Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2023

Δευτέρα 11/9 έως Κυριακή 17/9/2023 | Cine "Πετρούπολις"

Δευτέρα 11/9/2023
📽20:30 - A.T.H.E.N.S. Έξοδος μέσα Είσοδος Ελεύθερη 
#ΤiDF25
❗Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη Γιώργο Δανόπουλο.

Τρίτη 12/9/2023 - Πέμπτη 14/9/2023
🏆Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας

Παρασκευή 15/9/2023 - Κυριακή 17/9/2023

📽22:00 - Στα Άκρα
📃Η ταινία αποτείνει φόρο τιμής στο αληθινό κίνημα κατά των εξώσεων (Plataforma de Afectados por la Hipoteca), που ξεκίνησε τη δράση του το 2009 στη Βαρκελώνη

Γενική Είσοδος 5€
Η είσοδος για τα παιδιά έως 12 ετών είναι 2€
Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος Cine "Πετρούπολις"

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2023

Δευτέρα 4/9 έως Κυριακή 10/9/2023 | Cine "Πετρούπολις"

Δευτέρα 4/9/2023
❗Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση παρουσία μελών της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδος
Τρίτη 5/9/2023 - Πέμπτη 7/9/2023
👪20:30 - Μιράι, Η Μικρή μου Αδερφή
📽22:00 - Ραμόνα
🏆 Βραβείο στο Φεστιβάλ της Ρώμης και συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι

Παρασκευή 8/9/2023 - Κυριακή 10/9/2023
🏆 Philadelphia Film Festival 2022, Βραβείο Τιμητική Μνεία στη Λεά Μισιούς, Υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας | Bergen International Film Festival 2022, Βραβείο Εξαιρετικού σινεμά στη Λεά Μισιούς

Γενική Είσοδος 5€
Η είσοδος για τα παιδιά έως 12 ετών είναι 2€
Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος Cine "Πετρούπολις"

