Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ελληνική ταινία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ελληνική ταινία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2020

Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς του Γιάννη Οικονομίδη | EDITORIAL

Έξι χρόνια μετά το "Μικρό Ψάρι" ο Γιάννης Οικονομίδης, που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού σινεμά, σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο (μαζί με τους Χάρη Λαγκούση και Δημοσθένη Παπαμάρκο) μιας πικρής ερωτικής ιστορίας, που διαδραματίζεται στην ελληνική επαρχία.  
Ο Ηρακλής Σκυλογιάννης (Γιάννης Τσορτέκης), εργοστασιάρχης, με δουλειές όχι απόλυτα νόμιμες, είναι παντρεμένος με μια γοητευτική γυναίκα, την Όλγα (Βίκυ Παπαδοπούλου). Μία γυναίκα, η οποία ξεκινά παράνομη ερωτική σχέση με έναν πρώην λαϊκό τραγουδιστή, το Μάνο Ζαφειρόπουλο (Βασίλης Μπισμπίκης) και ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου "Κροκόδειλος". Το παράνομο ζευγάρι αποφασίζει να εξαφανιστεί προκειμένου να ζήσει τον έρωτα του, αρπάζοντας 1.000.000€ του "Σκύλου". Θα ακολουθήσει η αιματηρή κόντρα των δύο αντίζηλων, στην οποία μπλέκουν, πληρωμένοι εκτελεστές μέχρι οι αδίστακτες μαμάδες του Ηρακλή και του Μάνου, που δεν πρόκειται να αφήσουν τίποτα όρθιο, προκειμένου να εκδικηθούν.
"Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς" είναι ένα σύγχρονο αστικό γουέστερν, με έντονη δράση και σουρεαλιστικό χιούμορ, το οποίο με τον ακραίο ρεαλισμό του,   αφήνει να αποκαλυφθεί η ασχήμια της κοινωνίας και των ανθρώπων. Η αθυροστομία, τα λεφτά, η βία, τα πισώπλατα μαχαιρώματα είναι και πάλι κυρίαρχα στοιχεία, αλλά μέσα σε ένα γενικό πλαίσιο μαύρης κωμωδίας. Το λυτρωτικό και αισιόδοξο τέλος, τη διαφοροποιούν από τις προηγούμενες ταινίες του.
Οι ακραίες προσωπικότητές του υποκόσμου, θα μπορούσαν να είναι πρωταγωνιστές μιας πραγματικότητας που όντως βρίσκεται κάπου εκεί έξω. Η πανταχού παρούσα Ελληνίδα μάνα που "ευνουχίζει" το γιο της, αλλά δεν αντέχει να τον βλέπει να υποφέρει, θα πάρει τα ηνία. Οι μανάδες του Ηρακλή (Βασιλική Καλλιμάνη) και του Μάνου (Σοφία Κουνιά), θα κάνουν τη Λαμία Far West. 
Ελληνίδα μάνα
Όλοι οι ρόλοι έχουν background, που περιφέρεται στην ατμόσφαιρα, ο Ντίνος (Βαγγέλης Μουρίκης) ένας ευαίσθητος φονιάς στην πιο κωμική του εκδοχή, που κλέβει την παράσταση παρόλο που εμφανίζεται σε λίγες σκηνές, ο "Γλάρος" (Στάθης Σταμουλακάτος) το τσιράκι του Τσέκου που κινεί τα νήματα, ο μπράβος με την ευαίσθητη καρδιά (Αντώνης Κοτζιάς), οι δίδυμοι ιδιοκτήτες του χοιροστασίου, ένας ψαρωμένος γκανγκστερ που μαγειρεύει γεμιστά (Φωκίων Μπόγρης), μια θυμωμένη γραμματέας (Λένα Κιτσοπούλου), ένας μικροσκοπικός μαφιόζος με κινητικά προβλήματα (Πέτρος Ζερβός), η φίρμα του σκυλάδικου (Γιώργος Γιαννόπουλος).
Η πρωτότυπη μουσική της ταινίας, που έγραψε ο διεθνής Γάλλος συνθέτης Jean-Michel Bernard, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ταινίας, καθώς και η rock διασκευή στο θέμα του Καραγκιόζη από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο,  αποτελεί το ιδανικό soundtrack για τη Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς. 
---------------------------------
Αφροδίτη Παπαδάκη
Μένει στην Πετρούπολη και είναι μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης από το 2011. 
Ασχολείται με τα οικονομικά και το χορό. 
Στον ελεύθερο χρόνο της κάνει γιόγκα, διαβάζει βιβλία και βλέπει πολλές ταινίες και ξένες σειρές.
Instagram: @aphrobooky




