Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021

Πέμπτη 30/9/2021 | Τραγουδώ αν τραγουδάς


Διάρκεια:108’ | Eλληνική ταινία σε σκηνοθεσία Νίκου Κορνήλιου, Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Πετσόπουλος, Paris Ferraro, Βαγγέλης Ρόκκος, Θοδωρής Ματινόπουλος, Γιώργος Ντούσης, Νατάσα Γαβαλά, Ίρις Μπαγλανέα, Σοφία Καπράνου, Γαβριέλα Βασδέκη, Λάμπρος Αποστόλου, Δέσποινα Γαλανάκη, Σπύρος Τσίκνας, Δάφνη Μανούσου

Καθώς ο Γιάννης και ο Πάρις γιορτάζουν την Ημέρα των Νεκρών, και μέρα της επετείου τους, το λατινοαμερικάνικο café-teatral τους γίνεται μια μικρή Κιβωτός που ταξιδεύει πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, γεμάτη μνήμες και επιθυμίες. Η ελληνική ταινία-έκπληξη της χρονιάς: ένας διονυσιακός εορτασμός της κοινότητας και της ζωής ως ατέρμονος χορός με τη χαρά και τη λύπη. Η ταινία πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή 50 ηθοποιών, μουσικών και χορευτών.




Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021

Δευτέρα 20/9 έως Τετάρτη 22/9/2021 | Cine "Πετρούπολις"

Δευτέρα 20/9 - Τρίτη 21/9 | 
Ώρα προβολής 20:30
Τετάρτη 22/9 | Ώρα προβολής 22:30
Dolphin Man >> (Ντοκιμαντέρ)

Το φιλμ πλέκει μεταξύ τους καθηλωτικά πλάνα από το βυθό των θαλασσών, με ανθρώπινες μαρτυρίες και ιστορίες από τους κοντινότερους ανθρώπους του Μαγιόλ, μαζί με σπάνιο αρχειακό υλικό, σχηματίζοντας το πορτρέτο της εσωτερικής αναζήτησης του ανθρώπου-δελφίνι. Δείτε περισσότερα >>

Δευτέρα 20/9 - Τρίτη 21/9 | Ώρα προβολής 22:30
Τετάρτη 22/9 | Ώρα προβολής 20:30
Το Σωσίβιο >> (Δραματική)
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Παναγιωταράκου, που έχει κάνει και το σενάριο και τη σκηνοθεσία, αποτελεί μια διεισδυτική και αιχμηρή ματιά στη σύγχρονη κοινωνία, καθώς και στην αντίσταση που προβάλλει το άτομο προκειμένου να βρει τα "σωσίβια" του για να σωθεί, σώζοντας όλες εκείνες τις έννοιες που χαρακτηρίζουν τη λέξη "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"... Δείτε περισσότερα >>

Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος Cine Πετρούπολις
25ης Μαρτίου 168, Πετρούπολη 
Δείτε ακόμη:

Land | EDITORIAL

Land της Ρόμπιν Ράιτ
-Γιατί με βοηθάς; 
-Γιατί είσαι στον δρόμο μου. 
Συνηθίσαμε το απλό να το κάνουμε περίπλοκο. Οι καχυποψίες μας, οι φόβοι μας, οι εμμονές μας, οι ματαιοδοξίες μας, οι ναρκισσισμοί μας δεν μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε το αυτονόητο . Ότι η βοήθεια από άνθρωπο προς άνθρωπο παρέχεται έτσι απλά. Επειδή μπορεί να βρεθεί στο δρόμο μας και επειδή μπορεί να καταλάβουμε άμεσα -γιατί αυτή η συναισθηματική μας νοημοσύνη είναι που μας ξεχωρίζει από τα άλλα είδη- την ανάγκη του για βοήθεια. 
Η Ίντι απευθύνει την ερώτησή της σε έναν άνθρωπο που μέχρι πριν λίγες μέρες δεν γνώριζε καν. Και εκείνος της απαντά αφοπλιστικά, ειλικρινά και με τη μεγαλύτερη απλότητα και φυσικότητα που μπορεί να αποδοθεί σε μια μεγαλειώδη πράξη βοήθειας και συμπαράστασης προς το άλλον άνθρωπο. Την βοηθά έτσι... γιατί απλά βρέθηκε στον δρόμο της...
Η Ίντι επιλέγει να εγκαταλείψει τη ζωή στην πόλη μετά την ξαφνική απώλεια των δύο πιο αγαπημένων προσώπων της ζωής της. Του μικρού της γιου και του συζύγου της. Αποφασίζει να ζήσει εντελώς απομονωμένη σε μια καλύβα στο βουνό, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς αυτοκίνητο παίρνοντας μαζί της μόνο κάποιες φωτογραφίες κλεισμένες σε ένα κουτί, και κάποιες λιγοστές προμήθειες. Η κολοσσιαία ερημιά που νιώθει εξαιτίας της απώλειας, ανατρέπει την αίσθηση της κλίμακας στην οποία έχει εθιστεί στην προηγούμενη ζωή της από τις καθημερινές προοπτικές των δωματίων και των δρόμων, όλα ξένα και απόμακρα της φαίνονται πλέον και επιχειρεί να δώσει τη δική της πάλη ενάντια στην απώλεια επιλέγοντας να έρθει αντιμέτωπη με το ίδιο το ένστιχτο της αυτοσυντήρησης, απομακρυνόμενη από τους ανθρώπους, από κάθε καταφύγιο, ζεστασιά και βοήθεια.Η Ίντι προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς της δαίμονες τα δικά της εσωτερικά θηρία επιλέγει να έρθει αντιμέτωπη με τα θηρία της φύσης για να πάψει να βασανίζεται από τις αναμνήσεις των αγαπημένων της προσώπων που ξέρει ότι δεν θα ξαναδεί.
Περιπλανιέται στα άγρια τοπία του βουνού αλλά και μέσα στην καλύβα της σαν ένα είδος ανθρωπολόγου της ίδιας της της ύπαρξης.Προτιμά τον εξωτερικό πόνο, τις κακουχίες της απομονωμένης ζωής στο βουνό, την πείνα, την παγωνιά προκειμένου να ανταπεξέλθει σε εκείνη τη δυσβάσταχτη εσωτερική παγωνιά, προκειμένου να αντέξει την ίδια της την ύπαρξη, προκειμένου να βρει μια γη μια πατρίδα που να χωρά σε αυτήν το δυσβάσταχτο φορτίο της. Πατρίδα μας όμως αληθινή και γη που ανήκουμε είναι οι άνθρωποι. Και όσο και η Ίντι προσπαθεί να απομακρυνθεί από αυτούς, εκείνοι , οι άνθρωποι, ο Άνθρωπος τη βρίσκει. Είναι ο Μιγκέλ, απλός, ανεπιτήδευτος που γνωρίζει το πιο βασικό της ανθρώπινης επικοινωνίας. Ότι ο καθένας μας χρειάζεται τον χρόνο του και ότι μέσα στον χρόνο που του δίνουμε για να βρει τα πατήματά του σεβόμαστε την κάθε επιθυμία του και είμαστε εκεί για να τον βοηθήσουμε να την υλοποιήσει χωρίς να κρίνουμε , χωρίς να συμβουλεύουμε διδακτικά χωρίς να τον αντιμετωπίζουμε αφ' υψηλού.Ο Μιγκέλ γνωρίζει πολύ καλά ότι ο πλέον σίγουρος τρόπος για να κάνεις κάποιον να απομακρυνθεί από κοντά σου είναι να τον εμποδίσεις να κάνει αυτά που επιθυμεί γιατί ο ίδιος τα θεωρείς ανοησίες. Ο Μιγκέλ, δίνει πολλά στην Ίντι. Όμως όσο κι αν φαινομενικά μας δίνει την εντύπωση ότι μόνο δίνει, εισπράττει και ο ίδιος πολλά ταυτόχρονα. Γιατί στην ουσιαστική επικοινωνία των ανθρώπων αυτά τα δύο πάνε μαζί. 
Μια πολύ ζεστή πολύ ανθρώπινη, συγκρατημένη ταινία, χωρίς εξάρσεις, χωρίς φτηνούς μελοδραματισμούς, με εξαιρετικές ερμηνείες και από την πρωταγωνίστρια τη Ρόμπιν Ράιτ που έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία αλλά και τον συμπρωταγωνιστή της τον Ντέμιαν Μπισίρ που μας καθηλώνουν και οι δύο με την ερμηνεία τους αφού με πολύ ήσυχο και απλό τρόπο καταφέρνουν να αποδώσουν την εσωτερικότητα του ρόλου τους. 
Μία ταινία για τη μοναξιά μας και την επικοινωνία μας...
Γιατί ο καθένας μας ψάχνει τη δική του χώρα που να χωρά και τα δυο... 
--------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της...

