Επιλέξαμε, για μία ακόμη χρονιά, αρκετές από τις ταινίες που βραβεύτηκαν και ήταν υποψήφιες στις πρόσφατες διοργανώσεις. για να τις απολαύσετε στο "Σινέ Πετρούπολις". Καλό καλοκαίρι!
Το καλοκαίρι έφτασε και για μια ακόμη χρονιά σας προσκαλούμε να απολαύσουμε μαγευτικές βραδιές αφιερωμένες στην Έβδομη Τέχνη.
Για 29η συνεχόμενη χρονιά έχουμε επιλέξει ταινίες και ντοκιμαντέρ από το συνολικό φάσμα του Παγκόσμιου Κινηματογράφου, επιδιώκοντας να καλύψουμε τις προτιμήσεις όλων των ηλικιών. Το πρόγραμμα του ‘’Σινέ Πετρούπολις’’ καθώς και αναλυτικές πληροφορίες με τρέιλερ για την κάθε ταινία , μπορείτε να δείτε εδώ >>
Σας περιμένουμε όλες και όλους να αποδράσουμε από τη δύσκολη καθημερινότητα στο θερινό σινεμά της πόλης μας, να βρεθούμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις και προβληματισμούς για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, στη πόλη μας, στη χώρα μας και στις γείτονες χώρες. Να γίνουμε όλοι μια παρέα και να μεγαλώσουμε κι αυτή της Κινηματογραφικής Λέσχης, να ενημερωθείτε για τις δράσεις μας τον ερχόμενο χειμώνα Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις".
Η Έμιλι Ελίζαμπεθ Ντίκινσον γεννήθηκε το 1830 και πέθανε το 1886 στο Αμερστ της Μασαχουσέτης. Όσο ήταν εν ζωή δημοσίευσε μόνο 5 ποιήματά της - 3 από αυτά ανώνυμα. Μετά το θάνατό της αναγνωρίστηκε ως μία από τις σπουδαιότερες αμερικανίδες ποιήτριες και μία από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα. Η υστεροφημία της είναι αυτής της παράδοξης, μοναχικής, καταθλιπτικής γεροντοκόρης που τα τελευταία χρόνια της ζωής της απομονώθηκε στη σοφίτα του πατρικού της, φορώντας λευκά, κρυμμένη μέχρι το θάνατό της - από μία σπάνια ασθένεια των νεφρών ή από ραγισμένη καρδιά, κανείς δε γνωρίζει ακριβώς. Ο Τέρενς Ντέιβις έρχεται για να φωτίσει όχι μία νέα πτυχή της ποιήτριας ακριβώς, όσο να καταθέσει ένα μανιφέστο για τη ζωή και το θάνατο, τον άκρατο ρομαντισμό και την μηδενιστική πραγματικότητα, τον αγώνα για ηθική και συναισθηματική πίστη στα ιδανικά που έρχονται κόντρα στην προσωπική ευτυχία. Στρέφει τον καθρέφτη στις ζωές που δε ζούμε, στο χρόνο που τρέχει χωρίς έλεος και μας συστήνει το θάνατο που μας περιμένει όλους. Ενδιάμεσα έχουμε μία ευκαιρία για ευτυχία. Ας την αναζητήσουμε...
Σ' ένα σύμπαν υπερηρώων, η Μαρίνα θα είχε το «χάρισμα» κανείς να μην τη βλέπει. Ως γυναίκα. Η Μαρίνα είναι νέα, όμορφη, μπριόζα, τρανσέξουαλ. Ο σύντροφός της, ο καλόκαρδος και γοητευτικός Ορλάντο, είναι κατά μια εικοσαετία μεγαλύτερος, χωρισμένος, με ένα μεγάλο γιο. Όταν, ανήμερα στα γενέθλιά της και μετά τη γιορτή που της έχει ετοιμάσει, ο Ορλάντο πεθαίνει ξαφνικά, η οικογένειά του στρέφεται εναντίον της Μαρίνα. Δεν τη θέλει, δεν τη βλέπει, όπως δεν τη βλέπει ο γιατρός, η αστυνομικός, ο αδελφός του θανόντος, οι αρχές: βλέπουν μια ταυτότητα με αντρικό όνομα, ένα πλάσμα στρεβλό. Κανείς δεν βλέπει τη Μαρίνα. Κι έτσι εκείνη δεν μπορεί να συμμετάσχει στον αποχαιρετισμό του άντρα που αγάπησε, ούτε και να πενθήσει με δύναμη και να κλείσει την πόρτα αυτής της σχέσης που υπήρξε υπέροχη. Ο Χιλιανός σκηνοθέτης του «Gloria» έκανε πάλι το θαύμα του, πλάθοντας μια ακόμα ηρωική γυναίκα που αναζητά την ευτυχία σε πείσμα της στενοκεφαλιάς.
