Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα editorial. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα editorial. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 13 Μαΐου 2019

«Κάποτε ο ουρανός μαύριζε απ' τα πουλιά» | EDITORIAL

"Επαναληπτική καραμπίνα!
Στη Δράνα είναι, για χήνες!
Λαθροκυνηγός της περιοχής!
Τους τα 'χω μηνύσει: Μην μπλέξουν μαζί μου."

Τα λόγια του Αντώνη πριν φτάσει στην έσχατη λύση, στη λύτρωση….

Στο Δέλτα του Έβρου , στα όρια του χρόνου, του ανθρώπου, που κάποτε ζούσε σε μια διαφορετική Ελλάδα όπου ο ουρανός μαύριζε από τα πουλιά….

"Η Τελευταία Νανόχηνα" είναι η δεύτερη κατά σειρά ιστορία από την ταινία "Όλα Είναι Δρόμος" του Παντελή Βούλγαρη. Ο γερασμένος φύλακας στο Δέλτα του Έβρου, Αντώνης (Θανάσης Βέγγος), υποδέχεται μια ομάδα ορνιθολόγων που έχουν ταξιδέψει για να μελετήσουν και να παρατηρήσουν μια τελευταία στο είδος της νανόχηνα. Όταν ένας λαθροκυνηγός την σκοτώνει ο Αντώνης τον εκτελεί εν ψυχρώ…

Ένα με τη φύση και βυθισμένος στη μοναξιά με μοναδικό φίλο το τσίπουρο, αποφασίζει να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα τον δολοφόνο της αγαπημένης του "Μαιρούλας". Τα πουλιά, οι καλαμιώνες κι ο απέραντος υγρότοπος είναι το δικό του
«σπίτι», αλλά και το πεδίο της "μάχης" όπου άνθρωποι και φύση άλλοτε ζουν αρμονικά κι άλλοτε συγκρούονται, με τη φύση όμως να χάνει συνεχώς έδαφος. Εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες και σε οδηγεί στην ανακάλυψη μιας πτυχής του εαυτού του που κρύβει θυμό, οργή και πόνο. Επιλέγει τον δρόμο του αίματος όχι μόνο για εκδίκηση αλλά και για να λυτρωθεί ο ίδιος. Υπήρξε και εκείνος καταπατητής της αρμονίας και συσσωρεύει το μίσος προς τον ίδιο του τον εαυτό.
Αποτελεί ίσως την πιο συμβολική και συνάμα ρεαλιστική απεικόνιση μιας βαθιάς σύγκρουσης ανάμεσα σε δυο τύπους ανθρώπων, σε δύο πολιτισμούς. Από τη μία ο σύγχρονος άνθρωπος που καταστρέφει τα πάντα και από την άλλη εκείνος που προσπαθεί ακόμα να κρατήσει ζωντανή την ομορφιά και την ελευθερία της φύσης. Ο λαθροκυνηγός είναι η προσωποποίηση της αποξένωσης ενός πολιτισμού που δέχεται να επιμένει να εξαφανίζει, να σκοτώνει το κατανοητό. Ο Αντώνης είναι μάλλον ο συμβολισμός της ίδιας της φύσης που μπορεί πρόσκαιρα να καταπατείται αλλά στο τέλος θα νικήσει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ανώτερος από αυτή. Είναι ο συνδετικός κρίκος μιας αλυσίδας που επιβάλει την συνύπαρξη. Στην ταινία ο Βούλγαρης δεν βάζει το ηθικό δίλλημα δολοφόνου-θύματος στους δύο ήρωες αλλά σε αυτό του ανθρώπου με τη φύση.
Για τον ιδιόμορφο Αντώνη όπως έχει γράψει ο Τζόν Στάινμπεκ στα "Ανατολικά της Εδέμ" :  " Όλα τα σπουδαία και πολύτιμα πράγματα είναι μοναχικά".  Εγκαινιάζεται μια μυθολογική απάντηση στην αποξένωση η οποία προσπαθεί να κυριαρχήσει μέχρι και τα όρια της φύσης. Η μοναξιά ίσως μιας ηθικής συνείδησης απέναντι στην σημασία του σεβασμού της ύπαρξης της πανίδας και τη χλωρίδας που μέσα στο σύγχρονο κόσμο κάποιοι προσπαθούν να εξαφανίσουν….
------------------------------------------------------------------------