Δείτε ακόμη: 

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020

Παρασκευή 5/6 έως Τετάρτη 10/6/2020 | Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς

Κοινωνική Σάτιρα 2020 | Διάρκεια: 140' | Eλληνική ταινία | Σκηνοθεσία Γιάννης Οικονομίδης με τους: Βασίλης Μπισμπίκης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιάννης Τσορτέκης, Στάθης Σταμουλακάτος, Βασιλική Καλλιμάνη, Σοφία Κουνιά, Αντώνης Κοτζιάς, Βαγγέλης Μουρίκης, Φωκίων Μπόγρης, Πέτρος Ζερβός, Δημήτρης Μαυρίδης, Λάζαρος Μαυρίδης, Γιώργος Γιαννόπουλος, Λένα Κιτσοπούλου
Σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας, όταν το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με την απληστία για το χρήμα, τα πτώματα αρχίζουν να στοιβάζονται το ένα μετά το άλλο και η “Ωραία Κοιμωμένη” Όλγα δεν θα μάθει ποτέ από τι πραγματικά έχει γλιτώσει…

"Σταθερά σε υψηλό επίπεδο το σινεμά του Γιάννη Οικονομίδη, εδώ με μικρές διαφορές από αυτό που περιμένει να δει το standard κοινό του..." - Freecinema.gr  
"...Μία συναισθηματική ταινία στο βάθος της και ταυτόχρονα μία σατιρική κωμωδία για μία κολλημένη, μικρή κοινωνία που αντιμετωπίζει τα πάντα λιγάκι πιο ακραία...Σαφώς, η «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» είναι μία μεγάλη ταινία για τα δεδομένα της χώρας, όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και σε επίπεδο ανάγνωσης και αναγνώρισης της κοινωνίας. Ο Οικονομίδης ταυτοποιείται ακόμα μία φορά εύκολα, δοκιμάζεται σε μία διαφορετική φόρμα ταινίας την οποία πετυχαίνει εύκολα, και κυρίως δεν ξεχνά πως το σινεμά πρέπει να πάλλεται και να κυριεύει." - Μoveitmag.gr
"Οι άντρες δεν υπάρχουν πια στη νέα… κωμωδία του Γιάννη Οικονομίδη, ενός από τους Ελληνες σκηνοθέτες που επιμένουν σε ένα σινεμά με χαρακτήρα και ταυτότητα." - Flix.gr 
"Aιματοβαμμένη, κατάμαυρη γκανγκστερική κωμωδία, η οποία ενσωματώνει απολαυστικά το σινεμά των αδερφών Κοέν στο πικρό, πολιτικό και τολμηρό κινηματογραφικό σύμπαν του Γιάννη Οικονομίδη («Σπιρτόκουτο», «Μαχαιροβγάλτης»)..." - Athinorama.gr
Σημείωμα σκηνοθέτη
«Όπου και να πάω, όπου και να κοιτάξω, ό,τι και να σκεφτώ• Ελλάδα! Αυτή η αλλόκοτη χώρα με τις χίλιες ευλογίες και τις χίλιες κατάρες. Ελλάδα. Ένας τόπος για τον οποίο το ρητό “εδώ τα πάντα μπορούν να συμβούν” δεν είναι υπερβολή, αλλά ο κανόνας. Ελλάδα. Ο ιδανικός καμβάς για να ζωγραφίσεις επάνω του την πιο απίστευτα πιστευτή κινηματογραφική ιστορία. Επαρχία, καλοκαίρι, σήμερα. Μια μικρή πόλη χαμένη στον κάμπο. Αφόρητη ζέστη και αφόρητη πλήξη. Μια συζυγική απιστία και ένα εκατομμύριο ευρώ που κάνει φτερά ανάβουν τα αίματα. Ο κόσμος κι ο υπόκοσμος συναντιούνται, τα όργανα αρχίζουν να βαράνε κι από κει και πέρα ο κακός χαμός. Έρωτες και καψούρες, πάθη και προδοσίες, συμβόλαια θανάτου, γιοι και μανάδες, σκυλάδικα και black metal, κροκόδειλοι, γλάροι, γουρούνια, χαρακτήρες με μεγάλα “εγώ” και τρύπιες καρδιές. Όλα αυτά και άλλα τόσα, μαζί με ένα αποθεωτικό μαύρο χιούμορ που όμοιό του δεν έχω ξαναδοκιμάσει ποτέ σε άλλη μου ταινία, αποτελούν τα υλικά του κοκτέιλ της “Μπαλάντας”. Οπότε, καθίστε αναπαυτικά κι απολαύστε. Καλή σας διασκέδαση και… εις άλλα με υγεία».
Ο σκηνοθέτης
Ο Γιάννης Οικονομίδης θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού σινεμά. Οι ταινίες του ερευνούν το θέμα της βίας, συναισθηματικής και σωματικής, την κατάρρευση της μικροαστικής κοινωνίας και τις παθογένειες της σημερινής οικογένειας. Χαρακτηρίζονται δε από τη χρήση έντονης βωμολοχίας και υπερβάλλουσας βίας.
Φιλμογραφία
1989 - Επεισόδιο (μικρού μήκους)
1990 - Καλημέρα νύχτα (ντοκιμαντέρ)
1992 - Σταδιακή βελτίωση του καιρού (μικρού μήκους)
1994 - Μόνο μυρίζοντας γιασεμί (ντοκιμαντέρ)
1995 - Η ζωή που θα ‘θελες (ντοκιμαντέρ)
2002 - Σπιρτόκουτο (μεγάλου μήκους) 
2006 - Η ψυχή στο στόμα (μεγάλου μήκους) 
2010 - Μαχαιροβγάλτης (μεγάλου μήκους) 
2014 - Το μικρό ψάρι (μεγάλου μήκους) 
2020 - Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς (μεγάλου μήκους)

Παρασκευή 5/6 έως Τετάρτη 10/6/2020
Ώρα προβολής 21:00
Γενική Είσοδος 5€
Facebook event >>
Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος Cine Πετρούπολις
25ης Μαρτίου 168, Πετρούπολη 

