Θερινός Κινηματογράφος "Σινέ Πετρούπολις"

Το καλοκαίρι έφτασε και για μια ακόμη χρονιά σας προσκαλούμε να απολαύσουμε μαγευτικές βραδιές αφιερωμένες στην Έβδομη Τέχνη.

Για 29η συνεχόμενη χρονιά έχουμε επιλέξει ταινίες και ντοκιμαντέρ από το συνολικό φάσμα του Παγκόσμιου Κινηματογράφου, επιδιώκοντας να καλύψουμε τις προτιμήσεις όλων των ηλικιών. Το πρόγραμμα του ‘’Σινέ Πετρούπολις’’ καθώς και αναλυτικές πληροφορίες με τρέιλερ για την κάθε ταινία , μπορείτε να δείτε εδώ >>

Ο Θερινός Κινηματογράφος θα καλωσορίσει την Κυριακή 20 Μαΐου 2018 επιλογές από το 40ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (σε συνέχεια του χειμερινού αφιερώματος) και ένα 6ήμερο αφιέρωμα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Τις προβολές για μια ακόμη χρονιά θα τιμήσουν με την παρουσία τους οι δημιουργοί και οι συντελεστές των ταινιών.

Σας περιμένουμε όλες και όλους να αποδράσουμε από τη δύσκολη καθημερινότητα στο θερινό σινεμά της πόλης μας, να βρεθούμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις και προβληματισμούς για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, στη πόλη μας, στη χώρα μας και στις γείτονες χώρες. Να γίνουμε όλοι μια παρέα και να μεγαλώσουμε κι αυτή της Κινηματογραφικής Λέσχης, να ενημερωθείτε για τις δράσεις μας τον ερχόμενο χειμώνα  Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις".

Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης

Η Έμιλι Ελίζαμπεθ Ντίκινσον γεννήθηκε το 1830 και πέθανε το 1886 στο Αμερστ της Μασαχουσέτης. Όσο ήταν εν ζωή δημοσίευσε μόνο 5 ποιήματά της - 3 από αυτά ανώνυμα. Μετά το θάνατό της αναγνωρίστηκε ως μία από τις σπουδαιότερες αμερικανίδες ποιήτριες και μία από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα. Η υστεροφημία της είναι αυτής της παράδοξης, μοναχικής, καταθλιπτικής γεροντοκόρης που τα τελευταία χρόνια της ζωής της απομονώθηκε στη σοφίτα του πατρικού της, φορώντας λευκά, κρυμμένη μέχρι το θάνατό της - από μία σπάνια ασθένεια των νεφρών ή από ραγισμένη καρδιά, κανείς δε γνωρίζει ακριβώς. Ο Τέρενς Ντέιβις έρχεται για να φωτίσει όχι μία νέα πτυχή της ποιήτριας ακριβώς, όσο να καταθέσει ένα μανιφέστο για τη ζωή και το θάνατο, τον άκρατο ρομαντισμό και την μηδενιστική πραγματικότητα, τον αγώνα για ηθική και συναισθηματική πίστη στα ιδανικά που έρχονται κόντρα στην προσωπική ευτυχία. Στρέφει τον καθρέφτη στις ζωές που δε ζούμε, στο χρόνο που τρέχει χωρίς έλεος και μας συστήνει το θάνατο που μας περιμένει όλους. Ενδιάμεσα έχουμε μία ευκαιρία για ευτυχία. Ας την αναζητήσουμε...