87’ του Ζο Σολ Ο Χοσέ είναι οδηγός ταξί κι έτσι οι μέρες του περνούν διατρέχοντας τους δρόμους της Βαρκελώνης. Η ζωή του θα ήταν όμοια με οποιουδήποτε άλλου 52χρονου ταξιτζή, εάν τα ταξί που οδηγούσε δεν ήταν κλεμμένα. Ο Χοσέ, όμως, κλέβει για να μπορέσει να ζήσει. Πώς είναι δυνατόν να βρίσκεται κανείς σε μια τόσο παράλογη κατάσταση; Πρόκειται για κάποιον τρελό ή απλώς για έναν άνεργο τον οποίο το σύστημα έχει οδηγήσει σε μια τόσο παράδοξη όσο και αδιέξοδη κατάσταση.
Η ζωή του Μεχμέτ ξύνει τον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας. Ζει σε ένα εξαθλιωμένο ορεινό χαμόσπιτο στην Τραπεζούντα, συντροφιά με την γριά μάνα του, την εξουθενωμένη και απελπισμένη σύζυγό του και τα δυο παιδιά του. Τα λιγοστά ζωντανά που εκτρέφουν για αναπαραγωγή, δεν τους παρέχουν παρά ελάχιστα. Το λογικό θα ήταν να έβρισκε κάποια δουλειά στο κοντινό ορυχείο όπως τον πιέζει η οικογένειά του για να πληρώσουν τα αμέτρητα χρέη τους, αλλά ο Μεχμέτ γυρνάει τα βουνά μόνος του αναζητώντας με μανία, εκείνη την χρυσοφόρο φλέβα που θα τους λύσει τα προβλήματα μια για πάντα. H φανταστική φωτογραφία του φιλμ αποτυπώνει την περιοχή ανά τις εποχές καταφέρνοντας να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την αυστηρότητα του τοπίου, το μεγαλείο της φύσης, τον μυστικισμό της εναλλαγής των εποχών, τον σχεδόν πνευματισμό της ομίχλης που δείχνει να καταπίνει τα πάντα. Η διαύγεια με την οποία καταγράφει τα πάντα ο Καρά δείχνει μια αφηγηματική σιγουριά που γνωρίζει πολύ καλά πού θέλει να κατευθυνθεί και ποια διαδρομή θα ακολουθήσει. Το τέλος όμως αποζημιώνει και με την αναμφισβήτητη ομορφιά του αλλά και από τον πηγαίο του συναισθηματισμό, ο οποίος προκύπτει λογικά και πηγαία. Σαν να ήταν κι αυτός κομμάτι της φύσης που τόσο ευλαβικά αποτυπώνει εξαρχής το «Κρύο της Τραπεζούντας».
Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης σε συνεργασία με την πρεσβεία της Βενεζουέλας
90’, του Jose Antonio Varela.
Η Τίτα είναι μια πολλά υποσχόμενη νεαρή που παίζει βιολί, η οποία ζει σε μια γειτονιά του Καράκας. Είναι μέρος μιας συμφωνικής ορχήστρας που της δίνει πολύ μεγάλη ικανοποίηση, αλλά η παραμονή της σε αυτή είναι σε κίνδυνο,η οικογένειά και η γειτονιά της δεν είναι συμβατές με τη ζωή ενός μουσικού. Της δίνεται η ευκαιρία να δραπετεύσει σε ένα νέο κόσμο, διαφορετικό από αυτό που γνωρίζει, αλλά οι μοίρα της χώρας την οδηγεί σε ένα διαφορετικό σταυροδρόμι.
