Εξοπλισμένος με ένα ξεκάθαρο όραμα και ένα παράτολμο σχέδιο 78 σελίδων, ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς είναι αποφασισμένος να γράψει ιστορία μαζί με τις κόρες του, Βένους και Σερένα. Με σκληρές προπονήσεις στα εγκαταλελειμμένα γήπεδα της Καλιφόρνια, τα δύο ακατάβλητα κορίτσια σφυρηλατήθηκαν από την ανυποχώρητη αφοσίωση του πατέρα τους και την ισορροπημένη προσέγγιση της μητέρας τους, για να αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητα εμπόδια και να ξεπεράσουν κάθε προσδοκία.

Ο Γουίλ Σμιθ πρωταγωνιστεί στη συναρπαστική αληθινή ιστορία του προπονητή, μέντορα και πατέρα που μας χάρισε τις θρυλικές τενίστριες Βένους και Σερένα Γουίλιαμς. Η ταινία διηγείται την πραγματική ιστορία μιας οικογένειας που χάρη στην ακλόνητη θέληση και πίστη ανέθρεψε στους κόλπους της δύο από τους μεγαλύτερους θρύλους στον παγκόσμιο πρωταθλητισμό. Μια βιογραφία με ισορροπημένες ερμηνείες, χιούμορ και κοινωνικοπολιτικές αναφορές, που χάρισε στο Γουίλ Σμιθ το πρώτο –επεισοδιακό- όσκαρ του (Α’ Aνδρικού ρόλου).

21:00 - Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών

Ο Τζέικομπ και η Μόνικα σε μία προσπάθεια για ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους, μετακομίζουν από την Καλιφόρνια σε μία φάρμα στο Αρκάνσας.  Οι δυσκολίες θα είναι από την αρχή απογοητευτικές για όλα τα μέλη της οικογένειας όμως η άφιξη της γιαγιάς από την Κορέα θα δώσει νέα διάσταση στην καθημερινότητά τους. Πραγματικά είναι δύσκολο να αντισταθείς στις εμψυχωτικές προθέσεις του "Μinari" και στην αγνή συγκίνηση που προσφέρει χρησιμοποιώντας αγνό συναίσθημα και όχι συναισθηματισμούς. Η Γιουν Γιου-τζουνγκ κέρδισε το Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία, στην 93η Τελετή Απονομή των Όσκαρ.

"Αν μοιάζει εξαιρετικά βιωμένο και αυθεντικό είναι επειδή το Minari βασίζεται στις εμπειρίες του δημιουργού του, Lee Isaac Chung, που μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Lachlan Milne συνθέτουν ένα κλίμα παρατηρημένης πραγματικότητας για τους ήρωες της ταινίας, σχεδόν σα να κρυφακούς τη ζωή τους." - Oneman.gr

Η "πολλά υποσχόμενη νεαρή γυναίκα", ξεσκεπάζει την παθογένεια και την υποκρισία μιας βαθιά άρρωστης κοινωνίας, επιχειρεί και τα καταφέρνει να αναλύσει το ψυχογράφημα των βιαστών και των εν δυνάμει βιαστών καθώς και τη συγκάλυψη αυτών. Η ηρωίδα μας, η  Κάσι (πολύ καλή η ερμηνεία της Κάρεϊ Μάλιγκαν) δεν είναι η ίδια θύμα βιασμού. Ωστόσο μιλά από την πρώτη στιγμή για αυτό που έχει συμβεί στην επιστήθια φίλη της. Μιλά με διάφορους τρόπους γιατί νιώθει ότι και η ίδια βιάζεται από μια κοινωνία που αδιαφορεί, που μοναδικό της μέλημα είναι η συγκάλυψη. Και μιλώντας ανακαλύπτει και τους τρόπους της σωστής απεύθυνσης. Γιατί δεν αρκεί απλά να μιλήσεις. Οφείλεις να αντιληφθείς και το κοινωνικοπολιτικό  περιβάλλον μέσα στο οποίο απευθύνεσαι και από εκεί να αντλήσεις τα "εργαλεία" που θα τα στρέψεις εναντίον του. Για να μην πέσεις στην παγίδα να υποκύψεις σε αυτό. Για να μην πέσεις στην παγίδα να εργαλειοποιηθείς από αυτό. Για να μην πέσεις στην παγίδα να αποτελέσεις και εσύ μέρος ενός συστήματος που θα σε μετατρέψει και εσένα, με την ανοχή σου, σε παθητικό δέκτη των όσων συμβαίνουν.

Δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις ότι για να ακουστεί η φωνή σου και να είναι αποτελεσματική προκειμένου να δοθεί ένα τέλος στην άσκηση εξουσίας και στην χρησιμοποίηση της γυναίκας ως αντικείμενο, θα πρέπει να τα βάλεις με πολλούς και πολλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κατανοήσεις την συμπεριφορά των θυτών που μπορεί να είναι απόρροια του φόβου τους, των απωθημένων και συμπλεγμάτων που τους έχουν κατασταλεί από την ίδια τη δομή της κοινωνίας όπου τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και ό,τι βολεύει την ενδυνάμωση των εξουσιαστικών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα, καλά κρατεί, καλά αναπαράγεται. Δεν είναι εύκολο να καταλάβεις ότι αν ο εφιάλτης των ανδρών που έχουν παρενοχλήσει σεξουαλικά γυναίκες είναι να μην αποκαλυφθεί ποτέ η αλήθεια, ο εφιάλτης των  θυμάτων τους είναι να ζουν σε μια κοινωνία όπου το πρώτο μέλημά της είναι η συγκάλυψη, η αποδοχή, "τα ’θελε και τα ’παθε" η υποκρισία, "νεαροί είναι, βράζει το αίμα τους ή άντρες είναι τι περιμένεις όταν και εσύ τους προκαλείς..." η ευκολία αναγνώρισης ελαφρυντικών προς τον θύτη (στον άντρα οι πράξεις του δικαιολογούνται εξαιτίας του μεθυσιού του, στη γυναίκα όχι) και ταυτόχρονα η πάση θυσία αναζήτηση επιβαρυντικών στοιχείων ή και η επινόηση αυτών που σχετίζονται με τη συμπεριφορά του θύματος. 

Δεν είναι εύκολα όλα αυτά. Αναδεικνύονται, όμως, όλα μέσα στην ταινία υποσκελίζοντας τις όποιες σεναριακές ατέλειες (κάποια χαλαρότητα στο σενάριο κάποιες "εύκολες" λύσεις προκειμένου να  "προχωρήσει" η ταινία).

Αξίζει και με το παραπάνω η θέασή της, γιατί δεν παρουσιάζει απλά το πρόβλημα αλλά προχωρά και πέρα από αυτό. Προχωρά πέρα από το  "Me Too" με έντονη διάθεση να καταγγείλει αλλά και να αναδείξει τα αίτια που το προκαλούν. 

Στην ταινία, απονεμήθηκε το βραβείο Πρωτότυπου Σεναρίου, στην 93η Τελετή Απονομή των Όσκαρ.

"...Οι επιλογές, οι συνδέσεις και η σχεδόν τέλεια υλοποίηση της μεγαλεπήβολης αυτής παραγωγής συμφωνούν στην ψυχωμένη, επαναστατική ιστορική και πολιτική παρατήρηση του δημιουργού Μέντες. Και συνιστούν ένα μεγαλειώδες αποτέλεσμα." - Cinemagazine.gr

"...Το 1917 είναι μια σπουδαία ταινία, ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αριστουργήματα του παρελθόντος και φυσικά μπορεί να σταθεί δίπλα τους, αποτελώντας μια δυναμική ταινία, χορταστική, η οποία περνάει σπουδαία μηνύματα χωρίς υπερβολές..." - Cineramen.gr

"...πρέπει να τη δεις στη μεγάλη οθόνη και να απολαύσεις την αρτιότητα σε σκηνοθεσία, φωτογραφία και μουσική στο έπακρον!" - Filmakias.gr

Η οικογένεια των Κιμ είναι αγαπημένη, αλλά είναι όλοι τους άνεργοι και το μέλλον τους διαγράφεται ζοφερό. Ο γιος της οικογενείας βρίσκει δουλειά ως καθηγητής ιδιαιτέρων κι ελπίζει επιτέλους σε σταθερό εισόδημα. Κουβαλώντας τις προσδοκίες όλης του της οικογένειας, πηγαίνει για συνέντευξη στο σπίτι των Παρκ. Μετά την πρώτη συνάντηση, ξεκινάει ένας χείμαρρος ατυχών συμβάντων.

