Ο Σαλβαδόρ είναι ένας σκηνοθέτης υπό κατάρρευση. Νιώθοντας το σώμα του να τον προδίδει αργά αλλά σταθερά και με την ψυχολογία του να είναι σε εύθραυστα επίπεδα, αναλογίζεται το παρελθόν του, τις επιλογές που τον έφεραν έως εδώ και ελπίζει σιωπηρά σε μία λύτρωση.
Bραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών για τον Αντόνιο Μπαντέρας και Βραβείο καλύτερου soundtrack.
Στα Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου κέρδισε στις κατηγορίες: καλύτερου ηθοποιού (Μπαντέρας) και σχεδιασμού παραγωγής.
Υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 92α Βραβεία Όσκαρ και για τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
7 Βραβεία Γκόγια, μεταξύ των οποίων της καλύτερης ταινίας, καλύτερου σκηνοθέτη, καλύτερου ηθοποιού (Μπαντέρας) και Β' γυναικείου ρόλου (Χουλιέτα Σεράνο).
"Στην πιο αυτοβιογραφική στιγμή της καριέρας του, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ βγάζει από την πρίζα την εξτραβαγκάντζα που τον έκανε διάσημο και δίνει ατόφιο, χειροποίητο, ανεξάντλητο... πόνο και δόξα σε μια εμμονική επιστροφή στο σινεμά (του)..." - Flix.gr
"...Για την περίπτωση του Πέδρο Αλμοδόβαρ και την νέα του ταινία “Pain and Glory” πρόκειται πολύ απλά περί θριάμβου, μία αναγέννηση τρία χρόνια μετά το “Julieta” και ίσως ένας νέος κύκλος ή απλώς μία ευχάριστη παρένθεση στο σινεμά του Ισπανού δημιουργού..." - Μoveitmag.gr
Όταν ο φημισμένος συγγραφέας Harlan Thrombey βρίσκεται νεκρός στην έπαυλή
του έπειτα από τον εορτασμό των 85ων γενεθλίων του, ο πάντα περίεργος αλλά
και ευγενής Ντετέκτιβ Benoit Blanc προσλαμβάνεται μυστηριωδώς για να
ερευνήσει το έγκλημα. Από την δυσλειτουργική οικογένεια, ως το αφοσιωμένο
υπηρετικό προσωπικό ο Blanc βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστό από παραπλανητικά
στοιχεία και ψέματα που τον εμποδίζουν να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από
τον πρόωρο θάνατο του Harlan.
Ένα... διαβολικό γύρισμα της μοίρας και η real estate δραστηριότητα μιας
τηλεπερσόνας, θα οδηγήσουν τη λατρεμένη οικογένεια στο επίκεντρο ενός
τυπικού, ασφαλούς και «καθαρού» προαστίου και τη μεγάλη κόρη σε ένα
συμβατικό δημόσιο σχολείο.
H ενήλικη πια και ανερχόμενη συγγραφέας Jo March αναπολεί περιστατικά από τη συναρπαστική ζωή με τις αδελφές της Meg, Amy και Beth. Το πολυδιαβασμένο κλασικό μυθιστόρημα της Louisa May Alcott βρίσκει την ιδανική κινηματογραφική μεταφορά του από την ταλαντούχα δημιουργό Greta Gerwig (υποψήφια για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το περίφημο Lady Bird), Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Louisa May Alcott, στο οποίο τέσσερις αδερφές μεγαλώνουν στην Αμερική μετά τον εμφύλιο πόλεμο.