Δείτε ακόμη:


Τρίτη 27 Ιουλίου 2021

Digger | EDITORIAL

Digger του Τζώρτζη Γρηγοράκη
Σε μία συνέντευξή του , ο σκηνοθέτης της ταινίας Τζώρτζης Γρηγοράκης είπε το εξής: «Ρώτησα κάποτε τον σκηνοθέτη Μάικλ Τσιμίνο, πώς σκηνοθετείς ένα δάσος και εκείνος μου απάντησε: Το δάσος δεν το σκηνοθετείς εσύ, απλά περιμένεις. Δίνεις χρόνο, και κάποια στιγμή το δάσος σού κάνει ένα δώρο».
Και πάνω ακριβώς σε αυτή την απάντηση δομείται σκηνοθετικά και δραματουργικά όλη η ταινία. Γιατί το δάσος δεν βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα. Συμπρωταγωνιστεί με τους ήρωες, μετέχοντας στο προσωπικό τους δράμα μέσα στο οποίο έχει παίξει και τον δικό του ρόλο. Παρατηρεί, ανέχεται και περιμένει. Και άλλοτε δωρίζει, άλλοτε εκδικείται… Και φυσικά και οι ήρωές μας μετέχουν στο δράμα του δάσους. Ενός δάσους που καταστρέφεται. Και μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση διαπιστώνεται ότι ο χρόνος και η υπομονή, η περίσκεψη και η επαφή με αυτό που μας περιβάλλει και που μας γαληνεύει είτε λέγεται φύση, είτε αναμνήσεις, είτε μοναχικός μας εαυτός…είναι τα μόνα μας γιατρικά. 
Ο ήρωάς μας, ο Νικήτας, τα έχει καταλάβει όλα αυτά. Βιώνει από την ώρα που γεννιέται το πόσο σκληρές και πόσο αντίξοες είναι οι συνθήκες του να ζεις στη φύση και να εργάζεσαι σε αυτήν με όσο το δυνατό πιο απλά μέσα διαθέτεις για να την προστατεύεις ταυτόχρονα. Γνωρίζει όμως και αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι . Τα δώρα της που επίσης τα έχει γευτεί και που ξέρει από πρώτο χέρι ότι απαιτούν μεγάλη υπομονή, καθόλου βιάση, για να σου προσφερθούν και να τα απολαύσεις. Και τα ανεκτίμητα δώρα που έχει λάβει είναι που έχει μάθει να «βλέπει» με τα αυτιά του. Να αφουγκράζεται τον κάθε ήχο του δάσους. Να γνωρίζει τον επόμενο που ακολουθεί μετά από κάποιον συγκεκριμένο. Να παρατηρεί τις κινήσεις του σκίουρου και όλων των ζωντανών, να τις θαυμάζει και να τις επεξεργάζεται εν συνεχεία στη σκέψη του δημιουργώντας έτσι και μέσα του τον θαυμαστό κόσμο της τέλειας αρμονίας και ισορροπίας που υπάρχει εκεί και που δημιουργεί και την δική του ψυχική ισορροπία, τη δική του αρμονία. Αυτό τον κόσμο λοιπόν ο Νικήτας προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διαφυλάξει, να προστατεύσει όταν απειλείται από την επιθετική επέκταση μιας βιομηχανικής μονάδας. Είναι μόνος του, και αυτό τον κάνει να νιώθει ότι το δάσος που κινδυνεύει τον χρειάζεται ακόμα περισσότερο και αυτό τον κάνει να το αγαπάει διπλά και τριπλά και να εμμένει όλο και πιο πολύ στην προάσπιση αυτού. Και η πλοκή ξεκινά όταν εμφανίζεται ο γιος του που έχει πολλά χρόνια να τον δει, με σκοπό να διεκδικήσει το μερίδιο του κτήματος που κληρονόμησε από τη μητέρα του.
Το «Digger» είναι ένα σύγχρονο γουέστερν, όπου οι δύο άνδρες, πατέρας (εξαιρετικός ο Βαγγέλης Μουρίκης στο ρόλο του Νικήτα) και γιος (επίσης καταπληκτικός ο Αργύρης Πανταζάρας στον ρόλο του γιου ενός ιδιαίτερα απαιτητικού και δύσκολου ρόλου), συγκρούονται μετωπικά, με τη φύση υπομονετικά να τους παρατηρεί και να επεμβαίνει, ενίοτε. Μία σύγκρουση δύο αντίθετων κόσμων που εκπροσωπεί καθένας από τους δύο ήρωές μας. Φαινομενικά όμως αντίθετων. Γιατί ανάμεσά τους υπάρχουν πολλά ανεξερεύνητα σημεία που αναζητούν τη δική τους προσέγγιση, τη δική τους ανασκαφή και ανάδυση, προκειμένου να ανασυσταθούν και να φέρουν αυτούς τους δύο ανθρώπους κοντά. Γιατί η απομάκρυνσή τους η έλλειψη της φυσικής παρουσίας του πατέρα δεν ήταν ικανή να τους απομακρύνει και συναισθηματικά. Πρέπει όμως να έρθουν στην επιφάνεια αυτά τα καταχωνιασμένα συναισθήματα που η χρόνια μη εκδήλωσή τους είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία παραπλανητικών εικόνων του ενός προς τον άλλον και κυρίως του γιου προς τον πατέρα. Και εδώ το δάσος δρα καταλυτικά στο χτίσιμο και στην εδραίωση αυτής της σχέσης.
Ο Νικήτας, αποδεικνύει στον γιο του ότι δεν είναι ο γραφικός τύπος που παραμένει στις ρίζες του εμμονικά, κυριαρχικά, κατακτητικά, εγωιστικά. Αποδεικνύει ότι είναι ένας σύγχρονος αγωνιστής που προσπαθεί να σώσει το δάσος αφού το δάσος είναι ένα με αυτόν. Άρα προσπαθεί να σώσει την ανθρώπινη υπόστασή του που δεν νοείται έξω από την φύση. Ο ίδιος δεν έχει αφήσει κανένα στοιχείο του τεχνολογικού πολιτισμού και της προόδου να τον αλλοτριώσει. Κατά συνέπεια τα μοναδικά του όπλα στον εμφύλιο που μαίνεται γύρω του ( το πιο επικίνδυνο θηρίο του δάσους είναι ο άνθρωπος, αναφέρει χαρακτηριστικά σε μία σκηνή) είναι η βαθιά του σχέση με αυτό. Το ίδιο το δάσος στην πραγματικότητα. 
Το προσωπικό δράμα των δύο ηρώων προκαθορίζεται από το χρονικό παρόν, εκτυλίσσεται μέσα σε αυτό και με έναν υπέροχο σκηνοθετικό τρόπο ο Γρηγοράκης καταφέρνει να πετύχει τη σύζευξη του μικρού δράματος των ηρώων με το μεγάλο ιστορικό –πολιτικό –κοινωνικό που βιώνει η ανθρωπότητα σήμερα που έχει να κάνει με την καταστροφή του περιβάλλοντος. Άνθρωποι παγιδευμένοι , στην φάκα του καπιταλισμού, διατηρώντας τα προσχήματα μιας ψεύτικης ελπίδας παρελαύνουν στην ταινία εμφανιζόμενοι σαν να ζουν μια κανονικότητα ζωής που όμως όταν τα πλάνα ανοίγουν και αντικρίζουμε το φαγωμένο και ανελέητα σκαμμένο από τις μπουλντόζες των ορυχείων βουνό ,αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μια νοσηρή κανονικότητα που απέχει παρασάγγας από την κανονικότητα του Νικήτα που στο απομονωμένο και μισοκατεστραμμένο από τις φθορές του χρόνου και τη δυσκολία της συντήρησής του από έναν και μόνο άνθρωπο, σπιτικό του, βιώνει εκείνη την κανονικότητα που χρειάζεται πραγματικά ο άνθρωπος . Αυτή της ζεστασιάς της φλόγας του ξύλου που καίγεται και του ζεσταίνει την ψυχή , το γνήσιο τσίπουρο που μαζί με τους στίχους του Βαμβακάρη «Τα ματόκλαδα σου λάμπουν βρε σαν τα λούλουδα του κάμπου…» ταξιδεύουν το μυαλό αγαλλιάζουν την ψυχή ενδυναμώνουν το «είναι» για να μπορεί να αντέξει…
Σε κάποια σκηνή της ταινίας ακούγεται το πολύ όμορφο τραγούδι του Άσιμου «Θα ’ρθω να σε βρω».  Μέσα στους στίχους του μεγάλου αυτού τραγουδοποιού, «συναντούμε» και αυτούς που ταιριάζουν απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του Νικήτα, σε αυτό το «είναι» που προσπαθεί να διαφυλάξει και να περισώσει. Λένε λοιπόν οι στίχοι: «Μέσα απ’ τα σκοτάδια κι απ’ το φως /είμαι εγώ ο γιος του καθ’ ενός/ με τη λευτεριά μου έχω γίνει ένα/ και δεν είμαι πιόνι κανενός».
Αυτό συμβαίνει στον πρωταγωνιστή μας, αυτό συμβαίνει σε όλους τους ήρωες της καθημερινότητάς μας. Όποιoς γίνεται ένα με την ελευθερία του, ποτέ δεν γίνεται πιόνι κανενός…
Η ταινία Digger, γυρισμένη στα μαγευτικά και άγρια τοπία του όρους Χολομώντα στη Χαλκιδική, που σάρωσε τα βραβεία Ίρις , που απέσπασε πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι μια εξαιρετική ταινία που θα σας αποζημιώσει και με το παραπάνω η θέασή της…
--------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της...