Σάββας Σκληρός 
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης. Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία και κατοικεί από το 1998 στην Πετρούπολη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στον τομέα Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας των Ενόπλων Δυνάμεων. Λάτρης του καλού σινεμά, της λογοτεχνίας και του αθλητισμού. 
Instagram: @Savas_Skliros

Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Τα φαβορί στη μάχη για εξουσία…- The Favourite | EDITORIAL

Ίντριγκες, δολοπλοκίες, υστεροβουλίες, αθέμιτοι ανταγωνισμοί, σιωπηλές εντάσεις, ήσυχα μίση, ανυπαρξία θετικών συναισθημάτων, άνθρωποι σκιές που περιφέρονται άσκοπα, καταβάλλοντας υπέρμετρες προσπάθειες για την κατοχή μιας θέσης αλλά και για τη διατήρηση αυτής. Και μιλάμε φυσικά για θέση εξουσίας. ‘Ένα συνεχόμενο παιχνίδι προσδιορισμού της ταυτότητας, μέσω της επιβολής της δύναμης του ενός στον άλλον. Ενός παιχνιδιού που οι παίχτες άλλοτε αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους, και άλλοτε αντιλαμβάνονται την αδυναμία τους και τη ματαιότητα όλου αυτού. Ματαιότητα, γιατί τα πραγματικά συναισθήματα είναι βαθιά καταχωνιασμένα. Και μαζί με αυτά οι ανθρώπινες ανάγκες με βασικότερη αυτή της ουσιαστικής επικοινωνίας. 
Μέσα σε ένα απομονωμένο και αποκομμένο νοσηρό περιβάλλον- που το συναντάμε συχνά στις ταινίες του Λάνθιμου- παλάτι αυτή τη φορά, οι άνθρωποι παραμορφώνονται και συμπεριφέρονται με την ανάλογη συμπεριφορά που ταιριάζει στους κλειστούς απομονωμένους χώρους. Μια συμπεριφορά που αφορμάται από το ατομικό συμφέρον οπότε είναι καταδικασμένη στο να μην εκπληρώσει τελικά τις ουσιαστικές προσδοκίες των ηρώων. Που δεν είναι φυσικά αυτές που νομίζουν ότι είναι. Γιατί στην πραγματικότητα προσδοκούν αυτό που φοβούνται να ομολογήσουν.
Την ουσιαστική ανθρώπινη επαφή. Μόνο που είναι αδύνατο να το συνειδητοποιήσουν. Η εξουσία και το κυνήγι αυτής τους τυφλώνει. Και το παράδοξο, πιστεύουν ότι μέσω αυτής θα αντικρίσουν το φως της ευτυχίας που φυσικά δεν έρχεται ποτέ. 
Πολιτική , κοινωνική, ανθρωποκεντρική , πολυεπίπεδη ταινία, άρτια σκηνοθετημένη, με εξαιρετικές ερμηνείες, αξίζει πραγματικά η θέασή της. Εξαιρετική η τελευταία σκηνή, όπου αναδεικνύεται – δε θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα- μια μεγάλη αλήθεια: Είτε ασκείς, είτε σου ασκείται εξουσία, είτε έχεις την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να αντιστρέψεις τους κανόνες του εφιαλτικού αυτού του παιχνιδιού και να βρεθείς εσύ στη θέση του εξουσιαστή, οι ρόλοι στο τέλος και οι φέροντες αυτούς παραμένουν οι ίδιοι. Κυρίως όμως ίδια παραμένει η δυστυχία σας. Γιατί οι ανάγκες παραμένουν ανεκπλήρωτες και μετατρέπονται σε απωθημένα. Απωθημένα που σου τρώνε κάθε μέρα την ψυχή. Τα αθώα τρωκτικά που υπό άλλες συνθήκες θα ομόρφαιναν τη ζωή σου, τώρα σε κατατρώνε μέρα με τη μέρα… Και εδώ οι ρόλοι εξαϋλώνονται και οι φέροντες αυτούς, γίνονται ένα σώμα περιτριγυρισμένο από τα τρωκτικά…
Η Ευνοούμενη / The Favourite >>
---------------------------------

Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της  ,διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της , απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…

Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες...| EDITORIAL

Σε ένα χωριό της Καρδίτσας τον Ηλιά , οι λιγοστοί του κάτοικοι, δίνουν τον αγώνα τους να αξιοποιήσουν τα προϊόντα που τους δίνει η γη τους, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη προς αυτή, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να διατηρήσουν και να διασώσουν τις συνθήκες μιας αξιοπρεπούς ζωής. Της δικής τους ζωής φυσικά. Με τον Αλέξανδρο, να αναλαμβάνει το πόνημα ενός δύσκολου εγχειρήματος που συνοψίζεται στα λόγια του ίδιου:
«Είναι ειρωνικό, αλλά ο Χριστόφορος Κολόμβος έφερε πρώτους τους σπόρους ντομάτας στην Ευρώπη και, 500 χρόνια μετά, ένα ελληνικό χωριό χρειάζεται να ξαναστείλει στην Αμερική πραγματικές ντομάτες..»
Έτσι μαζί με τους λιγοστούς συγγενείς του και γείτονες του, αναλαμβάνουν να πακετάρουν σάλτσες ντομάτας, αλλά και άλλες συνταγές που έχουν βάση τη ντομάτα, την αυθεντική όμως ντομάτα και όχι τα μεταλλαγμένα υβρίδια αυτής, και να τα εξάγουν στον κόσμο.
Από την Καρδίτσα λοιπόν που δε φαίνεται καν στον παγκόσμιο χάρτη, οι ντομάτες, επιστρέφουν μετά από 500 χρόνια στον τόπο απ’ όπου προήλθαν , στην Αμερική και όχι μόνο…
Δεν προβάλλονται ιδανικές καταστάσεις… Αντίθετα προβάλλονται όλα τα προβλήματα της ελληνικής επαρχίας, η εγκατάλειψη, η κρίση ,η δυσκολία πραγματοποίησης οραμάτων , η ποιότητα των τροφών που τρώμε… Τα ηθικά διλήμματα του τύπου, «να κάνω έκπτωση στην ποιότητα προκειμένου να εξασφαλίσω κέρδος ή να παραμείνω σταθερός στις ηθικές μου αξίες , που όμως γνωρίζω ότι ποτέ δε θα με κάνουν πλούσιο…» Πολλά λοιπόν τα ζητήματα που τίθενται…
Άνθρωποι βασανισμένοι που η αγάπη τους για τον τόπο τους και οι συνεκτικοί δεσμοί που δημιουργούνται μεταξύ τους και που οι δυσκολίες της ζωής τους και οι απώλειες που συνοδεύουν αυτές, τους ενδυναμώνουν ακόμα περισσότερο.
Μέσα από το φακό της σκηνοθέτιδας, Μαριάννας Οικονόμου, αναδεικνύονται τα ξεχωριστά γνωρίσματα του καθενός. Αγνότητα, καθαρότητα ψυχής και βλέμματος, φυσικότητα, ειλικρίνεια, όρεξη για ζωή, δόσιμο, προσφορά, συνεργασία, πραγματικές φιλίες…
Ένας μικρόκοσμος, οργανωμένος στα ιδανικά πρότυπα οργάνωσης των κοινωνιών που πολύ απέχουν όμως από τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Και όλα αυτά επενδυμένα με ένα λεπτό, εκλεπτυσμένο, ιδιαίτερο χιούμορ που καθιστά τη θέαση ιδιαίτερα ευχάριστη ενώ ταυτόχρονα διαχέει μια αισιόδοξη αύρα που τόσο την έχουμε ανάγκη και πρωταγωνιστές και θεατές.
Η μουσική, δημοτική και κλασική (Βάγκνερ), κυρίαρχο στοιχείο και αυτή του ντοκιμαντέρ. Ένα παιχνίδι, ένας κώδικας επικοινωνίας, των ανθρώπων του χωριού. Στη δική μου τη ματιά, με τον Αλέξανδρο και τον ξάδερφό του ενορχηστρωτές, εμπλουτίζει τη ζωή των κατοίκων εντάσσοντας σε αυτή το άλλο το διαφορετικό αυτό που ανοίγει παράθυρα θέασης και άλλης οπτικής … Και όχι μόνο η μουσική. Η τέχνη γενικά. Εξαιρετική η σκηνή που ο Αλέξανδρος αφηγείται στις γυναίκες του χωριού το παραμύθι με την «Λουλουδένια».
Ένα ακόμα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, έρχεται να ανεβάσει τον πήχη των ελληνικών παραγωγών που νομίζω ότι κάθε χρόνο ανεβαίνει όλο και περισσότερο. Και προσωπικά αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, γιατί πιστεύω πολύ στην τέχνη και στις ανατροπές που μπορεί να επιφέρει στη ζωή μας. Είναι ο θεματοφύλακας των ονείρων μας…
Γιατί είναι πολύ σημαντικό να μην τους αφήνεις να σου κλέβουν τα όνειρά σου…
Έτσι μόνο μπορεί και κάποτε να τα πραγματοποιήσεις…
---------------------------------

Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της  ,διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της , απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…

Bohemian Rhapsody | EDITORIAL

Πώς να κατανοήσεις τέτοια προσωπικότητα, όταν και ο ίδιος που την έφερε πολύ πιθανό να μην κατανοούσε;
Αναφέρω τρεις σημαντικούς λόγους για τους οποίους κατά τη γνώμη μου, αξίζει η θέαση της συγκεκριμένης ταινίας. 
Καταφέρνει να αναδείξει τις δυσκολίες αποδοχής του εαυτού σου και των ιδιαιτεροτήτων σου φυσικά, σε μια κοινωνία που αγαπάει την ομοιογένεια και την ομοιομορφία και αρνείται πεισματικά να δεχτεί οτιδήποτε ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της. 
Καταφέρνει μέσα από την απόλυτη προσομοίωση της συναυλίας «Live Aid» που άφησε εποχή να μεταδώσει στους νεότερους που ήταν αγέννητοι τότε, τον παλμό, τους λόγους που την κατέστησαν μοναδική και να βιώσεις ως θεατής, τη λύτρωση του καλλιτέχνη. Ενός ανθρώπου που η ζωή του ήταν μια διαρκής πάλη με τα δαιμόνια εσωτερικά και εξωτερικά, που στο τέλος όμως νικά και αυτή η συναυλία του, είναι το επισφράγισμα της νίκης. Μιας νίκης που σταματά τη σαπίλα στην οποία έχει περιέλθει ο ήρωας μας , διώχνοντας τις βρώμικες μύγες που τον περιβάλλουν και που τον απομυζούν.
Καταφέρνει τέλος να κάνει τους 15χρονους και τους 20χρονους να θέλουν να την ξαναδούν και δεύτερη και τρίτη φορά. 
Αρκετοί λόγοι λοιπόν που καθιστούν την ταινία αρκετά πετυχημένη. Γιατί πετυχημένη ταινία και όχι μόνο, αλλά και οποιοδήποτε δημιούργημα τέχνης είναι, κατά τη γνώμη μου πάντα, αυτό που σε αγγίζει. Και όχι μόνο απλά σε αγγίζει, αλλά που αυτό το άγγιγμα σου κινητοποιεί μηχανισμούς πνευματικής αναζήτησης που σε οδηγούν σε ανακαλύψεις και αυτοαποκαλύψεις…
---------------------------------

Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της  ,διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της , απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…





Η Δουλειά της | EDITORIAL

- Πριν σας πω οτιδήποτε, πρέπει πρώτα να σας αναφέρω, κ. Σιμιτζή ότι αποτελείτε λαμπρό παράδειγμα υπαλλήλου. Ωστόσο βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω ότι η εταιρεία μας δεν έχει πλέον ανάγκη τις υπηρεσίες σας.
-Μα δεν είναι δυνατόν, χτες υπέγραψα ανανέωση της σύμβασής μου!
-Λάθος κυρία μου, χτες υπογράψατε την παραίτησή σας.
Ναι, την παραίτησή της υπέγραψε χτες. Αλλά τώρα συνειδητοποιεί, ποια παραίτηση. 
Την παραίτηση από τη θέση του καταπιεζόμενου. Τώρα… 
Αφού δέχτηκε τη βία του άνδρα εξουσιαστή, πρότυπο της αρχετυπικής οικογένειας, αφού δέχτηκε τη βία της εξουσίας της γνώσης και της τεχνολογίας, η ίδια λειτουργικά και τεχνολογικά αναλφάβητη, αφού δέχτηκε τη βία των κοινωνικών δομών και της υποκρισίας τους, που οι εκπρόσωποί τους σπανίως μπαίνουν στον κόπο σου, αντιμετωπίζοντάς σε συνήθως από θέση ισχύος, αφού τέλος δέχτηκε τη χειρότερη μορφή βίας αυτή του καπιταλισμού, αφού υπέκυψε σε όλες τις παραπάνω μορφές βίας, υπομένοντάς τες αγόγγυστα, σκύβοντας το κεφάλι όλο και πιο πολύ με μια ιώβεια υπομονή, αφού δεν της έμεινε τίποτα πλέον να κρατηθεί, τώρα ναι. Τώρα παραιτείται. Από τους ρόλους που τη ’θελαν όλοι να υπηρετεί για να τους εξυπηρετεί. Και ως καθαρίστρια , καθάρισε. Για την ακρίβεια ξεκαθάρισε. Έφτασε στα άκρα της στα όρια που την κρατούσαν εγκλωβισμένη σκυφτή να ανέχεται κάθε μορφή βίας, και επιτέλους τα γκρέμισε. Και η αρχή έγινε με την παραδοχή της ήττας της. Της συνολικής της ήττας. Του να καταλάβει πόσο λάθος ήταν να νομίζει μια ζωή, ότι ζώντας μέσα σ’ ένα σύστημα δομημένο στις σχέσεις εξουσιαστή- εξουσιαζόμενου, δομημένο πάνω στην καταπίεση που προκύπτει φυσικά από αυτή τη σχέση, θα την σκαπουλάρεις, σκύβοντας όλο και πιο πολύ το κεφάλι…
"Δουλειά της" τώρα, να ξαναγεννηθεί αποδεχόμενη τις εντολές από τον μοναδικό που έχει δικαίωμα να ασκεί εξουσία πάνω της …
Τον ίδιο της τον εαυτό…
Μην τη χάσετε!
---------------------------------

Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της  ,διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της , απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…




Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

"Τι θα πει ο κόσμος…" | EDITORIAL

Πόσο δύσκολο είναι σ’ αυτή την πρόταση να προστεθεί στην αρχή της και η φράση "ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ…"
Όχι γιατί σου παίρνει χρόνο να συνειδητοποιήσεις και να αποτινάξεις ήθη, έθιμα, παραδόσεις, στερεότυπα και να προχωρήσεις, χαράσσοντας τη δική σου πορεία στον κόσμο τούτο, αλλά γιατί σου είναι τρομερά δύσκολο να τα βάλεις με τον καταπιεστή σου το δυνάστη σου, που όμως παραδόξως σε αγαπάει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Που και ο ίδιος είναι αγκιστρωμένος σε όλα αυτά που δεν τόλμησε να ξεπεράσει, όμως μέσα του ποτέ δεν αποδέχτηκε… Και στο πρόσωπό σου βλέπει ό,τι θα ’θελε να κάνει και δεν μπόρεσε. Και αυτό τον κάνει να γίνεται ακόμα πιο σκληρός μαζί σου. Θύτης εκ πρώτης, θύμα κατά βάθος. Και είναι σε εσένα που πέφτει αυτό το βαρύ φορτίο καθώς και ο δύσκολος αγώνας να το αποτινάξεις και να λυτρωθείς. Όταν όμως επέρχεται η λύτρωση , είναι διπλή και για εσένα και για εκείνον. 
Παρακολουθώντας την ταινία κατακλύζεσαι από αυτές τις σκέψεις. Και μπορεί η ηρωίδα πακιστανικής καταγωγής να βασανίζεται και να παλεύει να ξεφύγει από τις αναχρονιστικές παραδόσεις και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις της χώρας της και μπορεί εσύ ο «Δυτικός» να απέχεις από αυτές τις μορφές καταπίεσης, η συναισθηματική σου όμως εμπλοκή σε όλο αυτό , είναι άμεση. Είναι αυτά τα μαγικά περάσματα που μόνο στον κινηματογράφο μπορείς να βιώσεις τόσο έντονα. 
Συναντιέσαι λοιπόν με την ηρωίδα και συνοδοιπόροι σε ένα δύσκολο αγώνα προσδιορισμού της ταυτότητάς σας, καταφέρνετε να αποβάλλετε την πίεση του «Τι θα πει ο κόσμος» και να οδηγηθείτε στη λύτρωση που δεν είναι τίποτε άλλο από την αντικατάσταση της παραπάνω φράσης με αυτή: «Ε…ναι επιτέλους…δε με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος…»
Μην τη χάσετε!
Τι θα πει ο κόσμος / What Will People Say >> 
---------------------------------

Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της  ,διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της , απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…



Ετικέτες

Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης dimos petroupolis petroupoli.gov.gr pkdp.gr σινέ πετρούπολις Δήμος Πετρούπολης Θερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης δημοτικός κινηματογράφος πετρούπολης Θερινό Σινεμά Πετρούπολης Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης πολιτιστικό κέντρο πετρούπολης πρόγραμμα 2017 Κινηματοθέατρο Πετρούπολις editorial άρθρα Ελεύθερη είσοδος παιδική ταινία πρόγραμμα 2018 όσκαρ πρόγραμμα 2019 ελληνική ταινία cinelesxi_petroupolis Petroupoli Πετρούπολη καλοκαίρι 2022 Ταινίες Ινστιτούτο Θερβάντες Σινεμά Πετρούπολη καλοκαίρι 2018 πρόγραμμα 2020 καλοκαίρι 2019 καλοκαίρι 2021 Ισπανική πρεσβεία καλοκαίρι 2020 καλοκαίρι 2023 κωμωδία Πρεσβεία Αργεντινής γαλλική ταινία Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ισπανική ταινία πρεσβεία βενεζουέλας Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ιταλική ταινία χειμώνας 2019-2020 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ιρανική πρεσβεία Πρεσβεία Νορβηγίας ιρανική ταινία Απρίλιος 2019 Ιούνιος 2023 πρόγραμμα 2021 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Πρεσβεία Ουρουγουάης πρεσβεία Ισημερινού