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020

Τετάρτη 4/3/2020: Τα δάκρυα του βουνού

Ελλάδα, 2019 | Διάρκεια: 111' | Σκηνοθεσία - Σενάριο: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος | Πρωταγωνιστούν: Νίκος Γεωργόπουλος, Σπύρος Ζαμπέλης, Αργύρης Κόγκας, Σπύρος Φωτίου, Γιάννης Ζαφειρόπουλος, Πάνος Κοψιδάς, Μιχάλης Γκριγκόρε, Λουκία Κατωπόδη, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Αγγελική Φίλη, Στέφανος Γκριγκόρε, Χάρης Γιούλης | Βοηθός σκηνοθέτη: Αντώνης Τολάκης | Παραγωγή: Πάνος Χαραλαμπόπουλος | Συμπαραγωγοί: Βασίλης Κωνσταντιλιέρης, Δημήτρης Κορδελάς, Αντώνης Τολάκης, Νίκος ΜούτσελοςΦωτογραφία: Δημήτρης Κορδέλας | Μοντάζ: Πιέτρο Ράντιν | Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης | Συμπαραγωγή: ΕΡΤ ΑΕ 
Ελεύθερη μεταφορά της Οδύσσειας στην Ελλάδα των αρχών του πολυτάραχου 20ού αιώνα. Ένα μπουλούκι μαστόρων πέτρας περιπλανιέται όπου υπάρχει δουλειά, χτίζοντας σπίτια, γεφύρια, σχολεία, εκκλησίες. Υλικά τους οι πέτρες, τα δάκρυα του βουνού. Και οι ίδιοι όμως ορεσίβιοι, ο τόπος τους φτωχός, τους σπρώχνει σαν άλλα δάκρυα του βουνού, να ξενιτευτούν για να ζήσουν. Όχι πολύ μακριά τους μαίνεται ο πόλεμος. Εξαιτίας του, είναι αποκομμένοι από τα χωριά τους σχεδόν δέκα χρόνια. Η προσπάθεια του πρωτομάστορα Μάρκου και των μαστόρων να επιστρέψουν σπίτι τους, εξελίσσεται σε μια σκληρή και εξοντωτική Οδύσσεια.
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην καρδιά του χειμώνα, στη Λευκάδα και στον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων, στην Ήπειρο. Σημαντική βοήθεια πρόσφεραν οι τοπικές κοινωνίες. Ακόμη και οι ηθοποιοί -από τους πρώτους ρόλους μέχρι και τις σύντομες εμφανίσεις-  είναι ερασιτέχνες, κάτοικοι των περιοχών.
Τα «Δάκρυα του βουνού», πραγματοποίησαν την πανελλήνια πρεμιέρα τους στο 59ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέχεια συμμετείχαν και στο 31ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Review: " Όταν τα βουνά δακρύζουν..." >>
Τετάρτη 4/3/2020
Ώρα προβολής 20:00
Είσοδος Ελεύθερη
Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές της ταινίας.
Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις" - Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης (Μπουμπουλίνας 59 & Αθ. Διάκου)

Δείτε ακόμη:

Όταν και τα βουνά δακρύζουν… | EDITORIAL

Είναι οι παλιοί Ηπειρώτες μάστορες της πέτρας που έχτισαν γεφύρια, κάστρα, μύλους, εκκλησίες, πολιτείες, οι πρωταγωνιστές της πολύ ωραίας ταινίας «Τα δάκρυα του βουνού».
Ένα μπουλούκι μαστόρων λοιπόν περιπλανώνται. Η φτώχεια, η άγονη και χέρσα γη τους, τους ανάγκασε να στραφούν στην τέχνη της πέτρας και να οργώνουν την Ελλάδα χτίζοντας… Σε πολύ αντίξοες συνθήκες φυσικά…Αυτοί οι σκληραγωγημένοι τεχνίτες που η έλλειψη υλικών αγαθών αντισταθμίζονταν από την ανάπτυξη και την καλλιέργεια του μυαλού. Γιατί μόνο καλλιεργημένα μυαλά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αυτά τα έργα τέχνης που κατασκεύαζαν. Και αντισταθμίζονταν επίσης από τους συνεκτικούς δεσμούς που ανέπτυσσαν στις ομάδες μεταξύ τους , δεσμούς αλληλεγγύης και συνεργασίας. Οργανωμένοι σε μπουλούκια-σινάφια με ένα πρότυπο ιεραρχικό σύστημα στο οποίο ο αρχιμάστορας δεν είχε το ρόλο του εξουσιαστή, αλλά του συντονιστή και βοηθού που έπρεπε να διαθέτει πολλές δεξιότητες, όπως ευρηματικότητα, φαντασία, οργάνωση, ευελιξία, τόλμη για να λειτουργεί αποτελεσματικά η ομάδα. 
Δε σμιλεύεται εύκολα η πέτρα. Φανταστείτε λοιπόν ότι όχι μόνο τη σμίλευαν αλλά και όταν δούλευαν, δούλευαν συνήθως ανά δύο, αντικριστά ο ένας προς τον άλλο και πελεκούσαν με τον ίδιο τρόπο την πέτρα. Ήξερε δηλαδή ο ένας πώς πελεκάει το ταίρι του, έτσι ώστε όταν οι πέτρες τους συναντιόνταν ταίριαζε απόλυτα η μια με την άλλη.. Κούμπωναν δηλαδή.
Κούμπωναν και οι ψυχές τους. Μπορούσαν να νιώσουν ο ένας τον άλλον . Δεν μπορούσαν όμως να κατανοήσουν τα πολιτικά δρώμενα που λάβαιναν χώρα χωρίς τη συμμετοχή τους. Αποκομμένοι από τις οικογένειες τους, το μόνο που επιθυμούσαν ήταν η επιστροφή στα σπίτια τους. 
Ο νόστος κυρίαρχο στοιχείο της ζωής τους. Ζούσαν την προσωπική τους οδύσσεια, ενώ γύρω τους συνέβαιναν μεγάλες πολιτικοκοινωνικές αλλαγές ερήμην τους και εις βάρος τους χωρίς τη δική τους συμμετοχή.
Από το 1949 χρονιά λήξης του εμφυλίου με όλο το κόστος που συνόδευσε τη λήξη αυτή και την Ελλάδα να τίθεται και επίσημα πλέον υπό την κηδεμονία των ξένων δυνάμεων που ο κομμουνισμός αποτελούσε για αυτές μεγάλη απειλή,ο σκηνοθέτης μας μεταφέρει πίσω στο 1899, δυο χρόνια μετά την έναρξη του ελληνοτουρκικού πόλεμου όπου επίσης κατέληξε στην ήττα για τη χώρα μας και την υποβολή της σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Ο σκηνοθέτης, παρακολουθεί την πορεία του μπουλουκιού. Δεν είναι τυχαίο κατά τη γνώμη μου το ιστορικό πλαίσιο που επιλέγει και που τοποθετεί τη δράση των ηρώων του. Σε μια Ελλάδα που δακρύζει, που και τα βουνά της δακρύζουν και που φυσικά και οι άνθρωποί της τελικά, παρά τις πέτρινες αντοχές τους δεν αντέχουν…δακρύζουν και αυτοί… 