Δείτε ακόμη:


Κυριακή 13 Ιουνίου 2021

Δευτέρα 14/06 έως Tετάρτη 16/06/2021 | Μάρτιν Ίντεν

Κοινωνική (2019) | Διάρκεια: 129' | Ιταλογαλλική ταινία |Σκηνοθεσία Πιέτρο Μαρτσέλο με τους: Λούκα Μαρινέλι, Τζέσικα Κρέσι, Κάρλο Τσέκι, Ντενίζ Σαρντίσκο

Στην προπολεμική  Νάπολη, όταν η άνοδος του Σοσιαλιστικού Κόμματος καθρέφτιζε την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, ένας ανειδίκευτος εργάτης, ο Μάρτιν, κατατρύχεται από φιλοδοξίες και αγωνίες . Φιλοδοξίες να ξεφύγει από το προδιαγεγραμμένο μέλλον που του επιφυλάσσει η ταπεινή κοινωνική και οικονομική του κατάσταση, και αγωνίες να βοηθήσει όπως μπορεί τους φτωχούς ανθρώπους του κύκλου του. Ο Μάρτιν πιστεύει, και δίκαια, πως μόνο η μόρφωση μπορεί να τον εφοδιάσει  με ό,τι χρειάζεται για να επιτύχει τους σκοπούς του. Μέ τη μόρφωση, θα μπορέσει ο μη προνομιούχος Ναπολιτάνος να γίνει ένας συγγραφέας που θα αποτυπώσει στο χαρτί, θα απαθανατίσει τη στέρηση τον πόνο και την αδικία που υφίσταται η τάξη του. Τα πράγματα αλλάζουν ριζικά όταν ο Μάρτιν γνωρίζει την νεαρή και όμορφη Έλενα. Η κοπέλα είναι μεγαλοαστή, μια μορφωμένη και καλλιεργημένη κόρη οικογένειας βιομηχάνων, δηλαδή ανήκει στο απέναντι ταξικό στρατόπεδο. Η γέφυρα μεταξύ τους είναι ο έρωτας, που θα φέρει τους δυο νέους κοντά, οδηγώντας όμως παράλληλα και στην σύγκρουση μεταξύ των τάξεων, στις οποίες ανήκουν. Ο Μάρτιν θα καταφέρει να σπουδάσει, με τη βοήθεια ενός ηλικιωμένου φίλου του και ενεργού Σοσιαλιστή, και θα αγγίξει το συγγραφικό του όνειρο, κάτι όμως που είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά ένα κόκκινο πανί για την οικογένεια της καλής του...
Διασκευή του ομότιτλου ημι-αυτοβιογραφικού  κλασικού βιβλίου του Τζακ Λόντον  και τοποθετημένο στην Νάπολη στα μέσα του 20oύ αιώνα, το Martin Eden του Πιέτρο Μαρσέλο έχει ως πρωταγωνιστή ένα διαχρονικό ήρωα που αγωνίζεται ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες και ονειρεύεται να φτάσει πιο πέρα από εκεί που του επιτρέπει η λαϊκή καταγωγή του...
Ο πρωταγωνιστής Λούκα Μαρινέλι, τιμήθηκε με το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας, για τον ρόλο του Μάρτιν Ίντεν, ενώ στο Φεστιβάλ του Τορόντο, η ταινία απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Platform.
Δευτέρα 14/06/2021 -Tετάρτη 16/06/2021

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2021

Πέμπτη10/6 έως Κυριακή 13/06/2021 | Ο Γάτος ο Φευγάτος

Animation | Διάρκεια: 105'

Ο γάτος Παντόφλας έχοντας ζήσει αδέσποτος γνωρίζει τους κινδύνους που κρύβει το άγνωστο και αποφασίζει να αποτρέψει το μοναχογιό του από αυτό, κρατώντας τον στο διαμέρισμα.
Ο Φευγάτος όμως το σκάει  από το σπίτι του για να ανακαλύψει τη «Γατοπία» έναν κόσμο μυθικό, όπου εκεί ζουν ελεύθερες οι γάτες. Έτσι ξεκινά ένα θεαματικό, αστείο και επικίνδυνο ταξίδι με τον πατέρα να προσπαθεί να σώσει το γιο.
Ένα όμορφο καρτούν που αποδεικνύει τη δύναμη της φαντασίας και την αξία των οικογενειακών δεσμών. Μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.


