Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σάββας Σκληρός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σάββας Σκληρός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 2 Αυγούστου 2020

Οι ταινίες μου: Requiem for a Dream | EDITORIAL

Το Requiem for a Dream (Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο) είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ αμερικανικής παραγωγής που κυκλοφόρησε το 2000 και αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Hubert Selby Jr. Σκηνοθετημένο απ’ τον Darren Aronofsky και με πρωταγωνιστές τους Ellen Burstyn, Jared Leto, Jennifer Connelly και Marlon Wayans, η ταινία απεικονίζει πώς ο εθισμός των τεσσάρων πρωταγωνιστών σε διαφορετικές μορφές ναρκωτικών, τους διαλύει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Ο Darren Aronofsky σκηνοθετεί μια ταινία-σταθμό για το μοντέρνο σινεμά, μια ιστορία για την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και τις εμμονές, τη μοναξιά, αλλά και την άρνηση της πραγματικότητας. Η ταινία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών το 2000 λαμβάνοντας θριαμβευτικές κριτικές. Η Ellen Burstyn ήταν, δικαιωματικά, υποψήφια για Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την ανατριχιαστική ερμηνεία της.
Η Sarah Goldfarb (Ellen Burstyn) είναι μια ηλικιωμένη, υπέρβαρη χήρα, που ζει στο Μπρούκλιν μία επαναλαμβανόμενη, βαρετή ζωή. Όταν της δίνεται η ευκαιρία να εμφανιστεί σε μια δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή αυτοβοήθειας, αποφασίζει να χάσει βάρος, ώστε να μπορέσει να χωρέσει στο μικρό κόκκινο φόρεμα που φορούσε πριν από την αποφοίτηση του γιου της. Ανίκανη να ακολουθήσει μια υγιεινή διατροφή, στρέφεται σε χάπια, τα οποία αποδεικνύεται ότι δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από τη δημιουργία υπερκινητικότητας, που καίει τα κιλά, αλλά με τι κόστος;
Ο προβληματικός γιος της, Χάρι (Jared Leto), ξεκινάει μια μικρή επιχείρηση ναρκωτικών με τη βοήθεια του καλύτερου φίλου του, Tyron (Marlon Wayons). Πολύ γρήγορα πετυχαίνουν, αλλά εθίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ουσίες, καθώς αυξάνεται η ανάγκη για δοκιμή των "εμπορευμάτων". 
Καθώς ξεκινάει ο "κατήφορος", ο Χάρι απομακρύνεται από εκείνους που τον φροντίζουν. Αυτός και η μητέρα του χάνουν ο ένας τον άλλον όλο και περισσότερο. Τελικά, ο Χάρι και ο Tyron γίνονται τόσο αποφασισμένοι να αντισταθμίσουν τις οικονομικές απώλειες που προκαλούνται από την κατάχρηση των "προϊόντων τους", που ξεχνούν τη φιλία τους. Βυθισμένη στον δικό της εξευτελιστικό κόσμο, η Μάριον (φίλη του Χάρι) τους αγνοεί όλους, βλέποντας την ηρωίνη ως το κλειδί για την ευτυχία της. Οι χαρακτήρες σταδιακά παραβλέπουν τι τους έκανε να ξεκινήσουν την "κακή" συνήθεια τους, καθώς βυθίζονται όλο και περισσότερο.
Το Requiem for a Dream δεν περιβάλλεται από τις υποτιθέμενες απολαύσεις του εθισμού, αλλά δίνει στον θεατή μια ειλικρινή απεικόνιση του τι θα συμβεί αν αυτό που νομίζεις ότι ελέγχεις, αρχίζει να σε ελέγχει. Η ταινία αρνείται να κάνει τα ναρκωτικά να φαίνονται ελκυστικά. Δεν παίρνει ποτέ την εύκολη διέξοδο και ο Aronofsky παραμένει πιστός στην ιστορία του. Ξέρει ότι για να πει σωστά μια ιστορία σχετικά με τον εθισμό, δεν πρέπει να καταλήξει σε ένα ονειρικό "όλα θα πάνε καλά", δείχνει την ωμή αλήθεια. Καθώς η ταινία φτάνει στο τέλος της, σου αφήνει μια θλίψη και ταυτόχρονα τη συνειδητοποίηση για τις εμμονές που οδηγούν, σχεδόν πάντα. σε αυτοκαταστροφικά αποτελέσματα. 
Σε κάποια σημεία, η ταινία είναι επώδυνη, σχεδόν βασανιστική. Ωστόσο, κοιτάζοντας την ουσία των πραγμάτων και το βαθύτερο νόημα τους, η ταινία θα μείνει χαραγμένη για πολύ καιρό στις μνήμες όσων την παρακολουθήσουν. 
Το καθηλωτικό ομώνυμο soundtrack του Clint Mansell, που μας ανατριχιάζει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, το ακούμε ακόμα γύρω μας σε ταινίες και διαφημιστικά σποτ, ύστερα από 20 χρόνια!
ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ: Το όνειρο του Χάρι με τη Μάριον στην προβλήτα και φυσικά το τέλος της ταινίας.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ: Ότι η Ellen Burstyn έχασε το Όσκαρ από τη Julia Roberts (!) 
ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ: Ο Jared Leto για να μπει στο πετσί του ρόλου, εκτός από την εξαντλητική δίαιτα που τον έκανε για να χάσει 12 κιλά σε 2 μήνες, έκανε αποχή από το σεξ και τη ζάχαρη για να δημιουργήσει σύνδρομα στέρησης;
---------------------------------
Αφροδίτη Παπαδάκη
Μένει στην Πετρούπολη και είναι μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης από το 2011. 
Ασχολείται με τα οικονομικά και το χορό. 
Στον ελεύθερο χρόνο της κάνει γιόγκα, διαβάζει βιβλία και βλέπει πολλές ταινίες και ξένες σειρές.
Instagram: @aphrobooky