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2023

Στα Άκρα | EDITORIAL

Η Ισπανία, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008,  ήταν από εκείνες της χώρες της Ε.Ε.που υπέστη, όπως και η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία τις βαριές συνέπειες του  οικονομικού κραχ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες δανειολήπτες  να μην μπορούν να  πληρώσουν τα χρέη τους προς τις τράπεζες, μία συνθήκη που  οδήγησε σε μαζικές εξώσεις ανθρώπων από τα σπίτια τους, σε καθημερινή βάση και για πολλά χρόνια. Από τότε μέχρι σήμερα  έχουν σημειωθεί πάνω  από 400.000 εξώσεις στη χώρα αυτή, ενώ σε καθημερινή βάση πραγματοποιούνται 100 εξώσεις κατά μέσο όρο.
Το 2012 ο φωτορεπόρτερ Andres Kudacki κατέγραψε με τον φακό του για το Associated Press τη στεγαστική κρίση στη Μαδρίτη, με εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας  σοκ για τη βιαιότητα και την αγριότητα με την οποία οι αστυνομικές δυνάμεις έμπαιναν στα σπίτια σπάζοντας τις πόρτες και  αναγκάζοντας τους ανθρώπους να τα εγκαταλείψουν.
Σήμερα, βέβαια το μάτι μας έχει συνηθίσει σε αυτές τις εικόνες που τις αντικρίζουμε πλέον και στη δική μας χώρα, οπότε το σοκ αρχίζει σιγά σιγά (λαμβάνοντας υπόψη και τα εκλογικά μας αποτελέσματα) να αντικαθίσταται από την απάθεια, από την αδιαφορία, από την εξοικείωση με το έγκλημα. Γιατί όταν ξεσπιτώνεις έναν φτωχό άνθρωπο από το σπίτι του και τον πετάς αυτόν και την οικογένεια του στους δρόμους, συμφωνούμε όλοι νομίζω, ότι πρόκειται για διάπραξη μεγάλου εγκλήματος.
Εκεί λοιπόν στον αντίποδα της λήθης και της συνέργειας στο έγκλημα, μιας συνέργειας που συντελείται μέσω της απάθειας και της στήριξης αυτών που το διαπράττουν, έρχεται η τέχνη όπου μέσα στους πολλούς σκοπούς που επιτελεί είναι και η αφύπνιση των συνειδήσεων, είναι και το ξύπνημα από τον λήθαργο στον οποίο εύκολα διαπιστώνουμε καθημερινά πλέον, ότι περιέρχονται  οι κοινωνίες.
Ο Αργεντινο-ισπανός Χουάν Ντιέγκο Μπότο στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο, μας παραδίδει μία κοινωνική και βαθιά πολιτική ταινία που το γεγονός ότι υπηρετεί τον παραπάνω σκοπό αναδεικνύει και την σπουδαιότητα αυτής.
Ο Ραούλ ένας ακτιβιστής δικηγόρος είναι το σύμβολο του ανθρώπου που το είδος του τείνει προς εξαφάνιση. Εξακολουθεί να κάνει αυτό που η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης του επιβάλλει. Να μην αδιαφορεί για τα προβλήματα των συνανθρώπων του. Να μάχεται ενάντια σε ένα σύστημα που είναι έτοιμο να καταβροχθίσει αυτούς τους ανθρώπους και να καταφέρνει σε έναν τόσο άνισο αγώνα με μεγάλο προσωπικό κόστος, όχι να τον κερδίζει, αλλά να κάνει κάποιους ανθρώπους να χαμογελούν.
Η Αθουθένα (μία εξαιρετική Πενέλοπε Κρουζ) παλεύει μέχρις εσχάτων με μία αξιοπρέπεια που την διαφυλάττει μέχρι τέλους, να κρατήσει το σπίτι της.
Μία μετανάστρια κινδυνεύει να χάσει από την Πρόνοια το παιδί της, γιατί διαπράττει το μεγάλο «έγκλημα» να δουλεύει όλη σχεδόν τη μέρα προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην με αποτέλεσμα να απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι.
Και μία μάνα προσπαθεί να πείσει τον γιο της σε έναν ύστατο αποχαιρετισμό προς αυτόν, ότι ποτέ δεν πρόκειται να τον ενοχοποιήσει για λάθη που έχει διαπράξει ο ίδιος και που έχουν οδηγήσει στο να περιέλθει και το δικό τους σπίτι στα κοράκια των funts. Ως μάνα θεωρεί ότι το μεγαλύτερο βάρος στη ζωή του παιδιού της είναι οι ενοχές που μπορεί να νιώθει το ίδιο εξαιτίας λανθασμένων χειρισμών του απέναντι στους γονείς του που ήταν πάντα εκεί για να το στηρίζουν. Από αυτό το βάρος θέλει να τον απαλλάξει.
Αυτή η ομορφιά των ανθρώπων που  η θλίψη και η απόγνωση είναι τα κυρίαρχα συναισθήματά τους, φωτίζει μία κατά τα άλλα πολύ σκοτεινή και σκληρή ταινία στην οποία αναδεικνύεται ακριβώς αυτό: Δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι  για το ότι η ζωή τους πήγε τόσο χάλια. Είναι που το σύστημα τους ξεγέλασε τόσο ύπουλα να νομίζουν ότι είναι  υπαίτιοι για την άσχημη κατάστασή τους. Και είναι τότε που θυμώνουν όταν το συνειδητοποιούν αυτό, και είναι τότε που ενώνονται όλοι μαζί και ο θυμός και ο φόβος τους αντικαθίστανται από το συναίσθημα που γεννιέται μέσα σου, όταν η αλληλεγγύη των ανθρώπων σου ανοίγει άλλους ορίζοντες, σε κάνει να βλέπεις τη ζωή κάπως αλλιώς, σε ενδυναμώνει και σε μετατρέπει από θύμα σε μαχητή που δεν τo βάζει εύκολα κάτω.
Σε έναν διάλογο στην ταινία, ο νεαρός θετός γιος του Ραούλ αναφέρει: "Θα ήθελα να μην νιώθω ότι τα πράγματα με προσπερνούν και δεν μπορώ να αποφασίζω εγώ για αυτά. Θα ήθελα να έχω τον χρόνο να μπορώ να τα ελέγξω". Οι καταιγιστικοί ρυθμοί της ταινίας τόσο πραγματικοί σαν τους ρυθμούς της καθημερινότητας των ανθρώπων που μοχθούν για τον επιούσιο, αναδεικνύουν την έλλειψη αυτού του χρόνου από τις ζωές μας, του χρόνου που μας είναι απαραίτητος  να στοχαστούμε πάνω σε ό,τι μας  συμβαίνει  και να καταφέρουμε κάποια στιγμή να  μην τις αφήνουμε να μας προσπερνούν σαν ξένα εχθρικά ανταγωνιστικά ως προς εμάς σώματα, αλλά να αποφασίζουμε εμείς για αυτές. Να έχει ο καθένας μας τον έλεγχο της δικής του μοναδικής ζωής...
Βαδίζοντας στον δρόμο που άνοιξε ο μοναδικός Κεν Λόουτς, ο Χουάν Ντιέγκο Μπότο δείχνει να έχει κατανοήσει αυτό που ο πολιτικός κινηματογράφος οφείλει να κάνει και με έξοχο τρόπο το είχε περιγράψει ο Λόουτς, αναφέροντας τα εξής: "Στις ταινίες μας αυτό που έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε είναι να υπερασπιστούμε τις θεμελιώδεις αρχές ενός τρόπου ζωής. Τις μεγάλες αξίες της ισότητας, της αδελφότητας και της ελευθερίας". Και ευτυχώς, αυτή τη δυνατότητα ο Χουάν Ντιέγκο Μπότο δεν την αφήνει να χαθεί. Την αξιοποιεί και με το παραπάνω.
--------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της...


