Eγκαινιάζουμε μία νέα κινηματογραφική προσέγγιση "Ψυχοθεραπεία & Κινηματογράφος" και σε συνεργασία με το Ψ_point θα παρακολουθήσουμε εξαιρετικές ταινίες με σχετική θεματολογία, οι οποίες θα συνδυάζονται με συζήτηση με τους σκηνοθέτες και με ψυχολόγους μετά το τέλος της προβολής. Ξεκινάμε αυτό το όμορφο ταξίδι με την ταινία "Ο τέταρτος χαρακτήρας" της Κατερίνας Πατρώνη.

Μαζί μας, εκτός από τη σκηνοθέτιδα, θα είναι και η ψυχολόγος κα Δήμητρα Σταύρου.

Σας περιμένουμε!

Η ταινία αποτελείται από έντεκα ιστορίες, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στις πέντε ηπείρους κι αναδεικνύει τις αλληλένδετες σχέσεις μεταξύ της ανθρώπινης κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος που διαρκώς επιδεινώνονται απ’ την κλιματική κρίση. Οι συμμετέχοντες κινηματογραφιστές έχουν επιλεγεί τόσο για τις καθιερωμένες καλλιτεχνικές τους ιδιότητες, όσο και για την ισχυρή δέσμευσή τους για την αντιμετώπιση των θεμάτων που σχετίζονται με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την κλιματική κρίση. 

Έντεκα κινηματογραφιστές από όλες τις ηπείρους ενώνουν τις δυνάμεις τους για την ευαισθητοποίηση σχετικά με την κλιματική κρίση και την καταστροφή του περιβάλλοντος, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού και της πόλης του Μιλάνου.

Μας συντρόφεψαν, μας συγκίνησαν , τις αγαπήσαμε, θα τις θυμόμαστε...

10 ξεχωριστές ταινίες που απολαύσαμε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2022!

1. Ο Πατέρας / Otac του Σρνταν Γκολούμποβιτς

Βασισμένη σε πραγματική ιστορία η ταινία του εξαιρετικού σκηνοθέτη Σρνταν Γκολούμποβιτς θέτει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο που με κάθε κόστος προσπαθεί να παραμείνει δυνατός, να κάνει αυτό που θεωρεί ότι είναι το σωστό να κάνει. Και το σωστό υποκινείται από τα γνήσια ειλικρινή συναισθήματα, από το χτίσιμο ουσιαστικών σχέσεων, από τη διάσωση της προσωπικής αξιοπρέπειας, από την ανάγκη του ανθρώπου να προσφέρει σε εκείνους που πραγματικά χρειάζονται. Αυτή η ανάγκη είναι που οδηγεί τον Νίκολα να διανύσει πάνω από 300 χιλιόμετρα, από το χωριό του μέχρι το Βελιγράδι. Αυτή η ανάγκη είναι που τον καθιστά έναν αληθινό ήρωα. Κυρίως στα μάτια των παιδιών του. Την ελπίδα, το μέλλον, την αισιοδοξία της κάθε κοινωνίας.

Μέσα από τη δική του πορεία ο Νίκολα μας ανοίγει δρόμους, γιατί σπάει τον φόβο, καταργεί τις οριοθετικές γραμμές και δεν παραιτείται!

Ο Χανς υπομένει τα πάντα γιατί η αναγκαιότητα του να υπάρξει ελεύθερος, να ερωτευτεί, να αγαπήσει, δεν σκοντάφτει στην αδυνατότητα που φέρει ο εγκλεισμός του στις φυλακές. Δεν σκοντάφτει πάνω στη μανία των βασανιστών του να τον αναμορφώσουν, να διώξουν από πάνω του την "αρρώστια" της ομοφυλοφιλίας. Καταφέρνει, και την αδυνατότητα τη μετατρέπει σε πηγή δύναμης από όπου αντλεί. Καταφέρνει και χτίζει αληθινές σχέσεις που δεν τις προσδιορίζει ο χώρος και ο χρόνος, αλλά η βαθιά ανθρώπινη ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί και έτσι να βιώσει την αληθινή απελευθέρωση

Καθ΄όλη τη διάρκεια της ταινίας ο κεντρικός μας ήρωας, ο Γιουσούκε, συνδιαλέγεται με τους ήρωες του έργου του Α. Τσέχωφ "Ο θείος Βάνιας". Σε έναν εσωτερικό διάλογο όπου οι ρόλοι εναλλάσσονται, γιατί στην πορεία αυτής της εσωτερικής διαδρομής διαπιστώνει ότι πίσω από τον φαινομενικό εαυτό του υπήρχαν πολλοί άλλοι αντιφατικοί εαυτοί που παρεμποδίζονταν να βγουν στην επιφάνεια. Αυτούς τους εαυτούς ανακαλύπτει, τους ανασύρει και προσπαθεί να τους δώσει ετεροχρονισμένα πλέον, την ευκαιρία να εκφραστούν. Δεν τον βοηθά μόνο το θεατρικό έργο σε αυτό, αλλά και οι άνθρωποι που συναντά στην πορεία του.

Εντάσσοντας την ιστορία του -το σενάριο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα- μέσα στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της Αγγλίας του σήμερα, αναδεικνύοντας τις τεράστιες διαφορές που θέλουν την εργατική τάξη να μοχθεί για μία αξιοπρεπή διαβίωση και από την άλλη, την τάξη των πλουσίων που ζουν τη χλιδάτη ανούσια ζωή τους ο Ουμπέρτο Παζολίνι δημιουργεί μια ταινία που μας φέρνει αντιμέτωπους με τις βαθιές υπαρξιακές μας αγωνίες αλλά και με τον τρόπο που ο καθένας μας αξιολογεί την κάθε μέρα που περνά. Μία ταινία που δίνει περιεχόμενο στο «πουθενά» του θανάτου μετατρέποντάς το "για πάντα κοντά σου".