"...μία ταινία – βάλσαμο, για την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας, τους μικρούς καυγάδες και τις ανούσιες στεναχώριες, τις βόλτες στην παραλία και τα οικογενειακά τραπέζια. Είναι για τα όνειρα που μας πεισμώνουν και για την ενήλικη παραίτηση μας. Για αυτά που χάνουμε οριστικά μεγαλώνοντας, για το χρόνο και την όψιμη θαλπωρή της μνήμης, για το πως διαλέγουμε αναπόφευκτα το μονοπάτι μας, πως αποδεχόμαστε και αγκαλιάζουμε τη ζωή, με τις ατέλειες της." - Moveitmag.gr
"...Πρωτοκλασάτη παραγωγή, μάλλον η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου...μια ταινία με γυναίκες δεν είναι και μια ταινία μόνο για γυναίκες. Αν σας αρέσει το εν λόγω κινηματογραφικό είδος, να πάτε, ανεξαρτήτως του φύλου σας." - Freecinema.gr
"...σε καμία περίπτωση, μην χάσετε ούτε λεπτό από την απόλαυση μιας ταινίας που μιλάει για το σήμερα χωρίς να μετακινηθεί καθόλου από το παρελθόν, απόλυτα μοντέρνου, δηλαδή, ήδη από τον πυρήνα του." - Flix.gr
"...Ο φεμινισμός παίρνει μορφή και κλείνει το μάτι στο #metoo με τη χειραφέτηση του φινάλε, μια έξυπνη σεναριακή παράκαμψη που δεν συνιστά ακριβώς ανατροπή αλλά βελτίωση και εκσυγχρονισμό, έντεχνη ταύτιση της πρωταγωνίστριας με τη συγγραφέα και τη σκηνοθέτιδα και άλμα στον χρόνο με ένα τέχνασμα βγαλμένο μέσα από το πνεύμα και την πρόθεση του αρχικού κειμένου...." - Lifo.gr
Σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας, όταν το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με την απληστία για το χρήμα, τα πτώματα αρχίζουν να στοιβάζονται το ένα μετά το άλλο και η “Ωραία Κοιμωμένη” Όλγα δεν θα μάθει ποτέ από τι πραγματικά έχει γλιτώσει…
"Σταθερά σε υψηλό επίπεδο το σινεμά του Γιάννη Οικονομίδη, εδώ με μικρές διαφορές από αυτό που περιμένει να δει το standard κοινό του..." - Freecinema.gr
"...Μία συναισθηματική ταινία στο βάθος της και ταυτόχρονα μία σατιρική κωμωδία για μία κολλημένη, μικρή κοινωνία που αντιμετωπίζει τα πάντα λιγάκι πιο ακραία...Σαφώς, η «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» είναι μία μεγάλη ταινία για τα δεδομένα της χώρας, όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και σε επίπεδο ανάγνωσης και αναγνώρισης της κοινωνίας. Ο Οικονομίδης ταυτοποιείται ακόμα μία φορά εύκολα, δοκιμάζεται σε μία διαφορετική φόρμα ταινίας την οποία πετυχαίνει εύκολα, και κυρίως δεν ξεχνά πως το σινεμά πρέπει να πάλλεται και να κυριεύει." - Μoveitmag.gr
"Οι άντρες δεν υπάρχουν πια στη νέα… κωμωδία του Γιάννη Οικονομίδη, ενός από τους Ελληνες σκηνοθέτες που επιμένουν σε ένα σινεμά με χαρακτήρα και ταυτότητα." - Flix.gr
"Aιματοβαμμένη, κατάμαυρη γκανγκστερική κωμωδία, η οποία ενσωματώνει απολαυστικά το σινεμά των αδερφών Κοέν στο πικρό, πολιτικό και τολμηρό κινηματογραφικό σύμπαν του Γιάννη Οικονομίδη («Σπιρτόκουτο», «Μαχαιροβγάλτης»)..." - Athinorama.gr
Σημείωμα σκηνοθέτη
«Όπου και να πάω, όπου και να κοιτάξω, ό,τι και να σκεφτώ• Ελλάδα! Αυτή η αλλόκοτη χώρα με τις χίλιες ευλογίες και τις χίλιες κατάρες. Ελλάδα. Ένας τόπος για τον οποίο το ρητό “εδώ τα πάντα μπορούν να συμβούν” δεν είναι υπερβολή, αλλά ο κανόνας. Ελλάδα. Ο ιδανικός καμβάς για να ζωγραφίσεις επάνω του την πιο απίστευτα πιστευτή κινηματογραφική ιστορία. Επαρχία, καλοκαίρι, σήμερα. Μια μικρή πόλη χαμένη στον κάμπο. Αφόρητη ζέστη και αφόρητη πλήξη. Μια συζυγική απιστία και ένα εκατομμύριο ευρώ που κάνει φτερά ανάβουν τα αίματα. Ο κόσμος κι ο υπόκοσμος συναντιούνται, τα όργανα αρχίζουν να βαράνε κι από κει και πέρα ο κακός χαμός. Έρωτες και καψούρες, πάθη και προδοσίες, συμβόλαια θανάτου, γιοι και μανάδες, σκυλάδικα και black metal, κροκόδειλοι, γλάροι, γουρούνια, χαρακτήρες με μεγάλα “εγώ” και τρύπιες καρδιές. Όλα αυτά και άλλα τόσα, μαζί με ένα αποθεωτικό μαύρο χιούμορ που όμοιό του δεν έχω ξαναδοκιμάσει ποτέ σε άλλη μου ταινία, αποτελούν τα υλικά του κοκτέιλ της “Μπαλάντας”. Οπότε, καθίστε αναπαυτικά κι απολαύστε. Καλή σας διασκέδαση και… εις άλλα με υγεία».