 

Παρασκευή 30 Ιουνίου 2023

Το Μπλε Καφτάνι της Μαριάμ Τουζανί | EDITORIAL

Στην εποχή του γρήγορου, της μαζικής παραγωγής, της μηχανοποίησης των πάντων, ο Χαλίμ παραμένει πιστός στην παραδοσιακή τέχνη της ραπτικής που του κληροδότησαν οι τεχνίτες του είδους. Δεν αφήνεται να παρασυρθεί από το εύκολο χρήμα, δεν κάνει έκπτωση στην ποιότητα των καλλιτεχνημάτων του. Γιατί ο Χαλίμ είναι καλλιτέχνης. Είναι δημιουργός. Και την αισθητική της τέχνης του μας τη μεταδίδει. Μας τη μεταδίδει με το απαλό άγγιγμα των μεταξωτών υφασμάτων, μας τη μεταδίδει με την τεράστια υπομονή με την οποία σκύβει στα δημιουργήματά του και τα διακοσμεί με τις χρυσοποίκιλτες κλωστές του, δημιουργώντας το τέλειο.
Η Μίνα κατανοεί. Η Μίνα σβήνει τα σημάδια της καταπίεσης και της περιφρόνησης που χαράζονται στις ψυχές των ανθρώπων που ζουν σε πατριαρχικές θρησκόληπτες κοινωνίες. Σαν αυτή του Μαρόκου - και όχι μόνο- που η ομοφυλοφιλία και το προγαμιαίο σεξ θεωρούνται αμαρτήματα.

Και ο Γιουσέφ ερωτεύεται. Το τέλειο. Αυτό που δεν υπόκειται στους πολιτισμικούς καταναγκασμούς που σε κάθε ιστορική περίοδο διαμορφώνουν την έμφυλη ταυτότητα. Ερωτεύεται όχι το φύλο αλλά την ταυτότητα του ανθρώπου που υπάρχει πίσω από το φύλο. Ερωτεύεται το αγνό, την ανωτερότητα, την αξιοπρέπεια. Αυτό που βγάζει και στον ίδιο τον καλύτερό του εαυτό. Το μπλε καφτάνι, ανήκει στις ταινίες, όπου τα λόγια περιττεύουν. Η ποιητική της αισθαντικότητας βρίσκεται στο επίκεντρό της και μέσα από τα αγγίγματα, τις σιωπές και τα τόσο ομιλητικά βλέμματα επιτρέπει στον θεατή να έρθει σε επαφή και να κατανοήσει αυτό που αποκαλούμε αισθητική της τέχνης. Που δεν είναι τίποτε άλλο από το ωραίο. Και που αυτό το ωραίο απαιτεί από τον θεατή να επιστρατεύσει την φαντασία του, τη συνθετική του ικανότητα και να υφάνει ο ίδιος τον ιστό μέσα από τα ποικίλα νήματα των σκέψεων και των συγκινησιακών ερεθισμάτων που αφειδώς του προσφέρονται στην ταινία , έναν ιστό που η ολοκλήρωσή του θα του φανερώσει την ομορφιά της αλήθειας. Μιας αλήθειας που κατακτάται μέσα από τον κόσμο της αισθητικής εμπειρίας και των συναισθημάτων, που απενοχοποιούνται και ενθαρρύνεται η έκφρασή τους, και έτσι ανοίγεται ο δύσκολος δρόμος προς την κατάκτηση της γνώσης. Που δεν είναι άλλη από την ουσία της ύπαρξης. Μιας ύπαρξης που η ομορφιά της είναι η ίδια η φύση της που επιζητεί την βαθιά ανθρώπινη επικοινωνία, την αγάπη, τη φροντίδα και την απαλλαγή από οτιδήποτε στέκει εμπόδιο και μολύνει όλα αυτά.

--------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της...


 

Κυριακή 18 Ιουνίου 2023

Δευτέρα 19/6 έως Κυριακή 25/6/2023 | Cine "Πετρούπολις"

 Δευτέρα 19/6/2023
📽21:00 - Cage surviror Είσοδος Ελεύθερη
Η ταινία συμμετείχε στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2-12 Μαρτίου 2023). #TiDF25 
Μαζί μας θα είναι οι συντελεστές της ταινίας για να συζητήσουμε στο τέλος της προβολής

Τρίτη 20/6/2023 - Πέμπτη 22/6/2023
📝"Δηλώνω τον απέραντο θαυμασμό μου στον Άρι Άστερ, τον τοποθετώ κοντά στα ονόματα του Τζόναθαν Γκλέιζερ και του Γιώργου Λάνθιμου, ως τα πιο ουσιαστικά για τον παγκόσμιο κινηματογράφο αυτή τη στιγμή (ο Γουές Άντερσον το έχει πάει σε άλλο level, πια). Σκηνοθέτες που δεν έχουν σταματήσει να εκπλήσσουν, να προκαλούν τη σκέψη, να οπτικοποιούν με τον δικό τους τρόπο. Να μην φοβούνται πίσω από τις κάμερες." - Freecinema