Είναι το ανύπαρκτο σχέδιο το καλύτερο; Ή το σχέδιο που στηρίζεται στην οργανωμένη και συλλογική δράση και περιλαμβάνει όλους εκείνους που ανήκουν στην ίδια τάξη με σένα; Και πώς τελικά αποδομείς την εγκαθιδρυμένη από γεννησιμιού σου αντίληψη ότι δεν είναι η θέση που καθορίζει το "είναι" σου αλλά το "είναι" σου που καθορίζει τη θέση σου; Αυτά και πολλά άλλα θίγονται στην εξαιρετική αυτή ταινία του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη.

Διαβάστε το άρθρο: Το παράσιτο και ο ξενιστής

Τα Παράσιτα πραγματοποίησαν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο φεστιβάλ των Κανών το Μάιο του 2019, όπου έγιναν η πρώτη κορεατική ταινία που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα. Η ταινία έλαβε πολύ καλές κριτικές και κατατάχθηκε ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας.

Στα Όσκαρ ήταν υποψήφια σε 6 κατηγορίες κερδίζοντας τέσσερα, Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου και Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας. Στις Χρυσές Σφαίρες κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας και έλαβε επίσης 4 υποψηφιότητες στα BAFTA.

"...Ένα φιλμ βαθιά πολιτικό για θεατές που μπορούν να δουν κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και δεν θέλουν το σινεμά τους να αντικαθιστά το θρησκευτικό κήρυγμα ή τον πολιτικό προσηλυτισμό. Μοντέρνο κι ευρηματικό, καυστικό και σαρδόνιο, ιδιοφυές και οργισμένο, το «Parasite» είναι μια σπουδαία και σκληρή ταινία που σε κάνει να γελάς πικρά στην αποκάλυψη της εικόνας μιας κοινωνικής πραγματικότητας που είτε το θέλεις είτε όχι σε αφορά." - Flix.gr

"...Τα Παράσιτα, που σίγουρα οι αδελφοί Κοέν θα ζήλευαν και ο Ταραντίνο θα χειροκροτούσε δακρυσμένος, δεν είναι μόνο μια ταινία για τη διάκριση, του πλούτου, της κάστας ή της μόρφωσης, αλλά μια μεθυστική διασταύρωση κινηματογραφικών ειδών, από τη μαύρη κωμωδία εκδίκησης ως την αγωνιώδη περιπέτεια, οικουμενική, αιχμηρή και ψυχαγωγικά φρέσκια, για τη σημασία της δεύτερης, ή και τρίτης, ευκαιρίας. Από έναν δεξιοτέχνη master, μία από τις κορυφαίες ταινίες των τελευταίων χρόνων."- Lifo.gr

"...τα «Παράσιτα» είναι ένα παράδοξα χιουμοριστικό «παραμύθι» για την πάλη των τάξεων, την ευκολόπιστη φύση του ανθρώπινου είδους απέναντι στην άλλη όψη του, εκείνη του ψεύδους, της μοχθηρίας και της βίας που σε καθιστά νικητή ώστε να κρατηθείς στην επιφάνεια και ουχί στα… έγκατα της ζωής..." - Freecinema.gr

