Ο Τζορτζ, ένας σερίφης που έχει πλέον βγει στη σύνταξη, και η η σύζυγός του, Μάργκαρετ, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τον θάνατο του μονάκριβου γιου τους, ξεκινούν ένα ταξίδι ώστε να βρουν τον εγγονό τους και την, ξαναπαντρεμένη πλέον με έναν κακοποιητικό σύζυγο, νύφη τους Λόρνα. Ενώ το πένθος της απώλειας δεν έχει ακόμη καταλαγιάσει, αυτή η αναζήτηση θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα μεγάλο μυστικό και θα τους οδηγήσει στο κατώφλι της επικίνδυνης οικογένειας που ζει μακριά από τον πολιτισμό και υπακούει στη μητριαρχική φιγούρα της Μπλανς Γουίμποϊ (την υποδύεται η Λέσλι Μάνβιλ), η οποία θα τους αναγκάσει να δώσουν μάχη για τη ζωή τους.

Μία ανθρωποκεντρική, γλυκόπικρη μπαλάντα, με φιλοσοφία νέο-γουέστερν και έντονα στοιχεία σασπένς, τοποθετημένη στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Οι Οικογενειακοί Δεσμοί είναι ένα απρόσμενο, αγωνιώδες δράμα χαρακτήρων που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Αμερικάνικη Δύση. Μια ιστορία για τη δύναμη των δεσμών αίματος, για την αναγκαιότητα της θυσίας και για την προσωπική εξιλέωση μέσα από τον αγώνα για όσους αγαπάμε.

Ο βουβός θρήνος, η τολμηρή αντίσταση στη σκοτεινή πλευρά της μητριαρχίας, η επιβολή της βίαιης πατριαρχίας, η σιωπηλή κατανόηση μεταξύ ανθρώπων που έχουν ζήσει πολλά χρόνια μαζί, η άρνηση απέναντι στους ψυχολογικούς χειρισμούς, τα καλά θαμμένα τραύματα, οι ενοχές για τα μοιραία λάθη, η ανάγκη για λύτρωση και η αδιαπραγμάτευτη ανιδιοτέλεια των οικογενειακών δεσμών, δένουν αρμονικά σε αυτό το καλοφτιαγμένο δράμα, που επιλέγει να μη φωνάξει τα μαθήματα ζωής που επικοινωνεί, αλλά να μιλήσει διακριτικά για όλα τα διαχρονικά ζητήματα που θέτει στον θεατή.

Η τολμηρή αναζήτηση των δυο κινηματογραφικών ηρώων, είναι βασισμένη στο βιβλίο "Let Him Go" (2013) του συγγραφέα Λάρι Γουάτσον. H ταινία πατάει δραματουργικά σε πολλά είδη – από το πατροπαράδοτο γουέστερν μέχρι το οικογενειακό μελόδραμα, από το θρίλερ αγωνίας μέχρι το αστυνομικό μυστήριο και κινείται ευέλικτα ανάμεσα στο κλειστοφοβικό σασπένς και στο road movie με φόντο τον ανοιχτό ορίζοντα.

Τρεις απελπισμένοι μπαμπάδες είναι πεπεισμένοι πως οι κόρες τους έχουν διαλέξει τον λάθος σύντροφο. Θεωρώντας πως κάνουν το σωστό, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ξεφορτωθούν τους τρεις αντισυμβατικούς μνηστήρες, δοκιμάζοντας την υπομονή των συζύγων τους και ρισκάροντας τελικά τους δικούς τους γάμους...