Ο σκηνοθέτης
Ο Γιάννης Οικονομίδης θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού σινεμά. Οι ταινίες του ερευνούν το θέμα της βίας, συναισθηματικής και σωματικής, την κατάρρευση της μικροαστικής κοινωνίας και τις παθογένειες της σημερινής οικογένειας. Χαρακτηρίζονται δε από τη χρήση έντονης βωμολοχίας και υπερβάλλουσας βίας.
Φιλμογραφία
1989 - Επεισόδιο (μικρού μήκους)
1990 - Καλημέρα νύχτα (ντοκιμαντέρ)
1992 - Σταδιακή βελτίωση του καιρού (μικρού μήκους)
1994 - Μόνο μυρίζοντας γιασεμί (ντοκιμαντέρ)
1995 - Η ζωή που θα ‘θελες (ντοκιμαντέρ)
2002 - Σπιρτόκουτο (μεγάλου μήκους)
2006 - Η ψυχή στο στόμα (μεγάλου μήκους)
2010 - Μαχαιροβγάλτης (μεγάλου μήκους)
2014 - Το μικρό ψάρι (μεγάλου μήκους)
2020 - Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς (μεγάλου μήκους)
Είναι γεγονός, ο Ιούνης έφτασε! Το φετινό καλοκαιρινό κινηματογραφικό ταξίδι της Πετρούπολης ξεκινά την Παρασκευή 05/06/2020.
Σε μια δύσκολη και περίεργη συγκυρία, το Cine Πετρούπολις θα ανοίξει τις πύλες του για να σας υποδεχθεί στον φιλόξενο χώρο του. Ανανεωμένοι, με αισιοδοξία και θετική διάθεση σαλπάρουμε για νέες κινηματογραφικές εμπειρίες.
Η Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης, κοντά σας για 31 χρόνια, έχει επιλέξει και φέτος με υπέροχες ταινίες, καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, μέχρι τον Σεπτέμβρη, συμβάλλοντας με τη σειρά μας στην όσο το δυνατό ομαλότερη και ασφαλέστερη επάνοδο, μετά από μια δύσκολη περίοδο δοκιμασίας για όλους μας. Βραβευμένες, ξεχωριστές ταινίες, διαλεγμένες με πολλή αγάπη και μεράκι που σίγουρα έχουν κάτι να πουν στον καθένα μας, κάποια σημεία της ψυχής του να αγγίξουν και όχι μόνο. Ταινίες που θα μας ταξιδέψουν έξω από το κάδρο της οθόνης. Γιατί ο κινηματογράφος διαθέτει αυτό το μαγικό. Δεν σε περιορίζει στην πραγματικότητα, αντίθετα σε αποδεσμεύει από αυτήν. Η πραγματικότητα παραμένει πάντα το σημείο αναφοράς, οι κόσμοι όμως που σου ανοίγονται σε βοηθούν όχι να δραπετεύσεις από αυτήν, αλλά να τη διαχειριστείς μέσα σε άλλα πλαίσια, μέσα σε άλλα κάδρα, όπως εσύ τα ορίζεις.