"...Ο Μπονγκ παρατηρεί -αλλά σπάνια κρίνει- ένα σωρό θέματα και προβλήματα του σύγχρονου κόσμου. Γρήγορα και εύστοχα, καθώς ο στόχος του ως γνήσιου διασκεδαστή, είναι να πει σωστά μια ιστορία...Ο Τζουν - Χο Μπονγκ δεν έχει καμιό διάθεση να κάνει σινεμά για λίγους ή για δύσκολους κριτικούς. Η αλληγορία και οι συμβολισμοί είναι πολύ δυνατοί, αλλά ακόμα κι αν δεν τους... πιάσεις, πάλι καλά θα περάσεις." - Moveitmag.gr

Ο  Άρθουρ Φλεκ δουλεύει ως κλόουν το πρωί και ως stand up κωμικός τα βράδια. Μένει μαζί με την μητέρα του στη Γκόθαμ Σίτυ, ενώ το πρόβλημα του να γελάει ασταμάτητα άνευ λόγου τον καθιστά εύκολο στόχο. Κι όσο προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση, τόσο περισσότερο γελοιοποιείται και αφήνει τον εαυτό του εκτεθειμένο, ακόμα και σε περιστατικά βίας. Η ταραγμένη πόλη και η προσωπική του αποτυχία τον φτάνει στα άκρα, με αποτέλεσμα να γίνει ο Joker.

Ο Joker έκανε πρεμιέρα στο 76ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στις 31 Αυγούστου 2019, όπου κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα. Η ταινία προκάλεσε πολωμένες κριτικές, ενώ η ερμηνεία του Φίνιξ εγκωμιάστηκε, ο σκοτεινός τόνος, η απεικόνιση ψυχικών ασθενειών και ο χειρισμός της βίας δίχασαν τις απόψεις. Μόλις από την δεύτερη εβδομάδα κυκλοφορίας της, έγινε η δεύτερη πιο επιτυχημένη ταινία της χρονιάς. 

Βραβεύτηκε με το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου και Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής και ήταν υποψήφια σε άλλες 9 κατηγορίες (Καλύτερης ταινίας, Καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου, Καλύτερης σκηνοθεσίας).

"Η ψυχική ασθένεια είναι το κυρίως θέμα της. Και καταπιάνεται με αυτό θαρραλέα. Θα υπάρξει κόσμος που θα ενοχληθεί από τη βλοσυρή κοινωνική ματιά του «Joker», άλλοι δεν θα τον βρουν καθόλου ψυχαγωγικό, άλλοι θα βρουν το σύμβολο που έψαχναν για το επόμενο… t-shirt τους, άλλοι θα βαριαναστενάξουν με κατανόηση, κρυφά, μέσα τους. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για σπουδαίο σινεμά, αψεγάδιαστο..." - Freecinema.gr

"...Η ιστορία του «Joker» είναι μια αυτόφωτη αφήγηση, που λειτουργεί περισσότερο όταν παραμένει αποκομμένη από την υπόλοιπη μυθολογία του Γκόθαμ. Είναι η ευκαιρία του αντι-ήρωα να κερδίσει επιτέλους τη θέση του στη σκηνή. Και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτή τη φορά την επιτυχία του." - Flix.gr

"...Αυτός ο Joker είναι αποφασιστικά ρεαλιστικός, αποπνέει μια απειλητική αίσθηση σε κάθε πλάνο του και πυροδοτεί καταστάσεις που γεννιούνται εξίσου από την ψυχή του Φλεκ και από το περιβάλλον στο οποίο κινείται. Δεν είναι μόνος, όσο κι αν αισθάνεται καταφρονεμένος, και μάλιστα μπερδεύει την πραγματικότητα με τη φαντασία." - Lifo.gr

"...Στο «Τζόκερ» η στυγνή, αιμοδιψής φύση του πρωταγωνιστή δε στηλιτεύεται ως αναίτια επιθετικότητα, αφού η παραφροσύνη δικαιολογείται σαν αποτέλεσμα ενός αστικού εμφυλίου πολέμου. Ο Άρθουρ Φλεκ, εν τέλει, αναπαρίσταται ως σκληρός εκδικητής που δεν πασχίζει να αποκαταστήσει τη νομοτέλεια, αλλά να περισώσει τον ελάχιστο αυτοσεβασμό που φωλιάζει μέσα του. Ένας τέτοιος άνθρωπος, όσα κατάπτυστα αδικήματα και αν του πιστώνονται, δεν παύει να σφραγίζει τη ρυπαρή έκφανση της κοινωνίας που τον εξέθρεψε άθελά της, μορφοποιώντας τον σε αμετανόητο villain." - Filmakias.gr