Κυριακή 6 Ιουνίου 2021

Δευτέρα 7/6 έως Τετάρτη 9/6/2021 | Οικογενειακοί Δεσμοί

Αστυνομικό Θρίλερ (2020) | Διάρκεια: 114' | Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Τόμας Μπεζούκα με τους: Νταϊάν Λέιν, Κέβιν Κόστνερ, Λέσλι Μάνβιλ, Κάιλι Κάρτερ

Ο Τζορτζ, ένας σερίφης που έχει πλέον βγει στη σύνταξη, και η η σύζυγός του, Μάργκαρετ, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τον θάνατο του μονάκριβου γιου τους, ξεκινούν ένα ταξίδι ώστε να βρουν τον εγγονό τους και την, ξαναπαντρεμένη πλέον με έναν κακοποιητικό σύζυγο, νύφη τους Λόρνα. Ενώ το πένθος της απώλειας δεν έχει ακόμη καταλαγιάσει, αυτή η αναζήτηση θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα μεγάλο μυστικό και θα τους οδηγήσει στο κατώφλι της επικίνδυνης οικογένειας που ζει μακριά από τον πολιτισμό και υπακούει στη μητριαρχική φιγούρα της Μπλανς Γουίμποϊ (την υποδύεται η Λέσλι Μάνβιλ), η οποία θα τους αναγκάσει να δώσουν μάχη για τη ζωή τους.
Μία ανθρωποκεντρική, γλυκόπικρη μπαλάντα, με φιλοσοφία νέο-γουέστερν και έντονα στοιχεία σασπένς, τοποθετημένη στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Οι Οικογενειακοί Δεσμοί είναι ένα απρόσμενο, αγωνιώδες δράμα χαρακτήρων που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Αμερικάνικη Δύση. Μια ιστορία για τη δύναμη των δεσμών αίματος, για την αναγκαιότητα της θυσίας και για την προσωπική εξιλέωση μέσα από τον αγώνα για όσους αγαπάμε.
Ο βουβός θρήνος, η τολμηρή αντίσταση στη σκοτεινή πλευρά της μητριαρχίας, η επιβολή της βίαιης πατριαρχίας, η σιωπηλή κατανόηση μεταξύ ανθρώπων που έχουν ζήσει πολλά χρόνια μαζί, η άρνηση απέναντι στους ψυχολογικούς χειρισμούς, τα καλά θαμμένα τραύματα, οι ενοχές για τα μοιραία λάθη, η ανάγκη για λύτρωση και η αδιαπραγμάτευτη ανιδιοτέλεια των οικογενειακών δεσμών, δένουν αρμονικά σε αυτό το καλοφτιαγμένο δράμα, που επιλέγει να μη φωνάξει τα μαθήματα ζωής που επικοινωνεί, αλλά να μιλήσει διακριτικά για όλα τα διαχρονικά ζητήματα που θέτει στον θεατή.
Η τολμηρή αναζήτηση των δυο κινηματογραφικών ηρώων, είναι βασισμένη στο βιβλίο "Let Him Go" (2013) του συγγραφέα Λάρι Γουάτσον. H ταινία πατάει δραματουργικά σε πολλά είδη – από το πατροπαράδοτο γουέστερν μέχρι το οικογενειακό μελόδραμα, από το θρίλερ αγωνίας μέχρι το αστυνομικό μυστήριο και κινείται ευέλικτα ανάμεσα στο κλειστοφοβικό σασπένς και στο road movie με φόντο τον ανοιχτό ορίζοντα.
Δευτέρα 7/6/2021 - Τετάρτη 9/6/2021
Ώρα προβολής 21:00


Τετάρτη 2 Ιουνίου 2021

Πέμπτη 3/6 έως Κυριακή 6/6/2021| Τρία Υπέροχα Κορίτσια


Κωμωδία (2020) | Διάρκεια: 96' | Ιταλική ταινία | Σκηνοθεσία Ρολάντο Ραβέλο με τους: Μάρκο Τζιαλίνι, Βιντσέντζο Σιαλέμε, Τζουζέπε Μπατιστόν, Ιζαμπέλα Φεράρι

Τρεις απελπισμένοι μπαμπάδες είναι πεπεισμένοι πως οι κόρες τους έχουν διαλέξει τον λάθος σύντροφο. Θεωρώντας πως κάνουν το σωστό, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ξεφορτωθούν τους τρεις αντισυμβατικούς μνηστήρες, δοκιμάζοντας την υπομονή των συζύγων τους και ρισκάροντας τελικά τους δικούς τους γάμους...

Οι ξεκαρδιστικές περιπέτειες τριών μπαμπάδων, που προσπαθούν να…συνετίσουν τις ερωτικώς ατίθασες νεαρές θυγατέρες τους! Οι τρεις πενηντάρηδες, φίλοι και συγγενείς, βλέπουν την ήσυχη ζωή τους να τινάζεται στον αέρα με τα καμώματα των κοριτσιών τους: Η Βαλεντίνα, η κόρη του γιάπη δικηγόρου Αρτούρο, παρατάει τον γαμπρό την ημέρα του γάμου τους, για τα μάτια της Άλεξ, μιας απελευθερωμένης μαύρης κοπέλας, βίγκαν και αντικαπνίστριας! Η Μάρτα, η κόρη του αστυνομικού Αντόνιο, τα’ χει φτιάξει με τον Σιμόνε, ένα ζόρικο ράπερ, που καπνίζει χασίς και τα χώνει με τη μουσική του στους «μπάτσους», ενώ η Σάρα, η κόρη του Πόλι, ετοιμάζεται να φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες για να χαρεί τον έρωτά της με τον Λουίτζι, ένα γυναικά, πρώην συμμαθητή και  συνομήλικο του πατέρα της… Είναι αυτονόητο πως οι τρεις συντηρητικοί μπαμπάδες απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τις σχέσεις των υπέροχων κοριτσιών τους, θεωρώντας τις εντελώς ακατάλληλες γι’ αυτά. Έτσι, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επαναφέρουν τις μικρές στο σωστό δρόμο, ακόμα και με κίνδυνο να κλονιστεί, από τις ανορθόδοξες πράξεις τους, η σχέση τους με τις γυναίκες τους!
Πέμπτη 3/6/2021 - Κυριακή 6/6/2021
Ώρα προβολής 21:00