Οι ταινίες μου: Bram Stoker’s Dracula | EDITORIAL

Μέσα από αυτή την σειρά "άρθρων-παρουσιάσεων" θα σας μιλώ για τις ταινίες που λάτρεψα, που με έκαναν να ερωτευθώ ακόμη περισσότερο το κινηματογραφικό πανί και καθόρισαν το γούστο μου. Σίγουρα δεν θα βρεις αριστουργήματα που ίσως να περίμενες, αλλά η λίστα έχει προσωπικό τόνο και κάποιες ενοχικές απολαύσεις.
To 1897, ο Bram Stoker θα υπογράψει ένα από σημαντικότερα έργα της φανταστικής λογοτεχνίας και του γοτθικού τρόμου, το οποίο μετά από έναν αιώνα συνεχίζει να τρομάζει και να γοητεύει. Η πλοκή διαδραματίζεται σε ημερολογιακές αφηγήσεις και επιστολές των χαρακτήρων του. Ο "Δράκουλας" του Stoker δεν αποτελεί το πρώτο μυθιστόρημα για βρικόλακες και βαμπίρ, μιας και ο ίδιος εμπνεύστηκε από έργα του Τζον Πολιντόρι, του Τζόζεφ Σέρινταν Λε Φανού και της Εμίλυ Γκέραρντ. Η πρώτη κινηματογραφική αποτύπωση του  θρύλου του Κόμη Δράκουλα έγινε με το εμβληματικό Nosferatu του Φρίντριχ Μουρνάου το 1922 το οποίο βασίστηκε στην ιστορία του Stoker, αλλά δεν ήταν πιστή αναφορά στους χαρακτήρες και την πλοκή του βιβλίου. Ο επόμενος κινηματογραφικός Δράκουλας ήταν ο γνωστός για τους ρόλους του σε ταινίες τρόμου και sci-fi, Μπέλα Λουγκόζι όπου έμελλε πριν την ενσάρκωση του Κόμη από τον Κρίστοφερ Λι (που τον υποδύθηκε 10 φορές) να είναι ο πιο αναγνωρίσιμος Δράκουλας στην ιστορία του σινεμά.
Ύστερα από αρκετές ταινίες και κυρίως sequel, το 1992 ο Φράνσις Φορντ Κόπολα μετά τον "Νονό ΙΙΙ" και ύστερα από προτροπή της Γουινόνα Ράιντερ θα διαβάσει ένα σενάριο με τίτλο "Dracula: The Untold Story" και θα πειστεί να δουλέψει επάνω στο συγκεκριμένο πρότζεκτ.  Άλλωστε ο ίδιος σε συνέντευξη του μετά από χρόνια θα δηλώσει ότι ήταν λάτρης τόσο του βιβλίου του Stoker όσο και της ταινίας "Nosferatu". Επιλέγει τον τίτλο "Bram Stoker’s Dracula" σεβόμενος το έργο και την πρωτότυπη πηγή του συγγραφέα όπως ακριβώς είχε πράξει και στην τριλογία του Νονού προσθέτοντας στον τίτλο το όνομα του συγγραφέα, Mario Puzo. Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και ύστερα από αρκετά δοκιμαστικά άλλων ηθοποιών, όπως ο Βίργκο Μόντερσεν, θα επιλεχθεί ο Γκάρι Όλντμαν. Ο Κόπολα θα τον πλαισιώσει με δύο νέους και ανερχόμενους ηθοποιούς στο Χόλιγουντ τη δεκαετία του 1990, την Γουινόνα Ράιντερ και τον Κιάνου Ρίβς (που υποδύονται την Μίνα και τον Τζόναθαν Χάρκερ αντίστοιχα), ενώ ο ρόλος του Βαν Χέλσινγκ θα δοθεί στον Άντονυ Χόπκινς. 
Η ταινία θα ξεκινήσει με την πρωτότυπη ιστορία του Βλαντ Ντράκουλα το 1462 ο οποίος ορκίζεται στον θεό ότι θα πάρει εκδίκηση για τον θάνατο της γυναίκας του Ελιζαμπέτα η οποία πληροφορήθηκε τον θάνατο του στο πεδίο της μάχης και αυτοκτόνησε. Ύστερα από την εισαγωγή μεταφερόμαστε στο 1897 στο τρένο με τον Τζόναθαν Χάρκερ, έναν δικηγόρο από το Λονδίνο που ταξιδεύει στην Τρανσυλβάνια για να αναλάβει έναν πελάτη, τον Κόμη Δράκουλα, ο