Μία ιστορία που ξεκινάει ως ένα πολυτελές ταξίδι με τρένο στην Ευρώπη, εξελίσσεται γρήγορα σε ένα από τα πιο κομψά, αγωνιώδη και συναρπαστικά μυστήρια που έχουν ειπωθεί ποτέ. Από τη συγγραφέα των best-sellers, Αγκάθα Κρίστι, το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές», διαδραματίζεται το 1935, όταν ο Ηρακλής Πουαρό επιβιβάζεται στο πολυτελές τρένο, με αφετηρία την Κωνσταντινούπολη και προορισμό το Λονδίνο. Τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού το τρένο παγιδεύεται στο χιόνι και οι επιβάτες ανακαλύπτουν το πτώμα του πάμπλουτου Αμερικάνου Samuel Ratchett (Depp). Ο διάσημος ντετέκτιβ θα κλιθεί να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας, αφού είναι ξεκάθαρο ότι ο φόνος έγινε στο τρένο και ο φονιάς βρίσκεται ανάμεσα στους επιβάτες. Μεταξύ αυτών, η νεαρή Αγγλίδα δασκάλα Mary Debenham (Ridley), η σοσιαλιτέ και ομιλιτοκότατη κα Hubbard (Pfeiffer), η Ουγγαρέζα Δούκισσα Andrenyi (Boynton) και η Ρωσίδα πριγκίπισσα Dragomiroff (Dench).
Το απόλυτο all star cast… επιβιβάζεται στο διασημότερο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι.
Ο Αντι είναι Κύπριος μετανάστης στο Λονδίνο. Περνά τη ζωή του τηγανίζοντας «fish and chips» κι ακούγοντας τη μάνα του που θέλει να γυρίσει στην πατρίδα. Κάποια στιγμή αυτό θα γίνει και δικό του όνειρο και ο Αντι θ’ αποφασίσει να επιστρέψει στην Κύπρο και να ανοίξει τη δική του επιχείρηση, παίρνοντας τη ζωή του στα χέρια του. Μόνο που ο Αντι, αντί να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα, θα έρθει αντιμέτωπος με μια απρόσμενη αλήθεια: η Κύπρος δεν είναι Λονδίνο αλλά κι εκείνος δεν είναι σίγουρος για το πού ανήκει και για το πόση σημασία έχει αυτό.
Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ο Ηλίας Δημητρίου έχει την εξυπνάδα να μιλήσει για κάτι που γνωρίζει καλά, το θέμα της ανθρώπινης ταυτότητας, της προέλευσης, της βαρύτητας και της προδοσίας της. Με την οικειότητα που του δίνει η γνώση του και με σκηνοθετική σιγουριά, φτιάχνει έναν ήρωα πολυδιάστατο και ταυτόχρονα γνώριμο και προσιτό, ο οποίος καταλαβαίνεις αμέσως ποιος είναι. Ο Αντι είναι ο βιοπαλαιστής, ο «μικρός» άνθρωπος που ως ονειροπόλος θέλει να προσαρμόσει το κοινωνικό περιβάλλον στο όνειρό του. Κι όταν οι καλές του προθέσεις δε βρουν ανταπόκριση, θα νιώσει το μικρό θάνατο της προδοσίας.
Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη
Όταν μικρά παιδιά αρχίζουν να εξαφανίζονται στην πόλη του Ντέρι, στο Μέιν, μια ομάδα παιδιών έρχεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της, καθώς θα τα βάλει με έναν κακό κλόουν, τον Πένιγουαϊζ, με ιστορικό φόνων και βίας που γυρίζει αιώνες πίσω στο παρελθόν.