Οι ταινίες λοιπόν επιστρέφουν στο φυσικό τους χώρο, εκεί που ανήκουν. Στο θερινό σινεμά, έξω από τις ψηφιακές πλατφόρμες και τις οθόνες των υπολογιστών και τηλεοράσεων. Μόνοι ή με παρέα, συντροφιά με τον ξάστερο ουρανό και τα καλοκαιρινά φεγγάρια, με τις μυρωδιές του γιασεμιού και του νυχτολούλουδου, θα απολαύσουμε την τέχνη του κινηματογράφου. Πολιτικές ταινίες, κοινωνικές, θρίλερ, κωμωδίες, παιδικές, όλα τα είδη για όλα τα γούστα. Ό,τι ομορφαίνει την ψυχή μας, ό,τι διευρύνει τους ορίζοντές μας, θα βρίσκεται εκεί στον θερινό της Πετρούπολης, το κόσμημα της πόλης μας.
Σας περιμένουμε λοιπόν, να απολαύσουμε για άλλη μια χρονιά τα μαγευτικά ταξίδια που απλόχερα μας προσφέρουν οι εξαιρετικοί δημιουργοί των ταινιών που περιλαμβάνονται στο φετινό μας πρόγραμμα.Το αναλυτικό πρόγραμμα προβολών θα το βρείτε εδώ με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για κάθε ταινία.
Σεβόμαστε τα μέτρα και τις συμβουλές των ειδικών και Πάμε Θερινό με ασφάλεια.
Ελεύθερη μεταφορά της Οδύσσειας στην Ελλάδα των αρχών του πολυτάραχου 20ού αιώνα. Ένα μπουλούκι μαστόρων πέτρας περιπλανιέται όπου υπάρχει δουλειά, χτίζοντας σπίτια, γεφύρια, σχολεία, εκκλησίες. Υλικά τους οι πέτρες, τα δάκρυα του βουνού. Και οι ίδιοι όμως ορεσίβιοι, ο τόπος τους φτωχός, τους σπρώχνει σαν άλλα δάκρυα του βουνού, να ξενιτευτούν για να ζήσουν. Όχι πολύ μακριά τους μαίνεται ο πόλεμος. Εξαιτίας του, είναι αποκομμένοι από τα χωριά τους σχεδόν δέκα χρόνια. Η προσπάθεια του πρωτομάστορα Μάρκου και των μαστόρων να επιστρέψουν σπίτι τους, εξελίσσεται σε μια σκληρή και εξοντωτική Οδύσσεια.
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην καρδιά του χειμώνα, στη Λευκάδα και στον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων, στην Ήπειρο. Σημαντική βοήθεια πρόσφεραν οι τοπικές κοινωνίες. Ακόμη και οι ηθοποιοί -από τους πρώτους ρόλους μέχρι και τις σύντομες εμφανίσεις- είναι ερασιτέχνες, κάτοικοι των περιοχών.
Τα «Δάκρυα του βουνού», πραγματοποίησαν την πανελλήνια πρεμιέρα τους στο 59ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέχεια συμμετείχαν και στο 31ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Review: " Όταν τα βουνά δακρύζουν..." >>
Τετάρτη 4/3/2020
Ώρα προβολής 20:00 Είσοδος Ελεύθερη Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές της ταινίας.
Είναι οι παλιοί Ηπειρώτες μάστορες της πέτρας που έχτισαν γεφύρια, κάστρα, μύλους, εκκλησίες, πολιτείες, οι πρωταγωνιστές της πολύ ωραίας ταινίας «Τα δάκρυα του βουνού».
Ένα μπουλούκι μαστόρων λοιπόν περιπλανώνται. Η φτώχεια, η άγονη και χέρσα γη τους, τους ανάγκασε να στραφούν στην τέχνη της πέτρας και να οργώνουν την Ελλάδα χτίζοντας… Σε πολύ αντίξοες συνθήκες φυσικά…Αυτοί οι σκληραγωγημένοι τεχνίτες που η έλλειψη υλικών αγαθών αντισταθμίζονταν από την ανάπτυξη και την καλλιέργεια του μυαλού. Γιατί μόνο καλλιεργημένα μυαλά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αυτά τα έργα τέχνης που κατασκεύαζαν. Και αντισταθμίζονταν επίσης από τους συνεκτικούς δεσμούς που ανέπτυσσαν στις ομάδες μεταξύ τους , δεσμούς αλληλεγγύης και συνεργασίας. Οργανωμένοι σε μπουλούκια-σινάφια με ένα πρότυπο ιεραρχικό σύστημα στο οποίο ο αρχιμάστορας δεν είχε το ρόλο του εξουσιαστή, αλλά του συντονιστή και βοηθού που έπρεπε να διαθέτει πολλές δεξιότητες, όπως ευρηματικότητα, φαντασία, οργάνωση, ευελιξία, τόλμη για να λειτουργεί αποτελεσματικά η ομάδα.