οποίος απέκτησε κινητή περιουσία στο Λονδίνο. Ο Κόμης αφού δει μια φωτογραφία της Μίνα, μνηστής του Χάρκερ και πειστεί για την εκπληκτική ομοιότητα της με την νεκρή γυναίκα του, αποφασίζει να ταξιδέψει στην Αγγλία αφού παγιδέψει τον Τζόναθαν στο κάστρο του. Σε σύγκριση με το βιβλίο του Stoker, δεν εντοπίζονται πολλές διαφορές στο σενάριο, ωστόσο στην ταινία βλέπουμε ότι αναπτύσσεται ρομαντικό ειδύλλιο ανάμεσα στον Κόμη και την Μίνα.
Η ερμηνεία του Γκάρι Όλντμαν είναι αξιομνημόνευτη με αρκετούς αυτοσχεδιασμούς (παράδειγμα η σκηνή που γεύεται με πάθος το αίμα από το ξυραφάκι του Χάρκερ) ενώ έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο μακιγιάζ του Δράκουλα ο οποίος αποτυπώνεται με όλες τις μορφές του, αποκρουστικές και μη. Ο Κόπολα κάνει φόρο τιμής σε αρκετές ταινίες τρόμου από το παρελθόν (η σκιά της μπέρτας και της σιλουέτας του ήρωα που καθιερώθηκε από το Nosferatu) αλλά δίνει μια πιο στιβαρή και gothic προσέγγιση στον θρύλο του Δράκουλα που φτάνει στα όρια του τρόμου σε αρκετές περιπτώσεις. Ίσως αυτή η ταινία και ο "Πορφυρός Λόφος" να είναι από τις πιο αυθεντικές gothic-horror παραγωγές του Αμερικανικού σινεμά. Αν μη τι άλλο ο σχεδιασμός των κουστουμιών (βραβεύτηκε με Όσκαρ στην συγκεκριμένη κατηγορία) έρχεται να τονώσει το κλίμα και το ύφος που θέλει να αποδώσει ο Κόπολα. Ο σχεδιασμός ειδικά του νυφικού φορέματος της Lucy (θύμα του Δράκουλα) όταν γίνεται βαμπίρ από την Eiko Ishioka είναι ενδεικτική. Η σκηνή στο νεκροταφείο είναι επικίνδυνα όμορφα τρομακτική με τον Κόπολα να την γυρίζει σε reverse ανεβάζοντας τα ρίγη του τρόμου κατακόρυφα.
Αυτό που δρα αρνητικά στην ταινία είναι η χλιαρή αποτύπωση και παρουσίαση του Τζόναθαν Χάρκερ, με αποτέλεσμα η ερμηνεία του Κιάνου Ρίβς να κυμαίνεται σε αρκετά μέτριο επίπεδο. Η Ράιντερ συνεχίζει ένα καλό σερί ερμηνειών και συμμετοχών σε μεγάλες παραγωγές (που δεν κράτησε πολύ), όντας εκείνη την περίοδο μια από τις πιο υψηλά αμοιβόμενες ηθοποιούς στο Χόλιγουντ ενώ ο Χόπκινς είναι η τέλεια επιλογή για τον Βαν Χέλσινγκ. Ο Όλντμαν ως ένας "chameleon" της υποκριτικής μπορεί να υποδυθεί τα πάντα και να μεταμορφωθεί σε οτιδήποτε του ζητηθεί, δείχνοντας τα διαπιστευτήρια του πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου. 
Δεν θα προχωρήσω σε σύγκριση ποιος είναι καλύτερος ως Κόμης Δράκουλας γιατί θα ήταν άδικο για τις ερμηνείες των Λι και Λουγκόζι με την κάθε μια να έχει τελείως διαφορετικά στοιχεία. Την ερμηνεία που θα ξεχωρίσω προσωπικά είναι αυτή της Σάνι Φροστ ως Lucy, γιατί κατάφερε και προκάλεσε πολλούς εφιάλτες στους πάντες και ιδιαιτέρως σε εμένα όταν είχα πρωτοδεί την ταινία σε μικρή ηλικία.
Ο Δράκουλας του Κόπολα είναι μια από τις ταινίες τρόμου που λατρεύω. Είναι η τελευταία μεγάλη ταινία του και σίγουρα αν δεν την έχεις δει ή την έχεις προσπεράσει μην διαστάσεις να την δεις ακόμα και να την θυμηθείς.

ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ: Την σκηνή με την Lucy ως βρικόλακα να κατεβαίνει στο νεκροταφείο
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ: Την χλιαρή ερμηνεία του Κιάνου Ριβς
ΗΞΕΡΕΣ: Ότι η Μόνικα Μπελούτσι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κινηματογραφικό πανί, υποδυόμενη τη Νύφη του Κόμη Δράκουλα;
------------------------------------------------------------------------

Σάββας Σκληρός 
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης. Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία και κατοικεί από το 1998 στην Πετρούπολη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στον τομέα Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας των Ενόπλων Δυνάμεων. Λάτρης του καλού σινεμά, της λογοτεχνίας και του αθλητισμού. 
Instagram: @Savas_Skliros







Τετάρτη 15 Ιουλίου 2020

Δυο Πόρτες Έχει η Ζωή | EDITORIAL

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έχει γράψει για την Ευτυχία του λαϊκού τραγουδιού: "Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου… Τη θυμάμαι πάντοτε με ένα μαντίλι στα μαλλιά, να με κοιτάζει με το πονηρό της βλέμμα και ξάφνου να μου πετάει ένα δίστιχο, όπως Σαράντα μέρες κι άλλη μια / περπάτησα στην ερημιά, για να δει, από την έκφραση των ματιών μου, αν μου άρεσε και πόσο. Και άλλοτε να με βρίζει επειδή μου είπε με την βραχνή, τσακισμένη από το τσιγάρο φωνή της, Να’ ταν ο πόνος άνθρωπος / να 'ρχόμαστε στα χέρια, κι εγώ έμεινα απαθής. Και άλλοτε, πάλι, να μου επαναλαμβάνει ένα ολόκληρο πρωινό δύο στίχους για να μου μαλακώσει την ψυχή, επειδή ήμουν σεκλετισμένος: Πέρασα νύχτα απ’ τη ζωή / και με κλειστά τα μάτια…Όλα αυτά χρόνια που την συναντούσα και κουβεντιάζαμε , μου είπε πάρα πολλά για την ζωή της. Ουδέποτε όμως, με μια σειρά. Πάντοτε αποσπασματικά. Ποτέ όμως δεν μου είπε ούτε μια λέξη για το μεγάλο πάθος της. Την χαρτοπαιξία. Το πάθος που την ανάγκασε να δανείζεται – δανεικά και αγύριστα – απ’ όλο τον κόσμο και να αδιαφορεί -αυτή, που υπήρξε μια αρχόντισσα- για την αξιοπρέπειά της".
Ο Άγγελος Φραντζής επιλέγει να αποτυπώσει αυτή την εικόνα της στιχουργού μέσα στην ταινία. Η Μικρασιατική Καταστροφή και το δράμα του ξεριζωμού δεν έρχονται να τεθούν υπό το μικροσκόπιο του σκηνοθέτη και του σεναριογράφου αλλά αποτελούν την αφετηρία της εξιστόρησης της καλλιτεχνικής πορείας της Παπαγιαννοπούλου. Το δράμα της καταστροφής και της τραυματικής μνήμης εκφράζεται μέσα από τα τραγούδια και τους βιωματικούς στίχους της Ευτυχίας, που έρχονται να αντικαταστήσουν από μόνα τους κάθε σκηνή κορυφαίου ανθρωπιστικού και εθνικού δράματος όπως έχουν γυριστεί με το τσουβάλι στο ελληνικό και παγκόσμιο σινεμά. 