Παρασκευή 23/6/2023 - Κυριακή 25/6/2023
📝"Καθαρά ψυχαγωγικό σινεμά δράσης, με μυστήριο «σπαζοκεφαλιάς» που θέλεις να ξεδιαλύνεις και δεν σε πετάει έξω με εξωφρενικές και ακαταλαβίστικες υποπλοκές. Δηλαδή, ένα mainstream θέαμα περιπέτειας με ελαφρά στοιχεία φανταστικού, που απευθύνεται σε όλους. Οι κυνικοί θα «λυσσάξουν» με τις συγκρίσεις με τα έργα του Κρίστοφερ Νόλαν. Προσοχή: μη σηκωθείτε να φύγετε από την αίθουσα με το που θα εμφανιστούν οι τίτλοι τέλους, εκεί κρύβεται ακόμη μία ανατροπή του σεναρίου!" - Freecinema

Γενική Είσοδος 5€
Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος Cine "Πετρούπολις"
25ης Μαρτίου 168, Πετρούπολη 

Τετάρτη 17 Μαΐου 2023

Cine "Πετρούπολις" 2023 - Έναρξη Τρίτη 23/5/2023

34 χρόνια, η Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης, σε συνεργασία με τον Δήμο Πετρούπολης, είναι κοντά σας δημιουργώντας τους δεσμούς εκείνους που καθώς περνάει ο καιρός, γίνονται όλο και πιο δυνατοί, όλο και πιο σταθεροί. 
Παρακολουθώντας από κοντά τα κινηματογραφικά δρώμενα, η ομάδα της Κινηματογραφικής Λέσχης, είμαστε πάντα παρόντες και παρούσες στα φεστιβάλ που και αυτή τη χρονιά πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας. Βρεθήκαμε  στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο 10ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, στο 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και εφήβους (όπου η Πρόεδρος της Λέσχης μας συμμετέχει στην κριτική επιτροπή βράβευσης της ΟΚΛΕ), στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας-Νύχτες Πρεμιέρας, στο 35ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας. Ό,τι αποκομίσαμε από τη συμμετοχή μας σε όλα τα παραπάνω, μας βοήθησε στη διάρθρωση του φετινού προγράμματος του θερινού κινηματογράφου όπου προσπαθήσαμε να συμπεριλάβουμε όλα τα είδη των ταινιών που να ανταποκρίνονται στα διαφορετικά γούστα του κάθε θεατή.
Μετά τις δύσκολες χρονιές της πανδημίας που για αρκετό καιρό μας κράτησαν μακριά, τον χειμώνα που μας πέρασε επανήλθαμε δυναμικά στο Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις" με δωρεάν προβολές κάθε Τετάρτη, με πολλούς προσκεκλημένους σκηνοθέτες και συντελεστές των ταινιών, κάνοντας μαζί με το κοινό γόνιμους διαλόγους μετά το τέλος της προβολής της ταινίας του καθενός.
Για το φετινό καλοκαίρι, εκτός από τις δωρεάν προβολές την πρώτη εβδομάδα έναρξης του θερινού κινηματογράφου με επιλεγμένες ελληνικές ταινίες που παρακολουθήσαμε στο 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τις Δευτέρες του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου θα προβληθούν ταινίες με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, που η Κινηματογραφική Λέσχη έχει εξασφαλίσει μέσα από μακροχρόνιες συνεργασίες με σκηνοθέτες, ηθοποιούς και ανθρώπους που συμβάλλουν στη δημιουργία, στην ολοκλήρωση και στην τελική  έξοδο μιας ταινίας στις κινηματογραφικές αίθουσες. Και βέβαια σε όλες σχεδόν τις προβολές της Λέσχης μας, εξασφαλίσαμε την παρουσία των δημιουργών, έτσι ώστε μετά την προβολή να ακολουθεί εποικοδομητικός διάλογος με το κοινό σε μία αναζήτηση των αθέατων πλευρών της εικόνας. Γιατί για εμάς η επικοινωνία που ακολουθεί της προβολής έχει ιδιαίτερη αξία, αφού μέσα από την ανταλλαγή των απόψεων ερμηνεύουμε, αναλύουμε, εμβαθύνουμε, "ξαναβλέποντας" την ταινία μέσα από άλλες οπτικές που έρχονται να συμπληρώσουν ή να διευρύνουν ή και να τροποποιήσουν τις δικές μας. Και μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση ερχόμαστε κοντά στη σκέψη του άλλου,  ερχόμαστε κοντά στον άλλον.  
Τι είναι για εμάς το θερινό σινεμά; Είναι το μαγικό λευκό πανί, το γιασεμί και το καλοκαιρινό αεράκι να δροσίζει... Για εμάς τα "αιώνια παιδιά" είναι το Σινεμά ο Παράδεισος του Giuseppe Tornatore που ξημεροβραδιάζονται όπως το αγόρι-πρωταγωνιστής στην αίθουσα ζώντας ένα ατελείωτο, συναρπαστικό, κινηματογραφικό ταξίδι που μας χαράζει καινούργια μονοπάτια εκεί όπου η σκληρή πραγματικότητα μας εγκλωβίζει σε αδιέξοδες διαδρομές.
Σας περιμένουμε και το φετινό καλοκαίρι,  αυτά τα μονοπάτια να τα περπατήσουμε μαζί!


Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης

Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος Cine "Πετρούπολις"
25ης Μαρτίου 168, Πετρούπολη 
Δείτε ακόμη:

Τρίτη 16 Μαΐου 2023

"Close" του Λούκας Ντοντ | EDITORIAL

Αν ανοίξουμε την πόρτα του δωματίου του έφηβου γιου μας και αντικρίσουμε τον γιο μας να κοιμάται αγκαλιά με τον κολλητό του φίλο, ποια θα είναι η πρώτη μας σκέψη για τη μεταξύ τους σχέση; Και πόσο διαφορετικά θα είναι τα συναισθήματά μας από μια άλλη εικόνα που ενδόμυχα θα θέλαμε να δούμε; Την εικόνα του γιου μας αγκαλιά με ένα κορίτσι; Πόσο έχουμε καλλιεργήσει σαν ενήλικες τη σκέψη ότι η έλξη δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου σε αυτή την ηλικία  όπου εκδηλώνονται τα πρώτα ερωτικά ενδιαφέροντα και οι σεξουαλικοί πειραματισμοί, μπορεί να εντάσσονται στη φυσιολογική διαδικασία της συναισθηματικής και κοινωνικής ωρίμανσης του εφήβου; Και πόσο έτοιμοι είμαστε να αποδεχτούμε τις επιλογές τους που οι ίδιοι θα οδηγηθούν προκειμένου να ανακαλύψουν μόνοι τους όλες τις παραμέτρους μίας σχέσης που θα τους οδηγήσει στο να αξιολογήσουν οι ίδιοι σωστά αυτή τη σχέση και να της δώσουν το σχήμα και τη μορφή που ικανοποιεί τις δικές τους βαθύτερες ανάγκες; Ανάγκες που μπορεί και να μην γνωρίζουμε; Ή να μην θέλουμε να δούμε;Πόσο κοντά βρίσκεται ο έρωτας στη δυνατή φιλία ; Και πώς αυτός εκδηλώνεται; Ποιοι παράγοντες επεμβαίνουν στο να αλλοιώνουν μία πολύ δυνατή σχέση καλουπώνοντάς την στις νόρμες και τα στερεότυπα της κοινωνίας που δεν εμβαθύνει, που δυσκολεύεται πολύ να αποδεχτεί το διαφορετικό όσο και αν οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες επαίρονται για τα βήματα προόδου που έχουν κάνει σε αυτόν τον τομέα; Νόρμες που ενδόμυχα έχουμε αποδεχτεί και οικειοποιηθεί;
Τα ερωτήματα αυτά θέτονται στην ταινία του Βέλγου σκηνοθέτη και οι απαντήσεις τους δίνονται σκληρά ,αλλά με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια, στον προαύλιο χώρο του σχολείου όπου οι δύο κολλητοί φίλοι  ο Λεό και ο Ρεμί έρχονται αντιμέτωποι με έναν άλλον κόσμο έξω από τον δικό τους κλειστό κόσμο , έναν κόσμο που έρχεται σε μία πολύ μεγάλη σύγκρουση με τον δικό τους , σηματοδοτώντας τη βίαιη μετάβαση από την παιδική ηλικία στον κόσμο της σταδιακής εισόδου στην ενήλικη ζωή. Και δίνονται οι απαντήσεις στον τρόπο που τα παιδιά αυτά αντιμετωπίζονται από τους συμμαθητές τους . Έναν τρόπο που αντανακλά τον τρόπο  διαπαιδαγώγησης των συμμαθητών τους, μία διαπαιδαγώγηση που δυστυχώς έχει στηριχτεί στα στερεότυπα που για πολλά χρόνια, αιώνες θα λέγαμε, παρεμποδίζουν την ομαλή και φυσιολογική εξέλιξη των ανθρωπίνων σχέσεων.
Ο φόβος της ομοφυλοφιλίας πάντα υπάρχει, πάντα καραδοκεί στις οικογένειες και παρόλα τα βήματα προόδου που έχουν σημειωθεί, και παρά τις θεωρητικές δηλώσεις του τύπου το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η ευτυχία του παιδιών , ωστόσο πρόκειται για ένα θέμα ταμπού που αποσιωπάται, γιατί  παραμένει ταμπού στο μυαλό των ενήλικων, στο μυαλό των γονέων, στο μυαλό των ανθρώπων που ασχολούνται με την εκπαίδευση και την ψυχική υγεία των παιδιών. Που δεν τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά για αυτά τα θέματα δίνοντας τους τις πραγματικές τους διαστάσεις μέσα στα πλαίσια της προσωπικής εξέλιξης και της ελεύθερης επιλογής του κάθε ατόμου. Ένας φόβος που καλλιεργείται  εντέχνως από το ίδιο το σύστημα που τροφοδοτεί την ομοφοβία, προκειμένου να την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν όταν και όποτε χρειαστεί να αποδώσει ευθύνες στα δικά του εγκλήματα. Ενός συστήματος που πάντα φροντίζει να περιθωριοποιεί ομάδες που αποτελούν για αυτό τα μαξιλαράκια ασφαλείας , αυτά της απόδοσης και της μετάθεσης των δικών του ευθυνών που σχετίζονται με παντός τύπου εγκλήματα που το ίδιο διαπράττει (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά).