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ιστορική, κοινωνική, πολιτική και λαογραφική, η ταινία του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου. Από όποια οπτική και αν τη δεις θα υπάρχει σίγουρα ένα κομμάτι της που θα σε αγγίξει. Από τις ταινίες που νομίζω οφείλουμε να τις υποστηρίξουμε βλέποντας τες.
Σίγουρα θα μας ανταποδώσουν την υποστήριξή μας…
---------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της  ,διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της , απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

Τετάρτη 5/2/2020 - STACO του Ηλία Δημητρίου

Ελλάδα 2018 | Διάρκεια: 54' | Σκηνοθεσία - Σενάριο: Ηλίας Δημητρίου | Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Παπαϊωάννου | Μοντάζ: Γιώργος Σαββόγλου | Ήχος: Νίκος Παλιατσούδης | Παραγωγή: ΕΡΤ
Πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι τουρίστες από όλο τον κόσμο αφιερώνουν το χρόνο τους για να δουν τα γκράφιτι της Αθήνας και όχι την Ακρόπολη ή τα μουσεία της; Κι όμως το κάνουν!
Τα γκράφιτι, η τέχνη του δρόμου και οι δημόσιες τοιχογραφίες αποτελούν τελικά τέχνη ή είναι απλά μουτζούρες; Ομορφαίνουν ή ασχημαίνουν την πόλη μας; Όποια και να είναι η προσωπική σας άποψη, η Αθήνα θεωρείται από πολλούς ως η «Μέκκα της τέχνης του Δρόμου» στην Ευρώπη. Παρά τις όποιες αντιρρήσεις, οι δημόσιες τοιχογραφίες δίνουν χρώμα και πνοή στο γκρίζο κέντρο της Αθήνας και αφορμή για σκέψη και συζήτηση. Ωστόσο, όπως κάθε έργο τέχνης, έτσι και αυτά τα εντυπωσιακά έργα βρίσκονται εκτεθειμένα στη φθορά του χρόνου, μακριά από μουσειακή προστασία χωρίς προθήκες και τζάμια, χωρίς έλεγχο υγρασίας, χωρίς φύλαξη. Ανυπεράσπιστα.
Μια ομάδα όμως, με τον τίτλο «St.A.Co», πήρε την πρωτοβουλία από το φθινόπωρο του 2012 να προστατεύσει αυτά τα έργα του δρόμου όταν αυτά δεν θίγουν ιστορικά κτήρια και μνημεία.
Το όνομα της ομάδας προκύπτει από τα αρχικά Street Art Conservators, δηλαδή συντηρητές της τέχνης του δρόμου και τα μέλη της αποτελούνται από φοιτητές, απόφοιτους και καθηγητές του ΤΕΙ Αθήνας του Tμήματος Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης.
Ποιοι είναι οι λόγοι όμως που τους οδήγησαν να βγουν από το εργαστήριό τους για να προστατέψουν τις σύγχρονες τοιχογραφίες και τα γκράφιτι;
Ο σκηνοθέτης Ηλίας Δημητρίου με την κάμερα της ΕΡΤ εδώ και τρία χρόνια παρακολουθεί τις δράσεις τους και συνομιλεί μαζί τους.
Η ταινία συμμετείχε στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Τετάρτη 5/2/2020