Κυριακή 30 Μαΐου 2021

Πρεμιέρα της ταινίας "Ταξίδι στην Ικαρία - Ουτοπία;" του Μανώλη Παπαδάκη


Ντοκιμαντέρ (2021) | 
Διάρκεια: 99' | Σκηνοθεσία: Μανώλης Παπαδάκης 

Πρεμιέρα στο Cine Πετρούπολις Τρίτη 1/6/2021

Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί ενα ταξίδι στην δική μας blue zone δηλώνοντας από την αρχή ότι "...αυτά που θέλω να πω είναι τόσα πολλά, που δεν ξέρω τι να πρωτοπώ".
Το ταξίδι ξεκινά με το πιό όμορφο φεγγάρι που χαρίζει το νησί στη συνάντηση μητέρας γιού, περνά στην Ικαρία του χθες που μπερδεύεται στο σήμερα μέσα από τους πρωταγωνιστές, κι απο εκεί στα δύσκολα παιδικά χρόνια, στο δανεικό φαγητό, την αίσθηση του άγριου Αιγαίου.
Επισκέπτεται τον τόπο  που γέννησε τους μύθους, τις καλομοίρες, το ξωτικό, το καλάμι που συντηρεί τη φωτιά, το όνειρο που έδωσε τη γέννηση,  το σταμάτημα του χρόνου... Παρακολουθεί την ιστορία της Θεοκτίστης που ξορκίζει την απειλή μιάς αρπαγής και συνομιλεί με τις γυναίκες που κρατούσαν τα σπίτια, χορεύουν ζειμπέκικο σαν να πετάνε και ακούει ιστορίες για την πορεία μέχρι τις σπηλιές του Μωυσέως. 
Ακούει ιστορίες για τον νόστο... για τη δυσκολία μιας ολόκληρης γενιάς να ομολογήσει τα συναισθήματα της, την νύφη που στολίζει τον σταυρό, την μοναξιά και τις συζητήσεις που έπρεπε να ξεκινήσουν από την αρχή.
Θυμάται τον φόβο στα παλιά τα χρόνια, τους εξορίστους σαν συγκάτοικους και διώχνει τη μελαγχολία, κρατά την χαρά και την αγάπη για τη ζωή μέσα από την χάρη του τάνγκο και του βαλς. 
Βιώματα βρίσκουν κοινή συνισταμένη, ταυτίζεται η πορεία τους στα βήματα του ικαριώτικου που  ξυπνά τον Διόνυσο κι αφήνεται στο χορό... χορός κυκλικός, χορός ρυθμός, χορός ζωής...
το νησί ταυτίζεται με τον εαυτό μας, το νησί ως τέλος (σκοπός),  ως αγάπη,  ως μοίρα… 
Η Ικαρία συνεχίζει το ταξίδι της σαν ξεχασμένη κιβωτός, ξεπερνά τα γεωγραφικά της όρια και γίνεται ετσι απλά το σπίτι των παιδικών μας χρόνων, η δική μας Ουτοπία.  
Τρίτη 1/6/2021 - Τετάρτη 2/6/2021

Σάββατο 29 Μαΐου 2021

Cine Πετρούπολις 2021 | Έναρξη Τρίτη 1/6/2021



Ήταν ένας πολύ δύσκολος χειμώνας, με κυρίαρχα στοιχεία τον φόβο και την ανασφάλεια. Αναμετρηθήκαμε με έναν απρόβλεπτο, άγνωστο και επικίνδυνο εχθρό. Δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας σε αυτή τη μάχη. Επαναξιολογήσαμε τις προτεραιότητες της ζωής μας. 

Εμείς, ως Κινηματογραφική Λέσχη, προσπαθήσαμε να αντισταθούμε στη σαρωτική επιδρομή των εξωγενών παραγόντων που διαμόρφωσαν ένα δυστοπικό περιβάλλον. Με την  ομαδικότητά μας, τη συνεργασία και τη μεταξύ μας εμπιστοσύνη, σταθερούς συμμάχους μας χρόνια τώρα, καθώς και τη συνεργασία μας με τον Δήμο Πετρούπολης, είμαστε στην ευχάριστη θέση να  σας παρουσιάσουμε μια σειρά ταινιών που έρχονται να αγκαλιάσουν όλα τα γούστα και να αγγίξουν την ψυχή σας.

Η Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης, σε όλη τη διάρκεια του εγκλεισμού μας, δεν αδράνησε. Ήταν εκεί στα κινηματογραφικά δρώμενα που λάμβαναν χώρα μέσα από τις πλατφόρμες. Βρεθήκαμε στο 43ο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας, στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, στο 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στο 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, στο 33ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και εξακολουθούμε να βρισκόμαστε όπου λαμβάνουν χώρα κινηματογραφικά events και  να "συναντιόμαστε", σε αυτό το υπέροχο ταξίδι μας,  με εξαιρετικές ταινίες, με εξαιρετικούς δημιουργούς, με όμορφους κόσμους. Προσπαθήσαμε μέσα στον περιορισμένο αριθμό που μας επιτρέπεται (ελπίζουμε μόνο για φέτος), να συμπεριλάβουμε ταινίες που καλύπτουν όλες τις προσδοκίες του κάθε θεατή, που για τους δικούς του λόγους επιλέγει να παρακολουθήσει μία ταινία.

Βραβευμένες ταινίες σε διεθνή Φεστιβάλ και Διαγωνισμούς, αλλά και ταινίες που δεν ακούστηκαν και τόσο, όμως ανέβηκαν στις πλατφόρμες και είχαν πολλά "να μας πουν", έρχονται κοντά σας και σας δίνεται η δυνατότητα να τις παρακολουθήσετε καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και του Σεπτεμβρίου, στον Θερινό Κινηματογράφο της Πετρούπολης, ένα από τα στολίδια της πόλης μας. 

Σας περιμένουμε να μοιραστούμε μαζί σας την αγάπη μας για τον κινηματογράφο, που αποτελεί και το μοναδικό μας κίνητρο που διατηρεί ζωντανή και σε εγρήγορση τη Λέσχη μας, τα τελευταία 32 χρόνια. Μια Λέσχη που προσπαθεί με κάθε τρόπο και με πολλές δράσεις, που έχουν πάντα ως σημείο αναφοράς αγαπημένες ταινίες, να βρίσκεται κοντά σας. Παραμένουμε ενεργοί, παραμένουμε ζωντανοί γιατί όπως λέει και ο ποιητής μας Γ. Σεφέρης "είτε βραδιάζει είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί". 

Σας ευχαριστούμε για την στήριξή σας όλα αυτά τα χρόνια και σας ευχόμαστε να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι, γεμάτο υγεία και εμπειρίες που θα έρθουν να γεμίσουν τα κενά που άφησε πίσω του ο δύσκολος χειμώνας.

Ξεκινάμε με την πρεμιέρα της ταινίας "Ταξίδι στην Ικαρία - Ουτοπία;" του Μανώλη Παπαδάκη. Μια πρεμιέρα με εκλήξεις και όμορφες συναντήσεις.

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα εδώ >>

Γενική Είσοδος 5€
Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος Cine Πετρούπολις
25ης Μαρτίου 168, Πετρούπολη 

Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

Για τη Μικρή Σάμα | EDITORIAL

Για τη Μικρή Σάμα / For Sama (Ντοκιμαντέρ 2020) των Γουάντ αλ-Κατέμπ και Έντουαρντ Γουάτς 