Μία road movie ταινία όπου οι ήρωες αναζητούν τα δικά τους πεδία ύπαρξης χαράζοντας τις προσωπικές τους διαδρομές σε αυτά. Διαδρομές που τους φέρνουν κοντά. Κοντά στην ουσία και το νόημα της ζωής.

6. Το Γεγονός / L'Événement του Οντρέ Ντιγουάν

Αποφεύγοντας τους λυρισμούς της οργής και της οδύνης, των προσβολών, της μοναξιάς , της απαξίωσης, της ταξικής διάκρισης που βιώνει έντονα η ηρωίδα μας, η Ντιγουά παραμένοντας πιστή στο βιβλίο της Ερνό "Το γεγονός", καταγράφει σκληρά και λιτά τον αγώνα της Αν να φέρει σε πέρας την εξαρχής ειλημμένη απόφαση της, να ξεφορτωθεί τη ζωή που κυοφορεί και που θα της στερήσει τη δική της ζωή, τα δικά της όνειρα, τη δική της ελευθερία. Βιβλίο και ταινία διεισδύουν στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής με έναν οικουμενικό, θαρραλέο και σκληρό συνάμα τρόπο. Η δεύτερη δε, σκηνοθετείται με απόλυτο σεβασμό προς το πρώτο.

Τα εργασιακά καθεστώτα της σύγχρονης εποχής μας, τα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα αναδεικνύονται μέσα από το ασταμάτητο τρέξιμο της κεντρικής ηρωίδας της εξαιρετικής Λορ Καλαμί. Η εργαζόμενη μητέρα, η Ζουλί η κεντρική ηρωίδα της ταινίας, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι όλο το σύστημα είναι λάθος, ότι όλο το τρέξιμο σε ένα λάθος σύστημα είναι μάταιο, ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται να ζει αποκομμένος από τον κοινωνικό του περίγυρο, χωρίς ταξική συνείδηση, χωρίς ενεργό συμμετοχή στους αγώνες, γιατί ζώντας έτσι, το μόνο που θα καταφέρνει θα είναι να "φουλάρει" με άχρηστο υλικό τον χρόνο του, αποκομμένος από το προϊόν της εργασίας του. Έτσι η ζωή του θα παραμένει άδεια, κενή. Και η αληθινή, η ουσιαστική θα βρίσκεται, αβίωτη πάντα, κάπου αλλού...

8. Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο / The worst person in the world του Γιοακίμ Τρίερ

Η Τζουλί παγιδευμένη σε έναν ανεμοστρόβιλο αναποφασιστικότητας και εξερεύνησης, αλλάζοντας διαρκώς στόχους και επιδιώξεις, μη μπορώντας να βρει αυτό που θα την κάνει να νιώσει πλήρης και ισορροπημένη με τον εαυτό της και τους ανθρώπους που τη συντροφεύουν, θα αλλάξει πολλές "διαδρομές" μέχρι τελικά να καταφέρει να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό της και να να έρθει αντιμέτωπη με μια πιο ρεαλιστική εικόνα για το ποια πραγματικά είναι. Παρακολουθώντας την ταινία νιώσαμε πολλές φορές όλα τα αδιέξοδα, τις ανησυχίες και την ανάγκη της ηρωίδας να φεύγει, αναζητώντας πάντα κάτι που να βρίσκεται όσο πιο κοντά στην ίδια γίνεται.

9. Η Χαμένη Σκηνή/One Second, του Ζανγκ Γιμού

Ο Γιμού χρησιμοποιεί τον κινηματογραφικό του φακό που είναι το βασικό του μέσο αφήγησης και κινηματογραφεί τον κινηματογράφο τον ίδιο. Αυτόν τον κινηματογράφο που ενώνει τους ανθρώπους και που μπορεί να τους αλλάξει τη ζωή. Μέσα από ένα πολύ ευρηματικό σενάριο που το συνυπογράφει με τον Ζου Τζινγζί, με συνεχείς ανατροπές και δράση που μας καθηλώνουν και μας κάνουν να μην αντιληφθούμε πώς πέρασαν 104 λεπτά, μέσα από μια εικονοποιία που τον καθιστά μετρ του είδους, μας αποδεικνύει ότι το άτομο μπορεί να ανταπεξέλθει συλλογικά μέσα σε καταστάσεις που μόνο του δεν θα μπορούσε...

10. Αθηνά /Athena του Ρομέν Γαβρά (Η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση και προβάλλεται στο Netflix)

Η τυφλή εξέγερση των ταπεινωμένων και καταφρονεμένων μέσα από την κάμερα του Γαβρά λαμβάνει επικές διαστάσεις. Ακροβατώντας στα όρια του ντοκιμαντέρ και της μυθοπλασίας, ο Ρομέν Γαβράς πετυχαίνει να μας συμπαρασύρει στον ξέφρενο ρυθμό της από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο της ταινίας με ένα εντυπωσιακό και άρτια σκηνοθετημένο μονοπλάνο, όπου ο σκηνοθέτης μας αρπάζει από το χέρι και μας βάζει κατευθείαν στον πυρήνα της εξέγερσης που έχει ξεσπάσει και που τίποτα πια δεν την σταματά. Δεν είμαστε πλέον απλοί θεατές, αλλά συμμετέχουμε και εμείς στα δρώμενα και αναλογιζόμαστε ταυτόχρονα τα αίτια της αποτυχίας και του ξεφουσκώματος των εξεγερτικών κινημάτων που διαχρονικά λαμβάνουν χώρα στις σύγχρονες καπιταλιστικές μεταδημοκρατικές χώρες.