🎭Ο Σον Μπέικερ, γνωστός για την ενασχόλησή του με περιθωριοποιημένους χαρακτήρες, παρουσιάζει μια σύγχρονη εκδοχή της Σταχτοπούτας, εξερευνώντας θέματα όπως η ταυτότητα, η κοινωνική ανισότητα και η αναζήτηση της αγάπης σε έναν κόσμο γεμάτο προκαταλήψεις.
🎭Η ταινία εξερευνά τη σύγκρουση μεταξύ καλλιτεχνικής φιλοδοξίας και προσωπικής ηθικής, καθώς και την επίδραση του τραύματος στην ανθρώπινη ψυχή. Με μια αφήγηση που εκτείνεται σε δεκαετίες, παρουσιάζει την πορεία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να βρει τη θέση του σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία.
📜Το ντοκιμαντέρ «Τα Βήματα του Κόσμου» εστιάζει στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, καταγράφοντας τις διαδηλώσεις στο Παρίσι και αναδεικνύοντας τη δυναμική ενός κινήματος που οργανώθηκε από τη βάση, χωρίς ιεραρχία ή προνόμια. Μέσα από μυθοπλαστικά κείμενα και εικόνες των χώρων δράσης και διαλόγου, το φιλμ αποτυπώνει την ένταση και την αυθεντικότητα των γεγονότων, προσφέροντας μια βαθιά ματιά σε ένα νέο πολιτικό πείραμα.
🎤Θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνοθέτη της ταινίας
🎭Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές για την αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια της αφήγησής της. Ο σκηνοθέτης Χρήστος Πυθαράς επέλεξε τον μη επαγγελματία ηθοποιό Γιάννη Μπελή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, προσδίδοντας μια αίσθηση ρεαλισμού και αμεσότητας.
🏆Παγκόσμια πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα "Meet the Neighbors+" στο 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
🎬Θα προηγηθεί η προβολή της ταινίας μικρού μήκους του Αποστόλη Γκανάτσιου Τρωκτικά του Μπετόνδιάρκειας 13'.
🎤Την Τετάρτη 3/9/2025, θα ακολουθήσει συζήτηση με τoυς σκηνοθέτες των ταινιών
🎭 Η σκηνοθεσία της Ελένης Αλεξανδράκη επαινέθηκε για την ικανότητά της να συνδυάζει μυθοπλαστικά στοιχεία με πραγματικά γεγονότα, προσφέροντας μια πολυδιάστατη αφήγηση που αγγίζει βαθιά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.
🏆Έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του 2024 και προβλήθηκε σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου.
🎭 Μέσα από τις σιωπές και τις αμήχανες ματιές των χαρακτήρων, αναδύεται ένα βαρύ κοινωνικό σχόλιο για το τι σημαίνει οικογένεια, τι σημαίνει χρέος και πώς ορίζεται το σωστό όταν το λάθος έχει ήδη γίνει.
Υπάρχουν ντοκιμαντέρ που πληροφορούν. Και υπάρχουν κι εκείνα που σου προκαλούν μια αίσθηση οικειότητας - σαν να σε ξέρουν. Το "Εδώ μιλάνε για λατρεία" του Βύρωνα Κριτζά ανήκει στη δεύτερη κατηγορία: ένα έργο γεμάτο μνήμη, συναισθηματική ακρίβεια και αγάπη για μια μπάντα που δεν ζήτησε ποτέ να γίνει μύθος - έγινε.
Η ταινία δεν αποδομεί, ούτε εξιδανικεύει. Παρακολουθεί την πορεία των Κόρε. Ύδρο. με μια ήρεμη, σιωπηλή αγάπη, από τα πρώτα βήματα στη σκοτεινή, εσωτερική Κέρκυρα - που πίσω από τη γοητευτική ομορφιά της υπάρχει και το άλλο πρόσωπο της συντηρητικής κλειστής κοινωνίας - στην απρόσμενη απογείωση, μέχρι την αναπόφευκτη αποσύνθεση. Και από εκεί, στη σιωπή και στους απόηχους που ακόμα αντηχούν. Παρουσιάζει τη διαδρομή σαν κύκλο: τη γέννηση, τη φλόγα, τη στάχτη και μετά... κάτι καινούργιο. Τη ζωή μετά τη διάλυση, την καθημερινότητα των μελών, και - ίσως πιο συγκινητικό απ’ όλα - το πώς η μουσική τους συνεχίζει να ανακαλύπτεται από ανθρώπους που δεν υπήρχαν όταν αυτοί δημιουργούσαν.
