τα παίρνει η πρόνοια. Της τα παίρνει το κράτος. Αν τη ρωτήσεις αυτή τη γυναίκα τι είναι η πρόνοια, θα σου πει ότι είναι αυτή που μου παίρνει τα παιδιά.
Και εσύ ως θεατής, σκέφτεσαι. Αν με ρωτήσεις εμένα τι είναι το κράτος, θα σου πω ότι είναι αυτό που μου παίρνει τη ζωή. Είναι αυτό που αφαιρεί τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων που χάθηκαν άδικα λόγω ελλείψεων, αδιαφορίας και ελλιπούς χρηματοδότησης ενός υποβαθμισμένου συστήματος υγείας. Είναι αυτό που καθημερινά μας αφαιρεί τη σκέψη, την επικοινωνία, τη δράση μας. Είναι αυτό που μας προσθέτει τον φόβο, την ανασφάλεια προκειμένου να οδηγηθούμε στην παραίτηση, τον ψυχικό μας θάνατο.
Μέσα από τη ζωή αυτής της γυναίκας που αγαπάει τα παιδιά της αλλά χρειάζεται ένα υγιές σύστημα να την βοηθήσει να τα μεγαλώσει και αντ’ αυτού έρχεται αντιμέτωπη με μία απάνθρωπη κρατική δομή που διόλου δεν ενδιαφέρεται για την ίδια και τα παιδιά της, εύλογα σου δημιουργούνται τα μεγάλα πολιτικά ερωτήματα που βρίσκονται στο κάτω μέρος του παγόβουνου. Και διαπιστώνεις ότι οι επιλογές σου, μπορεί να οδηγήσουν και εσένα στη σύγκρουσή σου με το παγόβουνο αν δεν μπεις στη διαδικασία να καταλάβεις πώς λειτουργεί η εξουσία που έχει όλον τον έλεγχο αυτού του αφηγήματος που καταδυναστεύει τις ζωές μας.
26 χρόνια μετά την ταινία του Λόουτς η σκηνοθέτιδα Ana Rocha de Sousa με την ταινία Listen, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι το αφήγημα καλά κρατεί. Το θέμα που απασχόλησε τον Λόουτς πριν 26 χρόνια, απασχολεί και την ίδια στο σήμερα. Το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι εδώ. Έχει αλλάξει λίγο η διατύπωσή του. Αυτή τη φορά η πρόνοια δεν βάλλει κατά των φτωχών Βρετανών αλλά κατά των φτωχών μεταναστών. Αυτή τη φορά, η Μπέλα και ο Ζότα είναι τα θύματα του αδηφάγου τέρατος που λέγεται "κρατική μέριμνα". Εδώ το κράτος "μεριμνά" να αρπάξει τα παιδιά από δύο Πορτογάλους μετανάστες που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα και η πρόνοια αφαιρεί και από αυτούς τα παιδιά τους, πάντα με το επιχείρημα της προστασίας αυτών, παρακάμπτοντας φυσικά το μοναδικό δίχτυ προστασίας των παιδιών που είναι η αγάπη των γονιών τους.
Η φτώχεια, λοιπόν, και η κοινωνική αδυναμία παραμένουν οι βασικές συνιστώσες του μεγάλου προβλήματος που αποτελεί απόρροια του αφηγήματος με τίτλο "Επιβιώνει ο ισχυρότερος". Οι δύο ταινίες έρχονται να μας υπενθυμίσουν αυτό που στο βάθος το γνωρίζουμε όλοι. Στην επόμενη ταινία μπορεί να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές. Γιατί στη μεριά των ισχυρότερων χωράνε πολύ λίγοι.
Η Κρίσυ Ροκ, πρωταγωνίστρια του Ladybird Ladybird δήλωσε σε συνέντευξή της ότι ο Λόουτς, δεν ξέρει ακριβώς τι ψάχνει στις ταινίες του. Ξέρει όμως ότι έχει βρει αυτό που ψάχνει όταν τελικά το βρίσκει. Στις ασύμμετρες, λοιπόν, ζωές μας και στον κενό δημόσιο βίο στον οποίο έχουμε περιέλθει, εκεί θα πρέπει να βρίσκεται και το κέντρο της δικής μας αναζήτησης. Δεν είναι απλά ζήτημα ατομικής ευθύνης. Είναι πρωτίστως, ζήτημα πολιτικής ευθύνης. Αυτή πρέπει να αναζητήσουμε, αυτή πρέπει να αναλάβουμε. 
Κάθε φορά που αφαιρείται ένα παιδί από τη Μάγκι, κάθε φορά που αφαιρείται ένα παιδί από τη Μπέλα και τον Ζότα, αφαιρείται και ένα κομμάτι από τη δική μας ζωή.
Τόσο απλά...Τόσο σκληρά…

Κοινωνική 1994 | Αγγλική ταινία, Σκηνοθεσία Κεν Λόουτς με τους: Κρις Ροκ, Βλαντιμίρ Βέγκα

--------------------------------

Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…



Δείτε ακόμη:

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Αυτή την εβδομάδα στο Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις" (30/1-3/2/2019)

Ετικέτες

Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης dimos petroupolis petroupoli.gov.gr pkdp.gr σινέ πετρούπολις Δήμος Πετρούπολης Θερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης δημοτικός κινηματογράφος πετρούπολης Θερινό Σινεμά Πετρούπολης Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης πολιτιστικό κέντρο πετρούπολης πρόγραμμα 2017 Κινηματοθέατρο Πετρούπολις editorial άρθρα Ελεύθερη είσοδος παιδική ταινία πρόγραμμα 2018 όσκαρ πρόγραμμα 2019 ελληνική ταινία cinelesxi_petroupolis Petroupoli Πετρούπολη καλοκαίρι 2022 Ταινίες Ινστιτούτο Θερβάντες Σινεμά Πετρούπολη καλοκαίρι 2018 πρόγραμμα 2020 καλοκαίρι 2019 καλοκαίρι 2021 Ισπανική πρεσβεία καλοκαίρι 2020 καλοκαίρι 2023 κωμωδία Πρεσβεία Αργεντινής γαλλική ταινία Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ισπανική ταινία πρεσβεία βενεζουέλας Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ιταλική ταινία χειμώνας 2019-2020 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ιρανική πρεσβεία Πρεσβεία Νορβηγίας ιρανική ταινία Απρίλιος 2019 Ιούνιος 2023 πρόγραμμα 2021 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Πρεσβεία Ουρουγουάης πρεσβεία Ισημερινού