Οι Μητέρες μας

Από τη στρατιωτική δικτατορία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στη Γουατεμάλα ξεκίνησε ένας εμφύλιος που τέλειωσε σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, αφήνοντας περισσότερα από 200.000 θύματα και σβήνοντας τις αναμνήσεις για 40.000 αγνοούμενους. Με την ταινία Οι Μητέρες Μας ο Cezar Diaz μας προσφέρει ένα δώρο μνήμης και επίμονης ανασυγκρότησης. Η ταινία του μοιάζει σαν μια κραυγή στο σκοτάδι που τυλίγει αυτή την σχεδόν άγνωστη γενοκτονία που κόστισε σε πολλούς αυτόχθονες τη ζωή τους, δημιουργώντας ένα συγκινητικό πορτρέτο μιας μητέρας και ενός γιου.

"Θαυμάζω τους ανθρώπους που βλέπουν την Ιστορία από απόσταση" αναφέρει ο Σεζάρ Ντίαζ για τις "Μητέρες μας". Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, αφού ο ίδιος προέρχεται από το χώρο του ντοκιμαντέρ.

"Μπορεί ο τίτλος της ταινίας του νεαρού σκηνοθέτη να δίνει το πρόσημο στις «μητέρες», αλλά είναι ο κύκλος της ζωής που συμβολίζουν που ενδιαφέρει εδώ περισσότερο, και η βαθιά αίσθηση ανθρωπιάς που απλώνεται πάνω από τα ανώνυμα (αλλά τόσο βαθιά γνώριμα πρόσωπα τους) όταν στο τέλος τα ανατριχιαστικά ευρήματα του Ερνέστο θα είναι το κομμάτι που λείπει στη σχέση του με τη μητέρα του και μαζί κομμάτι από το κοσμικό παζλ της ιστορικής λήθης." - Flix.gr

"Το βασικό του επίτευγμα, όμως, είναι η ικανότητά του να κρατήσει τις ισορροπίες σε αυτήν τη ματιά του στην Ιστορία, στις ιστορίες και στην αναπόφευκτη αντίθεση της περιγραφής τους, διατηρώντας παράλληλα μια αποδραματοποιημένη ανθρωποκεντρική ματιά που του χάρισε ένα από τα πιο ουσιαστικά και συνήθως εύστοχα βραβεία του παγκόσμιου φεστιβαλικού κυκλώματος, τη Χρυσή Κάμερα των Καννών, που δίνεται σε πρώτη ταινία σκηνοθέτη απ' όλα τα τμήματα του φεστιβάλ και έχει αναδείξει πραγματικά σπουδαίες φωνές από όλο τον πλανήτη. " -     Lifo.gr

"Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία μικρής διάρκειας που λειτουργεί ως μεγάλη αγκαλιά για τα θύματα, προσεγμένη στην αφήγησή της ώστε να μην φλερτάρει με το μελόδραμα, αποδραματοποιημένη στις δύσκολες στιγμές όπου τα λόγια περιττεύουν.  Επιπρόσθετα, η μορφή του πρωταγωνιστή που ανασυνθέτει σκελετούς σαν να ανασυνθέτεί την ιστορική μνήμη, φανερώνει την προσπάθεια του σκηνοθέτη να μιλήσει για την ελπίδα του μέλλοντος που πάντα βρίσκεται εκεί ακόμη και μετά από καταστροφές όπως αυτή που περιγράφεται. " - Cinemagazine.gr