Καμία Χριστίνα δεν τους κράτησε στη γη. Μόνο η ανάμνηση έμεινε. Και τα τραγούδια.
Η αφήγηση δεν βασίζεται σε ημερομηνίες - κι όμως, ακολουθεί μια λεπτή, σχεδόν αόρατη χρονολογική γραμμή. Είναι σαν τα ίδια τα τραγούδια να λένε την ιστορία: από τις πρώτες "Νύχτες χωρίς εσένα", σταδιακά στα "Βράδια της κρίσης", καθώς η πορεία του συγκροτήματος πλησίαζε το τέλος της.
Το ντοκιμαντέρ δεν εξηγεί τα πάντα - και αυτή είναι η δύναμή του. Αφήνει χώρο στον θεατή να βάλει το δικό του φορτίο. Για εκείνον που άκουσε το "Όχι πια έρωτες" και ένιωσε να παγώνει. Για εκείνον που άκουσε τα "Χάδια" και κατάλαβε τι σημαίνει να ζητάς λίγα - και να τα χρειάζεσαι απελπισμένα. Για εκείνον που έζησε το "Τώρα που δεν έχω κανέναν" και το ένιωσε μέχρι το κόκαλο. Και για όσους κάποτε πίστεψαν πως κάποια παρουσία θα τους γείωνε, θα τους λύτρωνε, αλλά δεν έγινε έτσι - Καμία Χριστίνα δεν τους κράτησε στη γη. Μόνο η ανάμνηση έμεινε. Και τα τραγούδια.
Ίσως αυτή να είναι τελικά η μαγεία της μουσικής των Κόρε. Ύδρο.: μια σταθερά που, όσο την κοιτάς, τόσο σε ξαφνιάζει.
Και ναι, όσο κι αν δεν το περιμένεις, το ντοκιμαντέρ είναι και ευχάριστο. Σε κάνει να χαμογελάς, ακόμη και να γελάς. Όχι με ειρωνεία, αλλά με αληθινή ανακούφιση- σα να ζεις "Άλλη μια Νύχτα Σύγχυσης και Γέλιου". Με τη χαρά του να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους να μιλούν για τον εαυτό τους με χιούμορ, με ενσυναίσθηση, με την τρυφερότητα που έρχεται όταν κάποιος έχει σταματήσει να προσποιείται.
Το είδα ήδη τρεις φορές. Όχι γιατί περίμενα να αλλάξει κάτι, αλλά γιατί κάθε φορά έβλεπα λεπτομέρειες που πριν μου είχαν ξεφύγει. Ίσως αυτή να είναι τελικά η μαγεία της μουσικής των Κόρε. Ύδρο.: μια σταθερά που, όσο την κοιτάς, τόσο σε ξαφνιάζει.
Το προτείνω σε όσους υπήρξαν κάποτε "Εραστές του Tίποτα" - και σε όσους νιώθουν πως όταν είναι μαζί με κάποιον, όλα αποκτούν νόημα, έστω και για λίγο.
Μένει στην Πετρούπολη και είναι μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης από το 2011. Ασχολείται με τα οικονομικά και το χορό. Στον ελεύθερο χρόνο της κάνει γιόγκα, διαβάζει βιβλία και βλέπει πολλές ταινίες και ξένες σειρές.
Η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Πετρούπολης είναι μία ομάδα εθελοντών, που δραστηριοποιείται από το 1989, με σκοπό την διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών και τη διαμόρφωση του προγράμματος των ταινιών που προβάλλονται κάθε χρόνο στο Θερινό και τον Χειμερινό Κινηματογράφο του Δήμου Πετρούπολης. Προγραμματίζονται προβολές με γνώμονα την πιο αντιπροσωπευτική και πληρέστερη παρουσίαση ταινιών από το σύγχρονο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό και Αμερικανικό Κινηματογράφο, τα νέα ρεύματα της παγκόσμιας κινηματογραφικής τέχνης και τις βραβευμένες ταινίες από τα διεθνή φεστιβάλ.
.png)