Το διάσημο best-seller του Στίβεν Κινγκ γίνεται κινηματογραφική ταινία και σπέρνει τον τρόμο ακριβώς όπως οφείλει στο πρωτότυπο υλικό του! Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η κινηματογραφική μεταφορά του ίσως πιο αγαπημένου εδώ και πάνω από 30 χρόνια βιβλίου του Στίβεν Κινγκ, συνοδεύτηκε κι από ένα τεράστιο hype. Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε δει το συγκεκριμένο μυθιστόρημά του να γίνεται ταινία (το 1990 είχε μεταφερθεί στην τηλεόραση ως μια τηλεταινία χωρισμένη σε δυο μέρη, με τον Τιμ Κάρι να δίνει μια από τις καλύτερές του ερμηνείες στον ρόλο του σατανικού κλόουν Πένιγουαϊζ), η ανάγκη για μια μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή του γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη καθώς περνούσαν τα χρόνια και τον τελευταίο καιρό μέχρι και επιτακτική μετά τη διαδοχή κακών κινηματογραφικών μεταφορών βιβλίων των Κινγκ στο σινεμά. Μια από τις καλύτερες, γεμάτες ψυχή και πάθος, και πιο πιστές κινηματογραφικές μεταφορές που βασίζονται σε κάποιο βιβλίο του μετρ του τρόμου, που έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό.
Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης σε συνεργασία με την πρεσβεία του Ιράν.
94’, του Ali Rafie
Ένας άνδρας που ζει με τη μοναχοκόρη του, κάνει ότι μπορεί για να επιβιώσουν ελπίζοντας πως θα μείνει μαζί του για πάντα. Αλλά μία παρεξήγηση θα φέρει μεγάλες ανατροπές στη σχέση τους κάνοντας την όλη κατάσταση πολύ σύνθετη. Υποτιτλισμός - Μετάφραση: Ali karaji
Ο Μπόρις και η Ζένια περνάνε το στάδιο του διαζυγίου. Διαφωνώντας συνεχώς, και κατά τη διαδικασία της πώλησης του διαμερίσματος τους, προετοιμάζονται ήδη για τη νέα τους ζωή. Ο Μπόρις με τη νεαρή και έγκυο φίλη του, και η Ζένια με τον πλούσιο εραστή της που θέλει να την παντρευτεί. Κανείς όμως δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται για τον 12χρονο γιο τους, Αλιόσα. Μέχρι που αυτός εξαφανίζεται. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης της «Επιστροφής» και του «Λεβιάθαν» σκηνοθετεί υποδειγματικά μια αστυνομική ιστορία εξαφάνισης ενός παιδιού, παρασύρεται όμως από την ανάγκη του να είναι αυτή μια ταινία - μεταφορά για την εξαφάνιση μιας ολόκληρης χώρας. Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο 70ό Φεστιβάλ Καννών, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, η επίσημη υπόβολη της Ρωσίας για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης σε συνεργασία με την πρεσβεία της Βενεζουέλας
95’, του Olegario Barrera
Υπήρξε η πιο κερδοφόρα ταινία του 2009 και βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη στη Βενεζουέλα το 1942 κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ο κόσμος της κατασκοπίας αναμιγνύεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Το 1942, οι Ναζί καταφέρνουν να διαφύγουν στην Καραϊβική μέσα σε δεξαμενόπλοια με τα οποία γινόταν η προμήθεια των καυσίμων προς τους Συμμάχους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Για να διασφαλιστεί αυτή η προμήθεια ο Στρατός των ΗΠΑ στέλνει στη Βενεζουέλα τον Φρανκ, έναν τεχνικό επικοινωνίας που θα βρεθεί μπλεγμένος σε ένα ερωτικό τρίγωνο με τη Βενέτσια, τη σύζυγο ενός Βενεζουελάνου καπετάνιου.
Ελληνική ταινία, σκηνοθεσία Παντελής Βούλγαρης με τους: Αντρέα Κωνσταντίνου, Αντρέ Χένικε, Βασίλη Κουκαλάνι, Μελία Κράιλινγκ, Τάσο Δήμα
Ο Παντελής Βούλγαρης επιστρέφει στην πολύπαθη σύγχρονη ελληνική ιστορία για να αποδείξει για άλλη μια φορά, την ειλικρίνεια των προθέσεών του και την εξαιρετική του ικανότητα να επικοινωνεί άμεσα με το κοινό.