Μία πολύ δυνατή σχέση αγάπης, εμπιστοσύνης, ασφάλειας, κατανόησης και βαθιάς ενσυναίσθησης έχει αναπτυχθεί  ανάμεσα στους δύο εφήβους τον Λεό και τον Ρεμί που από μικροί μεγαλώνουν μαζί και δεν αποχωρίζονται ποτέ ο ένας τον άλλον. Μία σχέση που δείχνει ότι θα λειτουργεί  προστατευτικά και δεν πρόκειται να την αμαυρώσει κανένα γεγονός στην περαιτέρω πορεία της ζωής τους. Η ξενοιασιά της παιδικής ηλικίας στη φύση, η ίδια η ευεργετική επίδραση της φύσης, τα παιχνίδια τους σε αυτήν,  η βραδινή συντροφιά που κρατά ο ένας στον άλλον κατευνάζοντας τις εφηβικές τους  ανησυχίες, όλα αυτά δεν προοικονομούν με τίποτα αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Αυτό που θα συμβεί  όταν οι δύο κολλητοί βρεθούν στον προαύλιο χώρο του σχολείου , ενός άλλου κόσμου, έξω από τον δικό τους, ξεκινώντας τη νέα σχολική τους χρονιά. Εκεί για τον Λεό, η ταυτότητά του που επισφραγίζεται από την βαθιά φιλία του με τον Ρεμί δεν θα είναι αρκετή για να του δώσει τα διαπιστευτήρια εισόδου στο νέο κόσμο του σχολικού περιβάλλοντος. Έναν κόσμο που θέτει αυστηρά και σκληρά κριτήρια για την αποδοχή του. Έναν κόσμο που το άγγιγμα, η σωματική επαφή, το ακούμπημα του κεφαλιού του ενός στον ώμο του άλλου θα αποτελέσουν αντικείμενο σχολίων των συμμαθητών τους, που θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν ομοφυλοφιλική τη σχέση των δύο φίλων. Εκεί ο Λεό θα αναγκαστεί να αναζητήσει την κοινωνική του ταυτότητα που όμως θα την πληρώσει με πολύ μεγάλο τίμημα.
Οι στερεοτυπικές καταβολές και η ομοφοβία έρχονται στο προσκήνιο της ταινίας. Μέχρι πού επιτρέπεται να αγγίζω και να ακουμπώ τον άλλον; Από μικροί μαθαίνουμε να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας και να ελέγχουμε τη γλώσσα του σώματος προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Μαθαίνουμε να μην εκφραζόμαστε. Να «καταπίνουμε» τη γλώσσα του σώματος και να της επιτρέπουμε να εκφράζεται εκεί που οι άλλοι της το επιτρέπουν. Ο φόβος του Λεό μήπως τον πουν ομοφυλόφιλο έρχεται να διαταράξει τις σχέσεις του με τον κολλητό του φίλο. Ο φόβος αυτός που αρχίζει σταδιακά να εσωτερικεύεται έρχεται να σταθεί εμπόδιο στην φυσιολογική του ωρίμανση και στην επιλογή της σεξουαλικής του ταυτότητας. Μιας ταυτότητας που εκβιάζεται, που η ομοφοβία δεν θα την κάνει ποτέ να αποκαλυφθεί. Με έναν πολύ βίαιο , επώδυνο  εσωτερικά τρόπο ο Λεό αποχαιρετά την παιδική του ηλικία , αποχαιρετά τον φίλο του...
Όταν στην τελευταία σκηνή  στρέφει το βλέμμα του προς τα πίσω δεν αποχαιρετά μόνο αυτά, αλλά στρέφει το βλέμμα του και προς εμάς καλώντας μας  να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες για αυτόν τον βίαιο αποχωρισμό, να αναζητήσουμε τις πραγματικές αιτίες σε αυτό που συμβαίνει στον ψυχισμό ενός παιδιού που η κοινωνία το θέλει αλλιώς  και παρεμβαίνει βίαια για να κατευθύνει αυτή την αλλαγή. Να στρέψουμε το βλέμμα μας στον κολλητό του, τον Ρεμί  που δεν αντέχει αυτή την καταστροφική της επέμβαση στον δικό του κόσμο. Να πάρουμε θέση απέναντι στη στάση μιας κοινωνίας  που για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η συγκάλυψη . Μία συγκάλυψη που μας απομακρύνει μέρα με τη μέρα από τη φυσιολογική εξέλιξη, μια εξέλιξη που παρεμποδίζεται και που κανείς δεν έχει τη διάθεση να διαλύσει αυτά τα εμπόδια, ίσως γιατί πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο που η συγκάλυψη έχει γίνει κομμάτι του εαυτού μας σε τέτοιο βαθμό που να τη θεωρούμε μέρος πλέον και της δικής μας  πορείας σε αυτή τη ζωή.
Πολύ δυνατά κοντινά πλάνα, πολύ δυνατά τα βλέμματα ,πολύ δυνατές οι σιωπές, μας αποκαλύπτουν το αθέατο κόσμο του ψυχισμού των παιδιών-εφήβων. Τις στιγμιαίες αντιδράσεις τους και τα έντονα συναισθηματικά τους ξεσπάσματα, που όμως παραβλέπουμε, ενδεικτικά  των κραυγών βοήθειας και των μηνυμάτων που μας στέλνουν τα παιδιά σε ένα σύστημα που δεν τα βοηθά να εκφραστούν διαφορετικά. Και που εμείς οι ενήλικες  δεν θέλουμε να διαταράξουμε, γιατί  το βόλεμα που μας παρέχει έχει έρθει να καλύψει τα πάντα. Αρκούμαστε λοιπόν στην επιφανειακή διαχείριση τους, συγκαλύπτοντας τις κραυγές απόγνωσης αφήνοντας πίσω αυτούς που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτό, προχωρώντας μπροστά... Μόνο που το "μπροστά" θα είναι πάντα λειψό και θα αναζητά διαρκώς το γνήσιο, το ουσιαστικό που άφησε αβοήθητο πίσω να χαθεί.
Λούκας Ντοντ: Ο Βέλγος  νεαρός  σκηνοθέτης που μας έχει αποδείξει πολύ καλά (προηγούμενη ταινία του το «Girl») ότι ξέρει να κινηματογραφεί τα συναισθήματα των εφήβων, τον τρόπο να τα προβάλλει και να  φέρνει τη διαλεκτική τους αντιμέτωπη με τα στεγανά μιας κοινωνίας που αρνείται πεισματικά αυτή τη διαλεκτική.
Η ταινία έχει αποσπάσει το  Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες και ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. 