"Μια σπαραχτική ερμηνεία του Γιόακιν Φοίνιξ, είναι αυτό που μένει αξέχαστο από την ταινία του Τοντ Φίλιπς. Απόλυτα δοσμένος στον ρόλο του, στοιχειωτικός με το ανατριχιαστικό γέλιο που δεν τον λυτρώνει αλλά τον βασανίζει, όλα τα καδραρίσματα πάνω του και τα κουμπώνει μαεστρικά, μέχρι και με την περιαθρίτιδα στον ώμο του καταφέρνει να αποδώσει συναίσθημα ο τύπος, κάποιες στιγμές μου θύμησε τον Μάρλον Μπράντο και το ξυρισμένο κεφάλι του στο Αποκάλυψη Τώρα." - Moveitmag.gr

Η νέα ταινία του Quentin Tarantino επισκέπτεται το Λος Άντζελες του 1969, όπου όλα αλλάζουν, καθώς ο τηλεοπτικός αστέρας Rick Dalton (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) και ο για πολλά χρόνια κασκαντέρ του Cliff Booth (Μπραντ Πιτ) κινούνται στη νέα βιομηχανία του θεάματος, την οποία με δυσκολία αναγνωρίζουν πια.

Το "Κάποτε στο... Χόλιγουντ" πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ των Κανών τις 21 Μαΐου 2019. Στις Χρυσές Σφαίρες, η ταινία κέρδισε τρία βραβεία, συμπεριλαμβανομένων των καλύτερης ταινίας - κωμωδία ή μιούζικαλ και β΄ αντρικού ρόλου για τον Μπραντ Πιτ. Στην 92η απονομή των βραβείων όσκαρ, η ταινία έλαβε 10 υποψηφιότητες, και βραβεύτηκε με το Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου (Μπραντ Πιτ) και Καλύτερης Σκηνογραφίας.

"Με την 9η ταινία του, ο Κουέντιν Ταραντίνο αναβιώνει θριαμβευτικά την αναλογική εποχή του σινεμά, απαριθμεί ουκ ολίγες από τις προσφιλείς ποπ εμμονές του, επικαλείται ανατρεπτικά ένα από τα πιο σκοτεινά καλοκαίρια στα πρόσφατα αμερικανικά χρονικά και ξαναγράφει με αυθάδεια την Ιστορία." - Cinemagazine.gr

"Ο Tarantino δεν είναι απλώς ένας σκηνοθέτης, πάντα μέσα του είναι το παιδί που δούλευε σε βίντεο κλαμπ με λατρεία για τον κινηματογράφο και η ένατη ταινία του είναι ένα γράμμα λατρείας προς την τέχνη που αγάπησε και υπηρέτησε και κάθε σινεφίλ μόνο λατρεία μπορεί να της δώσει πίσω...μια ΜΕΓΑΛΗ ταινία που αξίζει να δει κανείς στην μεγάλη οθόνη, ιδίως οι σινεφίλ που θέλουν να νιώσουν την νοσταλγική αποτύπωση ενός χαμένου παραδείσου." - Moveitmag.gr

"Αν το ως τώρα σινεμά του Κουέντιν Ταραντίνο ήταν ασκήσεις, η νέα ταινία του είναι η διατριβή του για το entertainment." - Flix.gr

"Το παιδί που αντί να σπουδάσει σινεμά, "πήγε" στο σινεμά, τώρα βρήκε τον τρόπο να βγει από το TCU (Tarantino Cinematic Universe) με την πιο λυτρωτική του ταινία, ένα (σχεδόν) αριστούργημα με αφορμή του Χόλιγουντ..." - Lifo.gr