Η ταινία είναι μια καθαρή και αυθεντική βιογραφία γύρω από την ζωή της, τα πάθη της και του καλλιτεχνικού έργου της που πέρασε από πολλά κύματα αλλά σημάδεψε την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Αυτό φαίνεται από την θέση που κατέχουν οι στίχοι της στις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων ιδιαιτέρως όσων γεύτηκαν τις δύσκολες κοινωνικοοικονομικές μεταβολές της εποχής χωρίς όμως να χάσουν την διαχρονική ταυτότητα και σημασία τους.
Πρόκειται για ένα ανθολόγιο που ξεκινάει με μια γιορτή προς τιμήν της και κάθε συμβάν στη ζωή της έρχεται να διακόψει την ροή, να μας ταξιδέψει στο παρελθόν και να μας αφηγηθεί την ιστορία της Ευτυχίας ξεκινώντας από την καταστροφή της Σμύρνης του 22. Σημαντικοί άνθρωποι που πέρασαν και σημάδεψαν τη ζωή της, οικογενειακές ιστορίες, έρωτες, δυστυχίες και η γνωριμία μαζί με τη σταδιακή αναγνώριση από τα ιερά τέρατα της ελληνικής μουσικής όπως ο Βασίλης Τσιτσάνης. Βλέπουμε μια γυναίκα με κουλτούρα, με γνώση και αγάπη για τις Τέχνες που αναζητά αναγνώριση και επιζητά την ανεξαρτησία της. Είναι μια προσωπική ταινία που θέλει να ξετυλίξει το κουβάρι μιας χαρισματικής προσωπικότητας χωρίς τυμπανοκρουσίες και υπερβολές με κάθε σεβασμό στον άνθρωπο και στα πάθη του. 
Η Κάτια Γκουλιώνη (συνεργάστηκε με τον Φραντζή και στο "Ακίνητο Ποτάμι") σκιαγραφεί τα πρώτα βήματα της Ευτυχίας και παραδίδει με έναν τρόπο σκηνοθετικά και σεναριακά υποδειγματικό την σκυτάλη στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη για την κορύφωση του δράματος. Προσωπικά βρίσκω την επιλογή των δύο ηθοποιών εξαιρετικά εύστοχη και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης μιας και οι δύο ερμηνείες αντιπροσωπεύουν δυο διαφορετικές ηλικιακές ψηφίδες. Η Γκουλιώνη ερμηνεύει την αθωότητα και τα πρώτα βήματα πριν την ωρίμανση της Ευτυχίας, ενώ η Καραμπέτη έρχεται για να αναπαραστήσει το προσωπικό δράμα, το πάθος για τα χαρτιά και τις κρυφές πτυχές της ψυχοσύνθεσης της. Αναμφίβολα και το υπόλοιπο καστ έρχεται να τελειοποιήσει και να συμπληρώσει την προσωπογραφία της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Ακόμα και οι ιστορικές καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες είναι καλογραμμένες και δεν παρουσιάζονται ως άσεμνες καρικατούρες όπως έχουμε δει αρκετές φορές στο παρελθόν.
Έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Η ίδια τα έκανε στίχους και μας τα αφηγήθηκε όλα από μόνη της. Είναι η ζωή του κάθε ανθρώπου, από την γέννηση ως τον θάνατο του. Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα, σεργιάνισα ένα πρωινό, κι ώσπου να 'ρθει το δειλινό από την άλλη βγήκα. Η ταινία ακολουθεί αυτή την διαδρομή της ζωής και του έργου της, σε ένα βίωμα που δεν θα σε αφήσει ασυγκίνητο και θα μιλήσει στην καρδιά και την ψυχή σου, όπως άλλωστε και οι στίχοι της Ευτυχίας.
------------------------------------------------------------------------