--------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της...


Τρίτη 18 Απριλίου 2023

Μια αγκαλιά για την Τρίτη e-λικία

Σκηνοθεσία: Ξένια Τσιλοχρήστου | Συμμετέχουν εκπρόσωποι των φορέων: People Behind, InterMediaKT, ΙΑΣΙΣ ΑΜΚΕ, Κοινωφελές Σωματείο Αρωγής και Φροντίδας Ηλικιωμένων και Ατόμων με Αναπηρία-ΦΡΟΝΙΤΖΩ, 50και Ελλάς, Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας. 
Πώς επιβιώνει ένας 70χρονος σε έναν κόσμο που η τεχνολογία κυριαρχεί; Ποιος είναι ο ρόλος της πολιτείας σε μια κοινωνία που γερνάει και ταυτόχρονα ψηφιοποιείται; Έχουμε σκεφτεί ποτέ ότι αυτό που για εμάς θεωρείται αυτονόητη γνώση για ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας δεν είναι; Και τελικά… αναγνωρίζουμε ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας έχουν δικαιώματα στον σύγχρονο ψηφιακό κόσμο;
Στο ντοκιμαντέρ «Μια αγκαλιά για την Τρίτη e-λικία» η Ουρανία, η Πηνελόπη, ο Τάσος, η Ξανθίππη, η Αγγελική και ο Θοδωρής, κάτοικοι Αθήνας και Πάτρας, όλοι άνω των 65 ετών, μιλούν με ειλικρίνεια και χιούμορ για το πώς ήρθαν (ή δεν ήρθαν) σε επαφή με τους υπολογιστές και τον τρόπο με τον οποίον η ψηφιοποίηση του κράτους και των υπηρεσιών έχει αλλάξει τη ζωή τους. Εκπρόσωποι 6 οργανισμών που ασχολούνται με τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας συζητούν για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει η πολιτεία ώστε να διασφαλίσει την ισότιμη συμμετοχή των ατόμων 65+ στον ψηφιακό κόσμο, ώστε να μην καταπατάται κανένα ανθρώπινο δικαίωμα στην πορεία της τεχνολογικής εξέλιξης.
Σύμφωνα με τις στατιστικές, σε 9 χρόνια από σήμερα υπολογίζεται ότι το 33% του πληθυσμού στην Ελλάδα θα είναι άνω των 60 ετών. Το ποσοστό θα φτάσει στο 40,8% μέχρι το 2050. Είναι η ώρα ν’ αγκαλιάσουμε τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Να διασφαλίσουμε ότι ζουν σε έναν κόσμο ισότιμο, που τους περιλαμβάνει όλους, χωρίς να αφήνει κανέναν πίσω. Είναι η ώρα να αγκαλιάσουμε εμάς, όπως θα είμαστε σε λίγα χρόνια.
Ένα ντοκιμαντέρ για την ισότιμη πρόσβαση των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας στον ψηφιακό κόσμο.
Σε συνεργασία με: ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «∆. ΓΛΗΝΟΣ», Γ’ ΕΛΜΕ ∆ΥΤ. ΑΘΗΝΑΣ
Τετάρτη 19/4/2023
Ώρα προβολής 20:00
Είσοδος Ελεύθερη
Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις" - Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης (Μπουμπουλίνας 59 & Αθ. Διάκου)