Δε σμιλεύεται εύκολα η πέτρα. Φανταστείτε λοιπόν ότι όχι μόνο τη σμίλευαν αλλά και όταν δούλευαν, δούλευαν συνήθως ανά δύο, αντικριστά ο ένας προς τον άλλο και πελεκούσαν με τον ίδιο τρόπο την πέτρα. Ήξερε δηλαδή ο ένας πώς πελεκάει το ταίρι του, έτσι ώστε όταν οι πέτρες τους συναντιόνταν ταίριαζε απόλυτα η μια με την άλλη.. Κούμπωναν δηλαδή.
Κούμπωναν και οι ψυχές τους. Μπορούσαν να νιώσουν ο ένας τον άλλον . Δεν μπορούσαν όμως να κατανοήσουν τα πολιτικά δρώμενα που λάβαιναν χώρα χωρίς τη συμμετοχή τους. Αποκομμένοι από τις οικογένειες τους, το μόνο που επιθυμούσαν ήταν η επιστροφή στα σπίτια τους.
Ο νόστος κυρίαρχο στοιχείο της ζωής τους. Ζούσαν την προσωπική τους οδύσσεια, ενώ γύρω τους συνέβαιναν μεγάλες πολιτικοκοινωνικές αλλαγές ερήμην τους και εις βάρος τους χωρίς τη δική τους συμμετοχή.
Από το 1949 χρονιά λήξης του εμφυλίου με όλο το κόστος που συνόδευσε τη λήξη αυτή και την Ελλάδα να τίθεται και επίσημα πλέον υπό την κηδεμονία των ξένων δυνάμεων που ο κομμουνισμός αποτελούσε για αυτές μεγάλη απειλή,ο σκηνοθέτης μας μεταφέρει πίσω στο 1899, δυο χρόνια μετά την έναρξη του ελληνοτουρκικού πόλεμου όπου επίσης κατέληξε στην ήττα για τη χώρα μας και την υποβολή της σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Ο σκηνοθέτης, παρακολουθεί την πορεία του μπουλουκιού. Δεν είναι τυχαίο κατά τη γνώμη μου το ιστορικό πλαίσιο που επιλέγει και που τοποθετεί τη δράση των ηρώων του. Σε μια Ελλάδα που δακρύζει, που και τα βουνά της δακρύζουν και που φυσικά και οι άνθρωποί της τελικά, παρά τις πέτρινες αντοχές τους δεν αντέχουν…δακρύζουν και αυτοί…
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ιστορική, κοινωνική, πολιτική και λαογραφική, η ταινία του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου. Από όποια οπτική και αν τη δεις θα υπάρχει σίγουρα ένα κομμάτι της που θα σε αγγίξει. Από τις ταινίες που νομίζω οφείλουμε να τις υποστηρίξουμε βλέποντας τες.
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της ,διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της , απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της…
Κλείνουμε το απολαυστικό αφιέρωμα σε ταινίες μικρού μήκους την Τετάρτη 26/2/2020 με το "Αφιέρωμα σε μικρομηκάδες γιατί..έτσι μας αρέσει!".
7 ενδιαφέρουσες ταινίες, παρέα με τους σκηνοθέτες τους για να τις συζητήσουμε.
Μαζί μας θα είναι και ο ηθοποιός Χαρίλαος Χαλκιάς.
Σας περιμένουμε!
Η "Yelena" αφηγείται την ιστορίας μίας Ουκρανής οικονομικής μετανάστριας, στην Αθήνα του 2015, η οποία δουλεύει ως οικιακή βοηθός. Ο μοναδικός της σκοπός είναι να συντηρήσει τον γιό της, ο οποίος ζει πίσω στην Ουκρανία. Στην ταινία, ακολουθούμε την Yelena σε μια μέρα της ζωής της, στην οποία τα όρια της θα δοκιμαστούν και θα πρέπει να λάβει σημαντικές αποφάσεις.
The Beast
Διάρκεια: 11' Σκηνοθεσία: Βάιος Γαλάνης
Παρά τις προσπάθειες να ξεπεράσει έναν αποχωρισμό που έχει βιώσει, ο πρωταγωνιστής μένει εμμονικά στο γεγονός της απώλειας και δεν μπορεί να απελευθερωθεί.