Ο κόσμος γνώρισε τον Ρίτσαρντ Τζούελ ως τον φύλακα που ανακάλυψε τον βομβιστικό μηχανισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα το 1996. Η αναφορά του για τα γεγονότα τον μετέτρεψε σε ήρωα, που εξαιτίας της άμεσης δράσης του, έσωσε αμέτρητες ζωές από βέβαιο θάνατο.  Ωστόσο, μέσα σε λίγες μόλις μέρες, ο επίδοξος αστυνομικός γίνεται ο υπ’ αριθμόν ένα ύποπτος του FBI, κατηγορείται τόσο από τον Τύπο όσο και από το κοινό, και στη ζωή του έρχονται τα πάνω κάτω. Απευθυνόμενος στον ανεξάρτητο δικηγόρο Γουάτσον Μπράιαντ, ο Τζούελ κατορθώνει να αποδείξει την αθωότητά του. Αλλά ο Μπράιαντ ξεπερνά τα όριά του, καθώς προσπαθεί να πολεμήσει τις συντονισμένες επιθέσεις του FBI, της GBI και του APD και να καθαρίσει το όνομα του πελάτη του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ρίτσαρντ από το να εμπιστευτεί τους ίδιους τους ανθρώπους που θέλουν να τον καταστρέψουν.

Υποψήφια για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Β' γυναικείου ρόλου, Βραβείο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου για τις δέκα κορυφαίες ταινίες της χρονιάς.

"...Ο Eastwood προσεγγίζει τον ήρωά του με ευαισθησία, αποκαλύπτοντας προτερήματα και μειονεκτήματα, αποδίδοντας άψογα την ουσία της ιστορίας μέσα από τον χαρακτήρα, και εκμαιεύοντας μια εξαιρετική εσωτερική, αλλά και βαθιά συναισθηματική ερμηνεία από τον Paul Walter Hauser." - Filmy.gr

"Aιχμηρός, καυστικός, οξυδερκής, ακμαίος, υπέροχος, παραμένει ο Κλιντ Ίστγουντ στα 90 (!) του χρόνια. Kαι βρίσκεται σε εξαιρετική διαύγεια και φόρμα, καθώς μαζί με το περυσινό "The Mule", υπογράφει της 2 κορυφαίες ταινιες της καριέρας του..." -Moveitmag.gr

"Ωραία ταινία. Κατηγορίας «crowd-pleaser». Με την υπογραφή του Κλιντ Ίστγουντ, ένα έργο το οποίο μιλάει τίμια στο είναι τού θεατή και τον βάζει μπροστά σε μία δοκιμασία… βγαλμένη από τη ζωή, τόσο που αν δεν γνώριζε αυτή τη λεπτομέρεια, θα έλεγε ότι τα κινηματογραφικά σενάρια έχουν μεγάλη (και ύπουλη) φαντασία...." - Freecinema.gr

"Ο Κλιντ Ίστγουντ εξακολουθεί απτόητα το ρεσιτάλ της 9ης δεκαετίας της ζωής του πάνω στην αντίληψη του δέοντος και τις βαριές νεφώσεις που απλώνουν πάνω της η κυβερνητική αναλγησία, η ασυδοσία της 4ης εξουσίας και το απλανές σιγοντάρισμα όσων αναπαράγουν αμέριμνα πληροφορίες που δεν προσπάθησαν να αποκτήσουν...." - Cinemagazine.gr

"Η καλύτερη από τις τελευταίες ταινίες του Κλιντ Ιστγουντ, ένα συναρπαστικό old school αστυνομικό θρίλερ και μαζί μια ανατριχιαστικά επίκαιρη πολιτική δήλωση για όσα (λίγα) χωρίζουν έναν ήρωα από έναν τρομοκράτη..." - Flix.gr

"Ένα πλήρες ψυχογράφημα ενός παρεξηγημένου ανθρώπου, μια στιβαρή κοινωνική κριτική που καταρρίπτει στερεότυπα, γυρισμένη με το σασπένς κακφικού εφιάλτη...." - Athinorama.gr

Γενική Είσοδος 5€