Δευτέρα 3 Απριλίου 2023

Πέμπτη 6/4/2023 | Στην Αυλή του Σχολείου

Βέλγιο (2021) | Διάρκεια: 81' | Σκηνοθεσία: Λορά Βαντέλ | Με τους: Μάγια Βαντερμπέκ, Γκούντερ Ντουρέ, Καρίμ Λεκλού, Λορά Βερλίντεν
Όταν η Νορά βλέπει ότι ο Αμπέλ πέφτει θύμα bullying από άλλα παιδιά, σπεύδει να τον προστατεύσει. Όμως ο Αμπέλ της ζητά να μην πει τίποτα. Παγιδευμένη ανάμεσα στον κόσμο των ενηλίκων και τον κόσμο των παιδιών, η Νορά προσπαθεί να βρει τη θέση της.
Υπάρχει κάτι πιο αθώο αλλά ταυτόχρονα τρομακτικό, από την πρώτη μέρα σε καινούριο σχολείο για ένα 7χρονο παιδί; Τυφλόμυγα και τιμωρίες, γέλιο και φόβος, η επίπονη και απαραίτητη ανάγκη του ανήκειν και η δύσκολη συνθήκη του σχολικού εκφοβισμού, μέσα από τα μάτια (και το ύψος) των παιδιών.
Βραβείο FIPRESCI Τμήματος "Ένα Κάποιο Βλέμμα" στο Φεστιβάλ Καννών 2021
Ειδικό Βραβείο για την Προώθηση της Ισότητας των Φύλων - Φεστιβάλ Σαράγιεβο 2021
Σε συνεργασία με: ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «∆. ΓΛΗΝΟΣ», Γ’ ΕΛΜΕ ∆ΥΤ. ΑΘΗΝΑΣ
Πέμπτη 6/4/2023
Ώρα προβολής 20:00
Είσοδος Ελεύθερη
Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις" - Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης (Μπουμπουλίνας 59 & Αθ. Διάκου)


Ετικέτες

Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης dimos petroupolis petroupoli.gov.gr pkdp.gr σινέ πετρούπολις Δήμος Πετρούπολης Θερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης δημοτικός κινηματογράφος πετρούπολης Θερινό Σινεμά Πετρούπολης Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης πολιτιστικό κέντρο πετρούπολης πρόγραμμα 2017 Κινηματοθέατρο Πετρούπολις editorial άρθρα Ελεύθερη είσοδος παιδική ταινία πρόγραμμα 2018 όσκαρ πρόγραμμα 2019 ελληνική ταινία cinelesxi_petroupolis Petroupoli Πετρούπολη καλοκαίρι 2022 Ταινίες Ινστιτούτο Θερβάντες Σινεμά Πετρούπολη καλοκαίρι 2018 πρόγραμμα 2020 καλοκαίρι 2019 καλοκαίρι 2021 Ισπανική πρεσβεία καλοκαίρι 2020 κωμωδία καλοκαίρι 2023 Πρεσβεία Αργεντινής Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης γαλλική ταινία ισπανική ταινία πρεσβεία βενεζουέλας ιταλική ταινία χειμώνας 2019-2020 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ιρανική πρεσβεία Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών Πρεσβεία Νορβηγίας ιρανική ταινία Απρίλιος 2019 Ιούνιος 2023 πρόγραμμα 2021 Πρεσβεία Ουρουγουάης Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πρεσβεία Ισημερινού