Ροζαλία
Διάρκεια: 14' Σκηνοθεσία: Κατερίνα Γιαννακοπούλου
Ο Θανάσης στο φάρο και η Ροζαλία στο κλουβί της. Και οι δύο ζουν για την ελευθερία τους.
Η ταινία έχει λάβει μέρος στο LA Greek Festival, στο Φεστιβάλ Δράμας, στο Φεστιβάλ Αθηνών «Νύχτες Πρεμιέρας», ενώ έχει προβληθεί στο Φεστιβάλ Ρεματιάς Χαλανδρίου 2018 και στο Balkan Kino.
Τζένη και Γιάννης
Διάρκεια: 13' Σκηνοθεσία: Νικολέτα Λεούση
Η Τζένη είναι 29 και ο Γιάννης 14. Τους βρίσκουμε στο δρόμο για ένα πανηγύρι, στη μέση του πουθενά, μέχρι που μια παράκαμψη της Τζένης τους βγάζει από την πορεία τους και ανατρέπει τις ισορροπίες. Μια ιστορία δρόμου και ενηλικίωσης με φόντο τα προάστια της Αθήνας.
Πιγκουίνοι
Διάρκεια: 13' Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ζάχος
«... οι πιγκουίνοι όταν βλέπουνε τους πάγους γύρω τους να λιώνουνε και δεν ξέρουν από πού να πιαστούν και πώς να γλυτώσουν, από την τρέλα την πολλή κι από το φόβο που 'χουν ορμάνε να φάει ο ένας τον άλλον...». Mια ταινία για την κρίση της οικογένειας και για την κρίση της κοινωνίας. Βασισμένο στο βραβευμένο διήγημα του Χρήστου Οικονόμου "Πιγκουίνοι έξω απ'το λογιστήριο".
4ος τοίχος
Διάρκεια: 10' Σκηνοθεσία: Δημήτρης Γκότσης
Ο τέταρτος τοίχος αποτελεί την αδιόρατη πλευρά του κοινωνικού ιστού, που μοιάζει αμετάβλητος, έχοντας ως μόνη διαφορά τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Ένας κόσμος που αναπαράγεται για να παράγει, επιβιώνοντας μάλλον ενστικτωδώς. Η ταινία βασίζεται πάνω στις σημειώσεις ενός οδοιπορικού που διήρκεσε δέκα μήνες.
A la plage
Διάρκεια: 10' Σκηνοθεσία: Δάφνη Ψαρρού
Σήμερα, όπως και κάθε άλλη μέρα, η Αμαλία είναι στη παραλία. Τις τελευταίες μέρες - 21 για την ακρίβεια· τις μέτρησε - είναι και αυτός εδώ. Όμως σήμερα, όταν αυτός φεύγει, αποφασίζει να τον ακολουθήσει.
Τετάρτη 26/2/2020
Ώρα προβολής 20:00 Είσοδος Ελεύθερη Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές των ταινιών.
Επιλέξαμε και φέτος 4 ταινίες που διαγωνίστηκαν στο 42ο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας, για ένα μικρό αφιέρωμα με θέμα τις οικογενειακές σχέσεις (προβληματικές ή μη), ταινίες που θα μας προβληματίσουν και θα μας παρακινήσουν να κάνουμε όμορφες συζητήσεις.
Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει στην Πετρούπολη.(11-14/2/2020) #dramafestival
4 ημέρες αφιερωμένες στις βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους του 42ου Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας στο Κινηματοθέατρο "Πετρούπολις". Το Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε 15-21 Σεπτεμβρίου 2019 με 199 από 64 χώρες.
Πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι τουρίστες από όλο τον κόσμο αφιερώνουν το χρόνο τους για να δουν τα γκράφιτι της Αθήνας και όχι την Ακρόπολη ή τα μουσεία της; Κι όμως το κάνουν!