Σάββας Σκληρός 
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης. Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία και κατοικεί από το 1998 στην Πετρούπολη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στον τομέα Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας των Ενόπλων Δυνάμεων. Λάτρης του καλού σινεμά, της λογοτεχνίας και του αθλητισμού. 
Instagram: @Savas_Skliros







Δευτέρα 13 Μαΐου 2019

«Κάποτε ο ουρανός μαύριζε απ' τα πουλιά» | EDITORIAL

"Επαναληπτική καραμπίνα!
Στη Δράνα είναι, για χήνες!
Λαθροκυνηγός της περιοχής!
Τους τα 'χω μηνύσει: Μην μπλέξουν μαζί μου."

Τα λόγια του Αντώνη πριν φτάσει στην έσχατη λύση, στη λύτρωση….

Στο Δέλτα του Έβρου , στα όρια του χρόνου, του ανθρώπου, που κάποτε ζούσε σε μια διαφορετική Ελλάδα όπου ο ουρανός μαύριζε από τα πουλιά….

"Η Τελευταία Νανόχηνα" είναι η δεύτερη κατά σειρά ιστορία από την ταινία "Όλα Είναι Δρόμος" του Παντελή Βούλγαρη. Ο γερασμένος φύλακας στο Δέλτα του Έβρου, Αντώνης (Θανάσης Βέγγος), υποδέχεται μια ομάδα ορνιθολόγων που έχουν ταξιδέψει για να μελετήσουν και να παρατηρήσουν μια τελευταία στο είδος της νανόχηνα. Όταν ένας λαθροκυνηγός την σκοτώνει ο Αντώνης τον εκτελεί εν ψυχρώ…

Ένα με τη φύση και βυθισμένος στη μοναξιά με μοναδικό φίλο το τσίπουρο, αποφασίζει να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα τον δολοφόνο της αγαπημένης του "Μαιρούλας". Τα πουλιά, οι καλαμιώνες κι ο απέραντος υγρότοπος είναι το δικό του
«σπίτι», αλλά και το πεδίο της "μάχης" όπου άνθρωποι και φύση άλλοτε ζουν αρμονικά κι άλλοτε συγκρούονται, με τη φύση όμως να χάνει συνεχώς έδαφος. Εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες και σε οδηγεί στην ανακάλυψη μιας πτυχής του εαυτού του που κρύβει θυμό, οργή και πόνο. Επιλέγει τον δρόμο του αίματος όχι μόνο για εκδίκηση αλλά και για να λυτρωθεί ο ίδιος. Υπήρξε και εκείνος καταπατητής της αρμονίας και συσσωρεύει το μίσος προς τον ίδιο του τον εαυτό.
Αποτελεί ίσως την πιο συμβολική και συνάμα ρεαλιστική απεικόνιση μιας βαθιάς σύγκρουσης ανάμεσα σε δυο τύπους ανθρώπων, σε δύο πολιτισμούς. Από τη μία ο σύγχρονος άνθρωπος που καταστρέφει τα πάντα και από την άλλη εκείνος που προσπαθεί ακόμα να κρατήσει ζωντανή την ομορφιά και την ελευθερία της φύσης. Ο λαθροκυνηγός είναι η προσωποποίηση της αποξένωσης ενός πολιτισμού που δέχεται να επιμένει να εξαφανίζει, να σκοτώνει το κατανοητό. Ο Αντώνης είναι μάλλον ο συμβολισμός της ίδιας της φύσης που μπορεί πρόσκαιρα να καταπατείται αλλά στο τέλος θα νικήσει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ανώτερος από αυτή. Είναι ο συνδετικός κρίκος μιας αλυσίδας που επιβάλει την συνύπαρξη. Στην ταινία ο Βούλγαρης δεν βάζει το ηθικό δίλλημα δολοφόνου-θύματος στους δύο ήρωες αλλά σε αυτό του ανθρώπου με τη φύση.
Για τον ιδιόμορφο Αντώνη όπως έχει γράψει ο Τζόν Στάινμπεκ στα "Ανατολικά της Εδέμ" :  " Όλα τα σπουδαία και πολύτιμα πράγματα είναι μοναχικά".  Εγκαινιάζεται μια μυθολογική απάντηση στην αποξένωση η οποία προσπαθεί να κυριαρχήσει μέχρι και τα όρια της φύσης. Η μοναξιά ίσως μιας ηθικής συνείδησης απέναντι στην σημασία του σεβασμού της ύπαρξης της πανίδας και τη χλωρίδας που μέσα στο σύγχρονο κόσμο κάποιοι προσπαθούν να εξαφανίσουν….
------------------------------------------------------------------------