Αν κάτι πρέπει να κρατήσεις από αυτό το ντοκιμαντέρ , δεν είναι η φρίκη , η κτηνωδία το αποτρόπαιο του πολέμου. Δεν είναι μόνο το πώς μέσα σε μια δεκαετία μια ολόκληρη χώρα καταστράφηκε. Δεν είναι πώς μια πόλη όπως το Χαλέπι που έσφυζε από ζωή και πολιτισμό μετατράπηκε σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Αυτά είναι ήδη γνωστά. Αυτό που αναδεικνύεται μέσα από το ντοκιμαντέρ αυτό, είναι το τι σημαίνει επαναστατική πράξη. Όταν ο κλοιός γύρω σου σφίγγει, όταν οι περισσότεροι σιγά σιγά εγκαταλείπουν, όταν η Διεθνής κοινότητα στέκει άπραγη στις επιθέσεις νοσοκομείων, σχολείων και εσύ μένεις και αγωνίζεσαι με την ομάδα σου με τους συνανθρώπους σου, αυτοοργανώνεστε, προσπαθείτε να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας και ξαναστήνετε νοσοκομεία για να σώσετε, για να βοηθήσετε πηγαίνοντας κόντρα σε ένα παγκόσμιο σύστημα που αδιαφορεί , αυτό είναι μία γνήσια επαναστατική πράξη. Όταν παρόλο που διαισθάνεσαι το μάταιο του αγώνα σου και παρόλο που βλέπεις απροσπέλαστα εμπόδια να υψώνονται εμπρός σου, παρόλο που βλέπεις το χάος να σε κατακλύζει, εσύ δεν εγκαταλείπεις, δεν εγκαταλείπεις το όνειρο να μην αφήσεις τη χώρα σου, να σώσεις τους συνανθρώπους σου που κινδυνεύουν και να ελπίζεις ότι κάποτε θα τελειώσει όλο αυτό και θα ξαναχτίσετε τη χώρα σας (θέλω να γίνω αρχιτέκτονας όταν μεγαλώσω για να ξαναχτίσω το Χαλέπι από την αρχή, λέει ένα μικρό παιδί που η οικογένειά του αρνείται να φύγει από την πόλη αυτή) αυτό είναι μία γνήσια επαναστατική πολιτική πράξη. Γιατί στηρίζεις το όνειρο αυτού του παιδιού. Όταν αποφασίζεις να φέρεις εν μέσω πολέμου ένα παιδί γιατί δεν θέλεις να πεθάνει η ελπίδα, όταν καταφέρνεις να σώσεις μια τραυματισμένη έγκυο από θραύσματα βόμβας και να βγάλεις από μέσα της το παιδί της και καταφέρνεις στο παραπέντε να το σώσεις και όταν το γοερό κλάμα του μωρού που περιμένεις πώς και πώς να ακούσεις φτάνει στα αυτιά σου πιο δυνατό από τις βόμβες που σκάνε λίγα μέτρα πιο πέρα, και είναι αυτό που σε «σώζει» από αυτές, που σε ενδυναμώνει, που σε κάνει να μην λυγίσεις, να μην εγκαταλείψεις, τότε αυτό είναι μια γνήσια επαναστατική πράξη γιατί ξέρεις κατά βάθος ότι στάθηκες γενναίος μπροστά σε μια φαινομενικά αδύναμη επιλογή (ποιος είσαι εσύ να τα βάλεις με τη σαρωτική δύναμη του ιμπεριαλισμού) κατά βάθος όμως τη μοναδική επιλογή που στηρίζει την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο. Μια ελπίδα που βοήθησες στο να διατηρηθεί. 
Η Γυαάντ αλ-Κατέμπ ήταν ένα κορίτσι που, γύρω στο 2015,άφησε την οικογένειά της στην επαρχία της Συρίας και πήγε στο Χαλέπι για να σπουδάσει οικονομικά. Είχε μια βιντεοκάμερα και της άρεσε να καταγράφει τους φίλους της, τη ζωή στο πανεπιστήμιο , τη ζωή στην πόλη. Μέσα από τη βιντεοκάμερά της μας μεταδίδει το κλίμα της αραβικής άνοιξης που ήταν και η αιτία των λαϊκών εξεγέρσεων που είχαν ήδη ξεκινήσει από το 2012 στις οποίες και η ίδια συμμετείχε ολόψυχα, πεπεισμένη και η ίδια και οι σύντροφοί της ότι η ανατροπή του Άσαντ του ανθρώπου που εκπροσωπούσε τη διαφθορά, την αδικία και την καταστολή ήταν θέμα χρόνου. Σε καμία περίπτωση δεν φανταζόταν ούτε η ίδια ούτε και ο λαός που με τις ειρηνικές του διαδηλώσεις ζητούσε την ανατροπή του προέδρου ότι θα οδηγούνταν σε έναν διευρυμένο εμφύλιο σπαραγμό και σε καμία περίπτωση δεν φανταζόταν ότι η χώρα τους θα μετατρεπόταν σε ένα εργαστήριο πειραμάτων του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Κατά τη διάρκεια της φοιτητικής της ζωής η Γουάντ ,γνωρίζει , ερωτεύεται και παντρεύεται τον ακτιβιστή γιατρό Χάμζα και αποφασίζουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί τη Σάμα. 
Η Σάμα (το όνομα στα αραβικά σημαίνει ουρανός) γεννιέται μέσα στο 2016 όταν πλέον η κατάσταση στο Χαλέπι έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η πόλη βρίσκεται σε καθεστώς πολιορκίας, με ένα εκατομμύριο ανθρώπους σε ολόκληρη τη Συρία να οδηγούνται στη λιμοκτονία, ενώ βομβαρδίζονται ανηλεώς από τις δυνάμεις του Άσαντ και της Ρωσίας. Παρόλα αυτά μέσα σε κατάσταση πολιορκίας οι κάτοικοι στο Χαλέπι δεν το βάζουν κάτω και εξακολουθούν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης οι οποίες είχαν ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα όταν ο Άσαντ κατέστειλε με σφαίρες, σφαγές και εφόδους ένστολων μισθοφόρων την εξέγερση του λαού εναντίον του. 
Και αποφασίζουν να μείνουν μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μέσα σε μία απομονωμένη πόλη που βομβαρδίζεται ανελέητα και που οι κάτοικοί της αναλαμβάνουν τη συλλογική διαχείριση τροφής και στέγης, την αυτοοργάνωση σπιτιών σε αυτοσχέδια νοσοκομεία, σχολεία, αυτοοργανωμένα media, ομάδες διάσωσης, αυτοδιαχείριση ρεύματος και νερού. Στηρίζουν δηλαδή την αντίσταση στην πόλη τους ακόμα και υπό το καθεστώς πολιορκίας και συνεχών βομβαρδισμών. Μέχρι τότε δεν τους πτοούν ούτε η χρήση απαγορευμένων από τις διεθνείς συνθήκες χημικών όπλων, ούτε το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον τρόφιμα ή φάρμακα, και ο πληθυσμός των 300000 που έχει απομείνει στο ανατολικό τμήμα της μεγαλύτερης πόλης της Συρίας, λιμοκτονεί.
Και εγκαταλείπουν, μόνο όταν το Χαλέπι έχει καταστραφεί ολοσχερώς και μόνο όταν καταστρέφεται και το τελευταίο αυτοοργανωμένο νοσοκομείο.
Όλα αυτά καταγράφονται μέσα από τη βιντεοκάμερα της Γουάντ. Γιατί το υλικό αυτής θέλει να το αφήσει παρακαταθήκη στην κόρη της, μαζί με ένα νοερό γράμμα όπου της εξηγεί τους λόγους του αγώνα του δικού της και των συνανθρώπων της . Να δείξει στην ίδια και σε όλο τον κόσμο τη φρίκη του πολέμου αλλά και την τεράστια δύναμη που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους, μια δύναμη που τους κάνει να αντιστέκονται και να δημιουργούν μέσα στον πόλεμο ένα αντιπολεμικό κίνημα που θέτει ως στόχο του τον τερματισμό των διεθνών στρατιωτικών επεμβάσεων και αντιπαρατίθεται στον ολοκληρωτισμό που επελαύνει. 
Ένα πολύ σκληρό ντοκιμαντέρ. Που όμως αναρωτιέσαι βλέποντας το. Ποια γροθιά στο στομάχι είναι πιο δυνατή. Το να βλέπεις να βομβαρδίζουν το μοναδικό νοσοκομείο της περιοχής που έχει απομείνει και να ψεκάζουν με χλώριο τους ανθρώπους, προσωπικό και ασθενείς που βρίσκονται εκεί ή να περνάει στα ψιλά γράμματα το ναυάγιο των 170 προσφύγων που σημειώθηκε πριν λίγες μέρες γιατί κανένα κράτος δεν αναλάμβανε την ευθύνη να σώσει αυτούς τους ανθρώπους αφήνοντάς τους να θαλασσοπνιγούν όταν αναποδογυρίστηκαν οι βάρκες τους στα ανοιχτά της Μεσογείου. Και τι είναι πιο σκληρό τελικά… να βλέπεις τους ανθρώπους μέχρι την τελευταία στιγμή να μην θέλουν να εγκαταλείψουν την κατεστραμμένη πόλη τους, να μην έχουν κλάψει καθόλη τη διάρκεια των βομβαρδισμών και της πολιορκίας της πόλης τους, να μην έχουν λυγίσει από όλα αυτά τα αποτρόπαια που βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους, και να κλαίνε όταν αναγκάζονται να την εγκαταλείψουν ή να αναλογίζεσαι τη σκληρότητα που βίωσαν και που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί όταν πέρασαν τα σύνορα των πολιτισμένων δυτικών χωρών. Αναρωτιέσαι, αναλογίζεσαι αλλά κυρίως αφυπνίζεσαι . 
Γιατί ο κινηματογράφος δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Όμως μπορεί να αφυπνίσει συνειδήσεις. 
Και στο ντοκιμαντέρ αυτό η Γουάντ αλ-Κατέμπ, με τη συνεργασία του βραβευμένου με Emmy Βρετανού Έντουαρντ Γουάτς πετυχαίνουν σε εξαιρετικό βαθμό να αφυπνίσουν και να στείλουν το μήνυμα που αποτελεί και τον επίλογο του νοερού γράμματος της Γουάντ προς την Σάμα και προς όλα τα παιδιά του κόσμου.
«Παλέψαμε για τον πιο σημαντικό σκοπό αυτού του κόσμου. Εσύ και όλα τα παιδιά μας να μην ζήσετε ποτέ ξανά αυτό που ζήσαμε εμείς. Παλέψαμε για έναν ουρανό χωρίς μαχητικά αεροσκάφη ,χωρίς βόμβες…
Παλέψαμε για έναν καθαρό ουρανό...»
--------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της...