Τα γκράφιτι, η τέχνη του δρόμου και οι δημόσιες τοιχογραφίες αποτελούν τελικά τέχνη ή είναι απλά μουτζούρες; Ομορφαίνουν ή ασχημαίνουν την πόλη μας; Όποια και να είναι η προσωπική σας άποψη, η Αθήνα θεωρείται από πολλούς ως η «Μέκκα της τέχνης του Δρόμου» στην Ευρώπη. Παρά τις όποιες αντιρρήσεις, οι δημόσιες τοιχογραφίες δίνουν χρώμα και πνοή στο γκρίζο κέντρο της Αθήνας και αφορμή για σκέψη και συζήτηση. Ωστόσο, όπως κάθε έργο τέχνης, έτσι και αυτά τα εντυπωσιακά έργα βρίσκονται εκτεθειμένα στη φθορά του χρόνου, μακριά από μουσειακή προστασία χωρίς προθήκες και τζάμια, χωρίς έλεγχο υγρασίας, χωρίς φύλαξη. Ανυπεράσπιστα.
Μια ομάδα όμως, με τον τίτλο «St.A.Co», πήρε την πρωτοβουλία από το φθινόπωρο του 2012 να προστατεύσει αυτά τα έργα του δρόμου όταν αυτά δεν θίγουν ιστορικά κτήρια και μνημεία.
Το όνομα της ομάδας προκύπτει από τα αρχικά Street Art Conservators, δηλαδή συντηρητές της τέχνης του δρόμου και τα μέλη της αποτελούνται από φοιτητές, απόφοιτους και καθηγητές του ΤΕΙ Αθήνας του Tμήματος Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης.
Ποιοι είναι οι λόγοι όμως που τους οδήγησαν να βγουν από το εργαστήριό τους για να προστατέψουν τις σύγχρονες τοιχογραφίες και τα γκράφιτι;
Ο σκηνοθέτης Ηλίας Δημητρίου με την κάμερα της ΕΡΤ εδώ και τρία χρόνια παρακολουθεί τις δράσεις τους και συνομιλεί μαζί τους.
Η ταινία συμμετείχε στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Έξι Έλληνες ανεβάζουν τις αληθινές τους ιστορίες στη σκηνή και αναρωτιούνται αν πρέπει να φύγουν ή να μείνουν στην Ελλάδα της κρίσης, ένας Γερμανός προσπαθεί να καταλάβει τι φταίει και όλοι μαζί επιχειρούν ένα νέο είδος θεάτρου που μετατρέπει το ντοκουμέντο σε παράσταση. Ο κινηματογραφικός φακός παρακολουθεί τις αληθινές ζωές των ηρώων στο Βερολίνο και στην Αθήνα και εμπλέκεται μαζί με τους θεατές της παράστασης στις πραγματικές ιστορίες των πρωταγωνιστών που υποδύονται τους εαυτούς τους στη σκηνή. Τελικά θα μείνουν ή θα φύγουν;
Ένας διάσημος ηθοποιός του θεάτρου, μετά από ένα έμφραγμα, καλεί κοντά του τις δύο κόρες του, από το Βέλγιο και τη Γαλλία. Προσπαθώντας να τις κρατήσει δίπλα του, τους προτείνει να ανεβάσουν μαζί έναν “Μάκβεθ για τρεις”. Στη διάρκεια των προβών έρχονται στην επιφάνεια σκληρές αλήθειες για το παρελθόν, πικρίες και θυμοί απέναντι σε ένα πατέρα απόντα, δοσμένο ολοκληρωτικά στην τέχνη του. Εκείνος προκαλεί τις ηθοποιούς-κόρες τους να χρησιμοποιήσουν το τραυματικό αυτό παρελθόν στην ερμηνεία των ρόλων. Μέσα από την εγγύτητα των διαδοχικών προβών τα ψυχικά ρήγματα βαθαίνουν.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η Τέχνη, ως γνωστόν, σώζει. Επίσης, πίσω από την Τέχνη - την ισχυρότερη μορφή εξουσίας, τη λεγόμενη «πνευματική» - έχουν καλυφθεί εγκλήματα κατά της ζωής, της ζωής ανθρώπων που βρέθηκαν δίπλα στους καλλιτέχνες. Ιδιαίτερα οι «μεγαλοφυείς» δημιουργοί χαίρουν μιας ιδιότυπης ασυλίας, της ασυλίας του Ωραίου. Αυτή η αντίφαση - να δημιουργείς ομορφιά σκορπίζοντας γύρω καταστροφή – είναι το θέμα αυτής της ταινίας μέσα από τις σχέσεις μιας οικογένειας ηθοποιών.