Οι ξεκαρδιστικές περιπέτειες τριών μπαμπάδων, που προσπαθούν να…συνετίσουν τις ερωτικώς ατίθασες νεαρές θυγατέρες τους! Οι τρεις πενηντάρηδες, φίλοι και συγγενείς, βλέπουν την ήσυχη ζωή τους να τινάζεται στον αέρα με τα καμώματα των κοριτσιών τους: Η Βαλεντίνα, η κόρη του γιάπη δικηγόρου Αρτούρο, παρατάει τον γαμπρό την ημέρα του γάμου τους, για τα μάτια της Άλεξ, μιας απελευθερωμένης μαύρης κοπέλας, βίγκαν και αντικαπνίστριας! Η Μάρτα, η κόρη του αστυνομικού Αντόνιο, τα’ χει φτιάξει με τον Σιμόνε, ένα ζόρικο ράπερ, που καπνίζει χασίς και τα χώνει με τη μουσική του στους «μπάτσους», ενώ η Σάρα, η κόρη του Πόλι, ετοιμάζεται να φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες για να χαρεί τον έρωτά της με τον Λουίτζι, ένα γυναικά, πρώην συμμαθητή και  συνομήλικο του πατέρα της… Είναι αυτονόητο πως οι τρεις συντηρητικοί μπαμπάδες απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τις σχέσεις των υπέροχων κοριτσιών τους, θεωρώντας τις εντελώς ακατάλληλες γι’ αυτά. Έτσι, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επαναφέρουν τις μικρές στο σωστό δρόμο, ακόμα και με κίνδυνο να κλονιστεί, από τις ανορθόδοξες πράξεις τους, η σχέση τους με τις γυναίκες τους!

Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί ενα ταξίδι στην δική μας blue zone δηλώνοντας από την αρχή ότι "...αυτά που θέλω να πω είναι τόσα πολλά, που δεν ξέρω τι να πρωτοπώ".

Το ταξίδι ξεκινά με το πιό όμορφο φεγγάρι που χαρίζει το νησί στη συνάντηση μητέρας γιού, περνά στην Ικαρία του χθες που μπερδεύεται στο σήμερα μέσα από τους πρωταγωνιστές, κι απο εκεί στα δύσκολα παιδικά χρόνια, στο δανεικό φαγητό, την αίσθηση του άγριου Αιγαίου.

Επισκέπτεται τον τόπο  που γέννησε τους μύθους, τις καλομοίρες, το ξωτικό, το καλάμι που συντηρεί τη φωτιά, το όνειρο που έδωσε τη γέννηση,  το σταμάτημα του χρόνου... Παρακολουθεί την ιστορία της Θεοκτίστης που ξορκίζει την απειλή μιάς αρπαγής και συνομιλεί με τις γυναίκες που κρατούσαν τα σπίτια, χορεύουν ζειμπέκικο σαν να πετάνε και ακούει ιστορίες για την πορεία μέχρι τις σπηλιές του Μωυσέως. 

Ακούει ιστορίες για τον νόστο... για τη δυσκολία μιας ολόκληρης γενιάς να ομολογήσει τα συναισθήματα της, την νύφη που στολίζει τον σταυρό, την μοναξιά και τις συζητήσεις που έπρεπε να ξεκινήσουν από την αρχή.

Θυμάται τον φόβο στα παλιά τα χρόνια, τους εξορίστους σαν συγκάτοικους και διώχνει τη μελαγχολία, κρατά την χαρά και την αγάπη για τη ζωή μέσα από την χάρη του τάνγκο και του βαλς. 

Βιώματα βρίσκουν κοινή συνισταμένη, ταυτίζεται η πορεία τους στα βήματα του ικαριώτικου που  ξυπνά τον Διόνυσο κι αφήνεται στο χορό... χορός κυκλικός, χορός ρυθμός, χορός ζωής...

το νησί ταυτίζεται με τον εαυτό μας, το νησί ως τέλος (σκοπός),  ως αγάπη,  ως μοίρα… 

Η Ικαρία συνεχίζει το ταξίδι της σαν ξεχασμένη κιβωτός, ξεπερνά τα γεωγραφικά της όρια και γίνεται ετσι απλά το σπίτι των παιδικών μας χρόνων, η δική μας Ουτοπία.