Δείτε ακόμη:


Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021

Ανοιχτός Βορράς | EDITORIAL

Ανοιχτός Βορράς / Big North ,του Ντάριο Ακοτσέλα, Ιταλία, 2020.

-Απέκτησες τελικά, έστω κι έτσι,
αυτό που ήθελες από τούτη τη ζωή;
-Ναι.
-Και τι ήταν αυτό που ήθελες;
-Να μπορώ να πω ότι αγαπήθηκα, να αισθάνομαι πως με αγάπησαν πάνω στη γη.
[Ρέιμοντ Κάρβερ]
Αυτά τα λόγια του συγγραφέα, βρίσκονται γραμμένα στην επιτύμβια πλάκα του σε ένα μικρό κοιμητήριο που βρίσκεται εκεί που τελειώνει η Αμερική και αρχίζει ο Καναδάς.
Από εκεί ξεκινάει το ταξίδι του ο Ιταλός συγγραφέας Πάολο Κονιέτι, όχι τυχαία βέβαια. Οφείλει όπως λέει ο ίδιος στον Κάρβερ, όχι μόνο το ότι σήμερα είναι και ο ίδιος συγγραφέας αλλά και το ότι ονειρεύτηκε να γίνει συγγραφέας. Οφείλει στον Κάρβερ το ότι τον έκανε να πιστέψει ότι μπορούσε να γίνει αυτό που τελικά σήμερα είναι.
Υπάρχει πάντα ένα σύνορο από το οποίο μπορείς να κάνεις μια νέα αρχή, μας λέει ο Κονιέτι, που στα 30 του χρόνια και μετά από μια δυνατή προσωπική κρίση εγκαταλείπει το Μιλάνο για να πάει να ζήσει στο βουνό. Απογοητευμένος από τη ζωή της πόλης, από τις σχέσεις του με τους ανθρώπους, επιζητά τη λύτρωση και την ανακαλύπτει μέσω της συγγραφής του. Όμως μετά από καιρό και παρόλο που η επαφή του με τη φύση, η μοναξιά του που την επιδιώκει τον έχουν βοηθήσει πολύ στο συγγραφικό του έργο , ωστόσο αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι ,διασχίζοντας τον Καναδά με προορισμό την Αλάσκα ,τη χώρα σύμβολο. 
Και το ταξίδι αυτό έχει άλλο σκοπό. Μέσα από αυτό ο Κονιέτι θέλει να περάσει από τα μέρη που πέρασαν οι συγγραφείς «γίγαντες» που επηρέασαν τη ζωή του. Και θέλει να ανακαλύψει την αλήθεια του καθενός τον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβανόταν τη λύτρωση, την ευτυχία, την αγάπη, τη μοναξιά την ελευθερία, να βιώσει τα συναισθήματά τους να βάλει τον εαυτό του στη θέση τους και να δει και τη δική του πορεία μέσα στη δική τους. Να διασταυρωθούν οι ζωές τους σε ένα άχρονο σημείο, εκεί που παρελθόν , παρόν και μέλλον συναντιούνται και να διευρύνει την παρένθεση που αποτελεί για τον καθένα μας και για τον ίδιο φυσικά, η ζωή του μέσα σε έναν άγνωστο κόσμο που κανένας δεν γνωρίζει το πριν και το μετά. Συνοδοιπόροι του σε αυτό το εγχείρημά του εκτός από τον πραγματικό του φίλο, είναι και όλες οι πνευματικές μορφές που σημάδεψαν τη ζωή του και που νοερά τις κουβαλά μέσα του. Θέλει να «συνομιλήσει» με αυτές περνώντας από τα μέρη που πέρασαν και να δει μέσα από τη δική τους ματιά όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να δώσουν νόημα στην ύπαρξή μας και που μπορεί να βοηθήσουν να ανακαλύψουμε το βάθος, την ουσία,τον σκοπό του περάσματός μας από αυτή τη ζωή το σκοπό αυτής της παρένθεσης. Προσπαθεί να προσδιορίσει όπως το έκαναν και οι αγαπημένοι του συγγραφείς το ευρύτερο θέμα που υπάρχει δεξιά και αριστερά της παρένθεσης που είναι η ζωή μας μέσα σε αυτό τον κόσμο. 