Σάββας Σκληρός 
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης. Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία και κατοικεί από το 1998 στην Πετρούπολη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στον τομέα Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας των Ενόπλων Δυνάμεων. Λάτρης του καλού σινεμά, της λογοτεχνίας και του αθλητισμού. 
Instagram: @Savas_Skliros

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

“ Η καρδιά των Σινεφίλ χτυπά στον Δήμο Πετρούπολης” – Η Αγγελική Τσιώλη συζητά με την ομάδα της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης | Athenswest.gr

Απόγευμα Τετάρτης.
Τοποθεσία: Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πετρούπολης.
Εδώ, οι Τετάρτες είναι σινεφίλ. Πλημμυρίζουν από κινηματογραφικά καρέ. Μοσχοβολούν βούτυρο και ποπ-κορν.
Γεμίζουν με μπλε, ζεστές πολυθρόνες και μας περιμένουν για δωρεάν προβολές.
Θα συναντήσω την οικογένεια της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης.
Πρόκειται για μια ομάδα εφοδιασμένη με αγάπη, στοργή και αφοσίωση για τον κινηματογράφο.
Η παράδοση της Λέσχης κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, ενώ περίπου τριάντα έτη σινέ ζωής κρύβονται από πίσω.
Η Ρούλα Τζιωρτζιώτη- Αλατζάκη (πρόεδρος), ο Σάββας Σκληρός και η Αφροδίτη Παπαδάκη (γραμματείς), μέλη του ΔΣ της Λέσχης, θα με υποδεχτούν.
«Είμαστε όλοι ένα σώμα, εδώ, μια γροθιά, μια παρέα , μια αγκαλιά», θα μας αφηγηθούν σε λίγο.
Ας τους αφήσουμε να μας μυήσουν στη μαγεία του δικού τους ονείρου.
Ο κινηματογράφος αποτελεί το καλειδοσκόπιο της καθημερινότητάς μας, άλλωστε.
Πού μπορούμε να απολαύσουμε τις κινηματογραφικές προβολές που φιλοξενείτε; Ποια είναι τα κριτήρια συγκομιδής των ταινιών που προβάλλετε;
Το πνευματικό κέντρο του Δήμου Πετρούπολης φιλοξενεί τις χειμερινές μας προβολές. Μόλις υποδεχτούμε την άνοιξη, μεταφερόμαστε στο χώρο του Θερινού κινηματογράφου, όπου ταξιδεύουμε τα ζεστά θερινά απογεύματα. Διαβάστε περισσότερα >>
Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης dimos petroupolis petroupoli.gov.gr pkdp.gr σινέ πετρούπολις Δήμος Πετρούπολης Θερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης δημοτικός κινηματογράφος πετρούπολης Θερινό Σινεμά Πετρούπολης Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης πολιτιστικό κέντρο πετρούπολης πρόγραμμα 2017 editorial άρθρα Κινηματοθέατρο Πετρούπολις Ελεύθερη είσοδος παιδική ταινία πρόγραμμα 2018 όσκαρ πρόγραμμα 2019 ελληνική ταινία cinelesxi_petroupolis Petroupoli Πετρούπολη καλοκαίρι 2022 Ταινίες Ινστιτούτο Θερβάντες Σινεμά Πετρούπολη καλοκαίρι 2018 πρόγραμμα 2020 καλοκαίρι 2019 καλοκαίρι 2021 Ισπανική πρεσβεία καλοκαίρι 2020 καλοκαίρι 2023 κωμωδία Πρεσβεία Αργεντινής Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης γαλλική ταινία καλοκαίρι 2024 Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ισπανική ταινία πρεσβεία βενεζουέλας ιταλική ταινία χειμώνας 2019-2020 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ιρανική πρεσβεία Πρεσβεία Νορβηγίας ιρανική ταινία Απρίλιος 2019 Ιούνιος 2023 πρόγραμμα 2021 Ιανουάριος 2024 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Μάρτιος 2024 Πρεσβεία Ουρουγουάης πρεσβεία Ισημερινού