Ο Νίκος Κορνήλιος γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε ένα μεγάλο διάστημα στο Παρίσι. Δίδαξε υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήρι του Antoine Vitez στο Theatre des Quartiers και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Δίδαξε επίσης υποκριτική και κινηματογράφο στις σχολές Αρχή, Θέατρο των Αλλαγών και Εμπρός.
Το Αθώο Σώμα (1997), τρία κρατικά βραβεία, συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Στρασβούργου και Καλκούτας.
Ο Κόσμος Ξανά (2002), συμπαραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, επίσημη συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Karlovy-Vary, Montpellier και Tiburon-California.
Η Μουσική των Προσώπων (2008), ανεξάρτητη ψηφιακή παραγωγή. Ειδικό βραβείο της επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Τρίτη (2010). Συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Mar del Plata, Chennai-Madras και στο φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου του Σικάγο.
11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου (2012). Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και στα διεθνή φεστιβάλ Sao Paulo, Montpellier, Lecce, Yerevan καθώς, στο Φεστιβάλ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βαρκελώνης-Παρισιού-Νέας Υόρκης και στο Forum Ελληνικού Κινηματογράφου του Μονάχου.
Μητριαρχία (2014). Με τη συμμετοχή 60 γυναικών, ηθοποιών και προσωπικοτήτων. Συμμετοχή στις Νύχτες Πρεμιέρας, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στο Διεθνές Φεστιβάλ του Sao Paulo. Η ταινία, υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας, προβλήθηκε από πολλές κοινωνικές συλλογικότητες διεθνώς (Βαρκελώνη, Μπουένος Άιρες…) καθώς στην Ελλάδα.
Το Κυπαρίσσι του Βυθού (2015). Πειραματική. Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο φεστιβάλ Ποίησης και Κινηματογράφου του Όσλο και στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου της Αθήνας.
Έχει γυρίσει επίσης την πειραματική μουσική ταινία Trois Mouvements (1982) και το ψηφιακό video-dance Το Μάτι του Ζώου (1996).
Θέατρο
Κυριότερες παραστάσεις :
Η Νύχτα των Ικέτιδων, στο Theatre National de Chaillot | Η Έβδομη Πύλη, στο Theatre National de Chaillot | Η Μίμηση της Σιωπής, στο Φεστιβάλ της Avignon | Ψευδώνυμοι, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Πόλης του Παρισιού | Hχόπολις, αστικό θέαμα μέσα στην πόλη του Ivry | Όπως Σας Αρέσει, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου | Οδός Μάμποτ, στο Θέατρο Ροές | Ο Χοντρός και ο Λιγνός πάνε στον Παράδεισο, στο Θέατρο Σφενδόνη | Χαμ και Κλοβ, στο Booze | Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Κάντ, στο θέατρο Χώρα | Τα Μονόπρακτα του Χάρολντ Πίντερ, στο θέατρο Αλκμήνη | Ονειρόδραμα, στο θέατρο Αλκμήνη | Χορός σε Κύκλο, στο Θέατρο Skrow | Αποσύμπλεξη, στο Θέατρο Skrow
Μουσική
Έγραψε έργα για μουσικά σύνολα που παίχτηκαν σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ (Ρώμη, Άμστερνταμ, Στρασβούργο, Ορλεάνη, Λονδίνο, Κάννες…). Έγραψε επίσης τη μουσική για τις θεατρικές παραστάσεις και τις ταινίες του.
Η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Πετρούπολης είναι μία ομάδα εθελοντών, που δραστηριοποιείται από το 1989, με σκοπό την διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών και τη διαμόρφωση του προγράμματος των ταινιών που προβάλλονται κάθε χρόνο στο Θερινό και τον Χειμερινό Κινηματογράφο του Δήμου Πετρούπολης. Προγραμματίζονται προβολές με γνώμονα την πιο αντιπροσωπευτική και πληρέστερη παρουσίαση ταινιών από το σύγχρονο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό και Αμερικανικό Κινηματογράφο, τα νέα ρεύματα της παγκόσμιας κινηματογραφικής τέχνης και τις βραβευμένες ταινίες από τα διεθνή φεστιβάλ.