Αφετηρία του λοιπόν ο Κάρβερ, ο συγγραφέας που πέθανε στα 50 του αλλά που κατόρθωσε μέσα στο λιγοστό αυτό διάστημα να ζήσει δυο ζωές «Είχα δύο ζωές, θα πει ο ίδιος. Μία ζωή που τελείωσε όταν τελείωσε και η σχέση μου με το πιοτό και μια νέα που άρχισε όταν σταμάτησα το πιοτό και γνώρισα την Τες. Η δεύτερη αυτή ζωή είναι τόσο γεμάτη, τόσο ανταποδοτική, και γι’ αυτό χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη.» Κάρβερ, ο συγγραφέας που έγινε πολύ γνωστός σε εμάς από την εξαιρετικότατη ταινία του Ρόμπερτ Άλτμαν «Στιγμιότυπα» («Short Cuts», 1993), βασισμένη σε διηγήματά του. Και που παρόλο που οι ήρωες των διηγημάτων του Κάρβερ, είναι εγκλωβισμένοι μέσα στις άθλιες και μίζερες ζωές τους, ωστόσο ανακαλύπτεις διαβάζοντάς τον ότι η έλλειψη κατανόησης της κατάστασής τους είναι η αιτία της μη υπέρβασης αυτής. Και αντιλαμβάνεσαι ως αναγνώστης όπως άλλωστε το αντιλήφθηκε και ο ίδιος ο Κάρβερ στην αληθινή του ζωή ότι η κατανόηση αυτή η συνειδητοποίηση αυτή είναι αυτή που σου δίνει την ευκαιρία για μια δεύτερη ίσως και τρίτη ζωή σε αυτόν τον κόσμο. Γιατί όση αλήθεια και να υπάρχει μέσα στο αναπόδραστο του ανθρώπου από μια ζωή που οι συνθήκες ή και ο ίδιος του ο εαυτός τον έχουν εγκλωβίσει να ζει, άλλη τόση αλήθεια υπάρχει και στον ισχυρισμό πως μια καθοριστική απόφαση αλλαγής κατά τη διάρκεια αυτής της μίας και μοναδικής ζωής μπορεί να είναι η ευκαιρία που δίνεται στους ανθρώπους, για μία άλλη ή και άλλες ζωές σε αυτόν τον κόσμο. 
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το ότι ο Κονιέτι εκκινεί από τον Κάρβερ. Μια δεύτερη ζωή είναι και για τον ίδιο το ταξίδι στην Αλάσκα. Μια άλλη προοπτική, ένας άλλος προορισμός μια διαφορετική κατεύθυνση. Συναντιέται λοιπόν σε αυτό το ταξίδι με τον άλλον αγαπημένο του συγγραφέα τον Θόρω, τον Αμερικανό φιλόσοφο και φυσιοδίφη που αποτέλεσε σημείο αναφοράς πολλών ανθρώπων λόγω της παράδοσης που δημιούργησε. Μιας παράδοσης ενός ανθρώπου που ήθελε να ζει συνειδητά να αντιμετωπίζει μόνο τα απλά και ουσιαστικά πράγματα της ζωής, να κατέχει, όπως αναφέρει και μία άλλη συγγραφέας που συναντάμε στο ντοκιμαντέρ και που έχει ακολουθήσει και η ίδια την παράδοση του Θόρω, την ίδια τη ζωή και όχι να κατέχεται από τον υλικό κόσμο αυτής της ζωής. Να ζει μέσα σε ένα πλαίσιο αυτάρκειας όπου τα πιο λίγα σημαίνουν τα πιο πολλά. 
Περνάει από τα μέρη που ο Λόντον έγραψε το αριστούργημά του και ανακαλύπτει ότι η ιστορία του Μπακ που ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της άγριας φύσης επιστρέφοντας στη ζωή του λύκου, είναι το ίδιο πεφωτισμένη με τον Σιντάρτα του Έσσε. Τον Σιντάρτα που και του ίδιου η ζωή έχει σημεία αναφοράς στον Βούδα Σιντάρτα Γκαουτάμα που σε μια ομιλία του προς τους μαθητές του, αναφέρει ότι σε αυτόν τον φευγαλέο κόσμο θα πρέπει να δεις τις αντιθέσεις του. Ένα άστρο την αυγή, μια φούσκα στο ρυάκι, τη λάμψη μιας αστραπής σε ένα καλοκαιρινό σύννεφο, μια δάδα που τρεμοπαίζει ένα όνειρο και ένα φάντασμα. Αυτά που αναζητούσε ο 22χρονος νεαρός ιδεαλιστής Κρίστοφερ ΜακΚάντλες, μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο, που ενώ τον περίμενε μια πλουσιοπάροχη ζωή, αποφάσισε ξαφνικά να εγκαταλείψει τα πάντα, για την άγρια φύση της Αλάσκας.

Ο ΜακΚάντλες, που η ιστορία του έγινε ταινία από τον Σων Πεν (Το INTO THE WILD, επίσης μια εξαιρετική ταινία) αναζητούσε ίσως αυτό. Τα άκρα . Τις αντιθέσεις. Απεξαρτήθηκε , απεγκλωβίστηκε από τα δεσμά της καταναλωτικής κοινωνίας, του Αμερικανικού ονείρου για να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της βαθύτερης εσωτερικής του αναζήτησης, στο κάλεσμα του να ζήσει απόλυτα ελεύθερος με όλο το κόστος της μοναξιάς και κυρίως της απώλειας της ίδιας του της ζωής. Το ταξίδι του ΜακΚάντλες τερματίστηκε στην Αλάσκα με το θάνατό του από λιμοκτονία. Στην τελευταία του κάρτα έγραφε. «Τους χαιρετισμούς μου. Τώρα μπαίνω στην άγρια φύση» Άγνωστο τι ανακάλυψε εκεί.
Ο Πάολο Κονιέτι όμως κατάφερε να ακολουθήσει το μονοπάτι Stampede Trail και να φτάσει στο εγκαταλελειμμένο λεωφορείο 142, το τελευταίο καταφύγιο του οδοιπόρου και ακτιβιστή Κρις ΜακΚάντλες. Και κάπου εκεί στο τέλος, ο Κονιέτι ξαναεπιστρέφει στα λόγια του αγαπημένου του συγγραφέα. «Αυτό που ήθελα από τη ζωή μου ήταν να αγαπήσω και να αγαπηθώ». Η απόλυτη ελευθερία συνοδευόμενη από την απόλυτη μοναξιά του ΜακΚάντλες, σε αντίθεση με την αγάπη που τη βιώνεις μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους. Ποιο είναι το φάντασμα και ποιο το όνειρο; Ποιο το άστρο και ποια η αυγή; Μπορούν άραγε να συνυπάρξουν και τα δύο; Και ποια η διάρκειά τους; Έχει όμως τελικά και τόση σημασία η απάντηση; Το ταξίδι του Κονιέτι είναι ίσως η απάντηση. Τα ταξίδια της ζωής μας με τους αγαπημένους μας συγγραφείς με τους αγαπημένους μας ανθρώπους που μας εμπνέουν που συνοδοιπορούν μαζί μας είτε ως υπαρκτά πρόσωπα είτε νοερά με τα έργα που άφησαν πίσω τους παρακαταθήκη για τα δικά μας ταξίδια είναι ίσως οι απαντήσεις μας. Με ανοιχτούς πάντα ορίζοντες, προχωράμε μαζί τους, διευρύνοντας, βάζοντας περισσότερη ουσία μέσα της, την παρένθεση της ζωής μας.
« Ανοιχτός Βορράς» λοιπόν. Ένα πραγματικά συναρπαστικό ταξίδι ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ.
Από το 23ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
--------------------------------
Καλλίτσα Βλάχου
Μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης. Είναι εκπαιδευτικός. Τον ελεύθερο χρόνο της, διαβάζει, βλέπει ταινίες, και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τον υπόλοιπο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, απλά προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της...

Δείτε ακόμη:

Ετικέτες

Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης dimos petroupolis petroupoli.gov.gr pkdp.gr σινέ πετρούπολις Δήμος Πετρούπολης Θερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης δημοτικός κινηματογράφος πετρούπολης Θερινό Σινεμά Πετρούπολης Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης πολιτιστικό κέντρο πετρούπολης πρόγραμμα 2017 Κινηματοθέατρο Πετρούπολις editorial άρθρα Ελεύθερη είσοδος παιδική ταινία πρόγραμμα 2018 όσκαρ πρόγραμμα 2019 ελληνική ταινία cinelesxi_petroupolis Petroupoli Πετρούπολη καλοκαίρι 2022 Ταινίες Ινστιτούτο Θερβάντες Σινεμά Πετρούπολη καλοκαίρι 2018 πρόγραμμα 2020 καλοκαίρι 2019 καλοκαίρι 2021 Ισπανική πρεσβεία καλοκαίρι 2020 καλοκαίρι 2023 κωμωδία Πρεσβεία Αργεντινής γαλλική ταινία Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ισπανική ταινία πρεσβεία βενεζουέλας Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ιταλική ταινία χειμώνας 2019-2020 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ιρανική πρεσβεία Πρεσβεία Νορβηγίας ιρανική ταινία Απρίλιος 2019 Ιούνιος 2023 πρόγραμμα 2021 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Πρεσβεία Ουρουγουάης πρεσβεία Ισημερινού