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2020

Τετάρτη 29/1/2020 - "Να μείνω ή να φύγω;" | Μενέλαος Καραμαγγιώλης

Σενάριο-Σκηνοθεσία : Μενέλαος Καραμαγγιώλης | Διεύθυνση Φωτογραφίας : Γιώργος Μιχελής | Βοηθός Σκηνοθέτης : Παναγιώτης Παπαφράγκος | Αρχισυνταξία, Ιδέα : Πρόδρομος Τσινικόρης – Ανέστης Αζάς | Μοντάζ : Τεο Σκρίκας | Ήχος: Στέλιος Μπουζιώτης | ΠΑΡΑΓΩΓΗ : PAUSILYPON FILMS
Έξι Έλληνες ανεβάζουν τις αληθινές τους ιστορίες στη σκηνή και αναρωτιούνται αν πρέπει να φύγουν ή να μείνουν στην Ελλάδα της κρίσης, ένας Γερμανός προσπαθεί να καταλάβει τι φταίει και όλοι μαζί επιχειρούν ένα νέο είδος θεάτρου που μετατρέπει το ντοκουμέντο σε παράσταση. Ο κινηματογραφικός φακός παρακολουθεί τις αληθινές ζωές των ηρώων στο Βερολίνο και στην Αθήνα και εμπλέκεται μαζί με τους θεατές της παράστασης στις πραγματικές ιστορίες των πρωταγωνιστών που υποδύονται τους εαυτούς τους στη σκηνή. Τελικά θα μείνουν ή θα φύγουν;
                                                    
Τετάρτη 29/1/2020

Ετικέτες

Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης dimos petroupolis petroupoli.gov.gr pkdp.gr σινέ πετρούπολις Δήμος Πετρούπολης Θερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης δημοτικός κινηματογράφος πετρούπολης Θερινό Σινεμά Πετρούπολης Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης πολιτιστικό κέντρο πετρούπολης πρόγραμμα 2017 Κινηματοθέατρο Πετρούπολις editorial άρθρα Ελεύθερη είσοδος παιδική ταινία πρόγραμμα 2018 όσκαρ πρόγραμμα 2019 ελληνική ταινία cinelesxi_petroupolis Petroupoli Πετρούπολη καλοκαίρι 2022 Ταινίες Ινστιτούτο Θερβάντες Σινεμά Πετρούπολη καλοκαίρι 2018 πρόγραμμα 2020 καλοκαίρι 2019 καλοκαίρι 2021 Ισπανική πρεσβεία καλοκαίρι 2020 καλοκαίρι 2023 κωμωδία Πρεσβεία Αργεντινής γαλλική ταινία Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ισπανική ταινία πρεσβεία βενεζουέλας Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ιταλική ταινία χειμώνας 2019-2020 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ιρανική πρεσβεία Πρεσβεία Νορβηγίας ιρανική ταινία Απρίλιος 2019 Ιούνιος 2023 πρόγραμμα 2021 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Πρεσβεία Ουρουγουάης πρεσβεία Ισημερινού