Η εκτέλεση των 200 κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944, η μαζικότερη που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, απασχολεί τον Παντελή Βούλγαρη στο Τελευταίο Σημείωμα. Το επίκεντρο είναι ο Ναπολέων Σουκατζίδης (δωρικός, πειστικός ο Ανδρέας Κωνσταντίνου), νέος, αγωνιστής, διερμηνέας του ναζί διοικητή στο Μπλοκ 15 στο Χαϊδάρι, το διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης – ευθέως ανάλογο με τα κολαστήρια στη Γερμανία και στην Πολωνία την ίδια περίοδο. Ο Σουκατζίδης δέχτηκε το πόστο αναγκαστικά, απρόθυμα, και λόγω χαρακτήρα όχι αδιαμαρτύρητα, και έπαιξε έναν διπλό ρόλο, ειδοποιώντας τους κρατούμενους συντρόφους του όποτε μπορούσε να αποσπάσει πληροφορίες, την ίδια στιγμή που έκανε τη δουλειά του όσο πιο υπεύθυνα του ζητούσαν οι Γερμανοί. Η σχέση του με τη Χαρά (Μελία Κράϊλινγκ), μια νοσοκόμα που με καρτερία και περηφάνια τον επισκεπτόταν στη φυλακή, λειτουργεί ως υπενθύμιση αλλά και φαντασιακό παράθυρο σε μια ζωή που ίσως ανθούσε κάτω από καλύτερες συνθήκες και ο Βούλγαρης την τοποθετεί ανάμεσα στις προσωπικές συγκρούσεις του ήρωα, το κουράγιο που δεχόταν και έδινε στους συναγωνιστές του αλλά και τη δυσπιστία που αντιμετώπιζε από έναν καλό του φίλο, ο οποίος, δικαίως, δεν έβλεπε με καλό μάτι την ιδιαίτερη μεταχείριση της οποίας έτυχε από τον διοικητή (Αντρέ Χένικε). Ανάμεσα στον Σουκατζίδη και στον άτυπο προϊστάμενό του αναπτύσσεται η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή της ταινίας, ένα παιχνίδι επιβολής και ανθεκτικότητας, που συμπυκνώνει το παράλογο του πολέμου, μια άσκηση βαρβαρότητας με ανθρώπινες ανάσες. Επιπλέον, η ματιά του Σίμου Σαρκετζή και η μουσική με τους ήχους του The Boy προσδίδουν μια σύγχρονη στόφα σε ένα κλασικό στόρι που δεξιοτεχνικά ξεφεύγει από το μελό και τον διδακτισμό, με ήρεμη δύναμη και πίστη στους χαρακτήρες.
98’, σκηνοθεσία του Άγγελου Ράλλη, συν-σκηνοθέτης Hans Ulrich Gössl, Μοντέρ : Χρόνης Θεοχάρης.
Tο 2014, το Ισλαμικό Κράτος κατέκτησε την πόλη Σινγκάλ και απήγαγε 3.000 γυναίκες Γεζίντι. Σ’ ένα έρημο ορυχείο άνθρακα στα τουρκικά σύνορα, Γεζίντι πρόσφυγες προσδοκούν την ασφαλή επιστροφή τους. Μέσα από τα μάτια ενός ηλικιωμένου, ενός εφήβου και μιας οικογένειας, το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τα διλήμματα αυτής της διωκόμενης θρησκευτικής μειονότητας. Η οικογένεια Χαβίντ μιλάει στο τηλέφωνο με την απαχθείσα κόρη τους και προσπαθεί απεγνωσμένα να εξαγοράσει την ελευθερία της μέσα από ένα δίκτυο μεσαζόντων. Ο πόνος γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορος όταν επισκέπτονται τη Σινγκάλ, που έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη.
Η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Πετρούπολης είναι μία ομάδα εθελοντών, που δραστηριοποιείται από το 1989, με σκοπό την διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών και τη διαμόρφωση του προγράμματος των ταινιών που προβάλλονται κάθε χρόνο στο Θερινό και τον Χειμερινό Κινηματογράφο του Δήμου Πετρούπολης. Προγραμματίζονται προβολές με γνώμονα την πιο αντιπροσωπευτική και πληρέστερη παρουσίαση ταινιών από το σύγχρονο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό και Αμερικανικό Κινηματογράφο, τα νέα ρεύματα της παγκόσμιας κινηματογραφικής τέχνης και τις βραβευμένες ταινίες από τα διεθνή φεστιβάλ.
